Tradycje chrześciańskie

Trzy Msze. Trzy świątynie. Trzy powołania. W ten potrójny sposób można określić duchowość Bożego Narodzenia. Sprawa w tym, że współczesna celebracja trzech bożonarodzeniowych Eucharystii wiąże się ze starożytną rzymską tradycją.

Mieszkańcy Wiecznego Miasta obchodzili Boże Narodzenie w trzech rzym- skich bazylikach, w pro- cesji przechodząc z jednej do drugiej. Średniowieczna mistyka dopatruje się w tym potrójnego przyjścia Chrystusa: przez Maryję, do ludzkich serc, a także na koniec czasów w chwale. We współczesnej liturgii na te aspekty jest zwrócona uwaga w kilku mszalnych formularzach.†

Na stole nakrytym białym obrusem kładziemy Pismo Święte i opłatek oraz ustawiamy świecę. Jedno miejsce przy stole pozostaje wolne jako znak pamięci o bliskich, którzy nie mogą razem z nami zasiąść do wigilii (np. o zmarłych z rodziny). Wieczerzę wigilijną rozpoczynamy modlitwą.

ZAPALANIE ŚWIECY
    Najstarszy członek rodziny zapala świecę na stole. Ojciec lub matka mówi: „Światło Chrystusa!”. Wszyscy odpowiadają: „Bogu niech będą dzięki”.
   
    CZYTANIE EWANGELII
    Ponad dwa tysiące lat temu przyszedł na świat Jezus Chrystus, Syn Boży, oczekiwany Zbawiciel. Opowiada o tym Ewangelia św. Łukasza.
    Tekst odczytuje na przykład najstarsze dziecko. †

Z łaciny „adventus” oznacza „przyjście”. To bardzo trafny wyraz na wybrany okres. Mówi o drodze, być może ciemnej i mglistej, niecierpliwym oczekiwaniu, powolnym lub, częściej, aktywnym przygotowaniu... Tak, mamy na uwadze wysiłek, i to niemały; jednak przyjście jest również spotkaniem, okrzykiem „Nareszcie!”, radością, uśmiechem...
    Przyjście nie powinno być niespodzianką z powodu tego, że człowiek szedł, patrząc wyłącznie sobie pod nogi. Dzięki Adwentowi przed Bożym Narodzeniem można spokojnie nabrać oddechu: jeszcze jest czas. Przed nami droga, która będzie trwała prawie cały miesiąc. Adwent jest wyraźnym zmierzaniem ku świętom, nowemu rokowi. Towarzyszem staje się dla nas oczekiwanie, a obok kroczą małe i wielkie sprawy, kłopoty, myśli. Ciekawe, że w wieńcu adwentowym co niedzielę zapala się o jedną świecę więcej. Droga staje się niby jaśniejsza, przeczuwanie spotkania ze Zbawcą bardziej wyraźnym. †

Jajka są nieodłącznym atrybutem stołu wielkanocnego. Dziś wierni coraz częściej ozdabiają je za pomocą naklejek, trafaretów i sztucznych barwników. Jednak do takich osób w żadnym wypadku nie należą mieszkańcy miasteczka Sopoćkinie, którzy trzymają się lokalnej tradycji i tworzą oryginalne czarno- białe pisanki – prawdziwe dzieła sztuki o bogatej historii i symbolice.

Tradycja malowania wielkanocnych jaj w Sopoćkiniach jest znana od dawna. W 2013 roku ten element niematerialnego dziedzictwa Grodzieńszczyzny został wzięty pod ochronę i wpisany na Państwową Listę Historyczno-Kulturalnych Wartości Republiki Białoruś.
    Jedną z osób obeznanych z ciekawą i niepowtarzalną techniką sopoćkińskiego „pisankarstwa” jest Antonina Jurczenia. Kobieta opowiada, że malować jajka w tradycyjny sposób nauczyła się od swojej matki. „Czarno-białe pisanki są wizytówką i prawdziwą dumą naszej miejscowości – stwierdza pani Antonina. – Nie da się ich stworzyć bez specjalnego barwnika – wyciągu z kory dębu, olchy, olchowych szyszek i zardzewiałego żelaza. Jego przygotowanie trzeba zacząć wcześniej, mniej więcej na dwa tygodnie przed Wielkanocą, by farba stała się jakościowo trwała i nabyła głęboki czarny kolor”.. †

Narodzenie Pana na pewno jest dla chrześcijanina jednym z najbardziej oczekiwanych dni w roku. Żaden inny nie przynosi tylu wrażeń i emocji, radości i pokoju do serca. Ta uroczystość ma szczególną atmosferę, którą nie zawsze da się przekazać lub opisać, trzeba jej po prostu doświadczyć, w niej się zanurzyć. Dlatego też wszyscy z niecierpliwością czekamy na to ważne wydarzenie – Dzień Urodzin Chrystusa.
    Jednak jak często się zdarza, że po uroczystości, po przyjemnych i radosnych chwilach wraca szara codzienność: praca, obowiązki, kłopoty... Takie jest życie. I może się wydać, że po Bożym Narodzeniu nie zostało już ani śladu. Choinka jest chowana na strychu lub wrzucona do śmietnika; piękne i szczere słowa, powiedziane i usłyszane podczas łamania się opłatkiem, zacierają się w pamięci; radość, że cała rodzina zebrała się razem, gaśnie. Wszystko wraca na swoje miejsce. Jak się mówi, święta, świę- ta i po świętach. Jednak czy w tym tkwi prawdziwa istota Bożego Narodzenia? Na pewno nie! †

Nadchodzące święta to doskonały czas, by dać upust swej wyobraźni i pasjom artystycznym. Każdy z nas marzy o tym, by w przededniu Bożego Narodzenia dom stał się naprawdę piękny, wyjątkowy, inny od wszystkich, by zachwycał oryginalnością. Co roku pojawiają się nowe trendy dekorowania, a święta są bardziej kolorowe. Na półkach sklepowych można znaleźć ogrom ozdób świątecznych. Migocące światełka choinkowe, śnieżynki, różnokolorowe bombki przyciągają uwagę i nie pozwalają przejść obojętnie.

OZDOBY EKOLOGICZNE
    W Grodnie można już odczuć przedświąteczną atmosferę. Sklepy i ulice coraz bardziej się świecą uroczystymi ozdobami, ludzie rozglądają się w poszuki- waniu prezentów. „U nas również króluje bożonarodzeniowy duch – mówi Daria Fiedotowa-Wanowicz, współwłaścicielka sklepu „Lola”. – Zostały wystawione na sprzedaż przedmioty wykonane za pomocą tradycyjnej i współczesnej techniki rzemiosła artystycznego. Każdy z nich wyróżnia się swym pomysłem i stylem. Są aniołki, dzwoneczki, girlandy ze świątecznymi gwiazdami wykonanymi ze słomy. Można je powiesić na choince. Proponujemy również świece świąteczne o przyjemnym zapachu. Mogą być przedmiotem wystroju wnętrz. Mamy też bardzo ciekawe choinki ze słomy. Ich wierzchołki są ozdobione gwiazdą betlejemską”. Podczas rozmowy pani Daria wyraża opinię, że właśnie taka gwiazda, nie zaś pięcioramienna, jest bliższa chrześcijanom. Ten ciepły symbol przypomina o przodkach, o wsiach, z którymi wiążą się wspomnienia z dzieciństwa wielu osób dotyczące obchodów Bożego Narodzenia oraz kolędowania. †