Przyjaciele Boga

Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison. Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże - zmiłuj się nad nami. Synu Odkupicielu świata, Boże - zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Boże - zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, Jedyny Boże - zmiłuj się nad nami. Święta Maryjo - módl się za nami. Błogosławiony Janie Pawle, - módl się za nami. Zanurzony w Ojcu, bogatym w miłosierdzie, - módl się za nami. Zjednoczony z Chrystusem, Odkupicielem człowieka,  - módl się za nami. Napełniony Duchem Świętym, Panem i Ożywicielem, - módl się za nami. Całkowicie oddany Maryi, - módl się za nami. Przyjacielu Świętych i Błogosławionych, - módl się za nami. Następco Piotra i Sługo sług Bożych, - módl się za nami. Stróżu Kościoła nauczający prawd wiary, - módl się za nami. Ojcze Soboru i wykonawco jego wskazań, - módl się za nami. Umacniający jedność chrześcijan i całej rodziny ludzkiej, - módl się za nami. Gorliwy Miłośniku Eucharystii, - módl się za nami. Niestrudzony Pielgrzymie tej ziemi, - módl się za nami.

Misjonarzu wszystkich narodów, - módl się za nami. Сведка веры, надзеі і любові, - módl się za nami. Wytrwały Uczestniku cierpień Chrystusowych, - módl się za nami. Apostole pojednania i pokoju, - módl się za nami. Promotorze cywilizacji miłości, - módl się za nami. Głosicielu Nowej Ewangelizacji, - módl się za nami. Mistrzu wzywający do wypłynięcia na głębię, - módl się za nami. Nauczycielu ukazujący świętość jako miarę życia, - módl się za nami. Papieżu Bożego Miłosierdzia, - módl się za nami. Kapłanie gromadzący Kościół na składanie ofiary, - módl się za nami. Pasterzu prowadzący owczarnię do nieba, - módl się za nami. Bracie i Mistrzu kapłanów, - módl się za nami. Ojcze osób konsekrowanych, - módl się za nami. Patronie rodzin chrześcijańskich, - módl się za nami. Umocnienie małżonków, - módl się za nami. Obrońco nienarodzonych, - módl się za nami. Opiekunie dzieci, sierot i opuszczonych, - módl się za nami. Przyjacielu i Wychowawco młodzieży, - módl się za nami. Dobry Samarytaninie dla cierpiących, - módl się za nami. Wsparcie dla ludzi starszych i samotnych, - módl się za nami. Głosicielu prawdy o godności człowieka, - módl się za nami. Mężu modlitwy zanurzony w Bogu, - módl się za nami. Miłośniku liturgii sprawujący Ofiarę na ołtarzach świata, - módl się za nami. Uosobienie pracowitości, - módl się za nami.

Zakochany w krzyżu Chrystusa, - módl się za nami. Przykładnie realizujący powołanie, - módl się za nami. Wytrwały w cierpieniu, - módl się za nami. Wzorze życia i umierania dla Pana, - módl się za nami. Upominający grzeszników, - módl się za nami. Wskazujący drogę błądzącym, - módl się za nami. Przebaczający krzywdzicielom, - módl się za nami. Szanujący przeciwników i prześladowców, - módl się za nami. Rzeczniku i obrońco prześladowanych, - módl się za nami. Wspierający bezrobotnych, - módl się za nami. Zatroskany o bezdomnych, - módl się za nami. Odwiedzający więźniów, - módl się za nami. Umacniający słabych, - módl się za nami. Uczący wszystkich solidarności, - módl się za nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata  - przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - zmiłuj się nad nami. K.: Módl się za nami, błogosławiony Janie Pawle, W.: Abyśmy życiem i słowem głosili światu Chrystusa, Odkupiciela człowieka. Módlmy się: Miłosierny Boże, przyjmij nasze dziękczynienie za dar apostolskiego życia i posłannictwa błogosławionego Jana Pawła II i za jego wstawiennictwem pomóż nam wzrastać w miłości do Ciebie i odważnie głosić miłość Chrystusa wszystkim ludziom. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Pracujący w naszym mieście ojcowie i siostry zakonu św. Wincentego Pallottiego mają jeden warunek: nie mają prawa długo pracować w jednej parafii, żeby się nie przywiązywać do stałego miejsca zamieszkania i do ludzi. Na pierwszy rzut oka może się wydać, że to jest nieludzkie – szczególnie, jeżeli to jest dobry kapłan, wszystkim odpowiada, czyni dużo dobra. Jednak z drugiej strony – w tym się kryje głęboki sens. O kapłana też należy dbać, a szczególnie – o jego duszę. Bóg lepiej wie, co kapłanowi jest potrzebne do zbawienia.

Pamiętam swoje pierwsze spotkanie z proboszczem ks. Andrzejem, który dopiero zaczynał pracę w Berezie. Polak, źle władający naszym językiem. Koleżanka z pracy poprosiła mnie, żebym trochę nauczyła księdza rosyjskiego. Bardzo przeżywałam. Te zmartwienia pamiętam do dziś: co mam mówić? gdzie go posadzić? co założyć? czy wypada zaproponować herbaty? Ksiądz do mnie, do domu? To było jak z nieba! †

4 MARCA - ŚWIĘTO ŚW. KAZIMIERZA KRÓLEWICZA.

25 listopada 1993 r. papież Jan Paweł II swoją bullą nadał diecezji grodzieńskiej patronów. Główną Patronką została Matka Boża Ostrobramska, drugorzędnymi patronami - św. Kazimierz, królewicz oraz św. Maksymilian Maria Kolbe, kapłan i męczennik.
Od 1636 r. św. Kazimierz jest głównym patronem Litwy, a od 1948 r. patronem młodzieży litewskiej (ogłosił to papież Pius XII). Jest jednym z historycznych patronów Polski, a od 1960 r. także jednym z patronów Kawalerów Maltańskich. Jest orędownikiem i patronem osób poświęcających się służbie publicznej. Na Litwie uważany jest także za opiekuna rzemieślników. Jest również patronem archidiecezji wileńskiej i białostockiej, diecezji radomskiej (od 1992 r.), drohiczyńskiej i pińskiej oraz miasta Radom (od 1983 r.).

Święty Kazimierz Królewicz – drugi syn króla Kazimierza IV Jagiellończyka - urodził się 3 października 1458 roku w Krakowie na Wawelu. "Był młodzieńcem szlachetnym, rzadkich zdolności i godnego pamięci rozumu" – pisał jego nauczyciel ks. Jan Długosz. W 1471 r. młody królewicz wyruszył na Węgry, gdzie obiecano mu koronę. Wyprawa skończyła się fiaskiem. Nieudany pochód, podczas którego dochodziło do rabunków, buntów nieopłaconego rycerstwa i gwałtów, był dużym przeżyciem dla trzynastoletniego wrażliwego chłopca.
Od 1475 r. królewicz brał udział w posiedzeniach rady koronnej. W 1476 r. wraz z ojcem udał się do Prus. Od 1478 r. król Kazimierz przebywał z królewiczami Kazimierzem i Janem Olbrachtem w Wielkim Księstwie. Litwini domagali się odrębnego księcia dla swego państwa, wskazując przy tym na królewicza Kazimierza. Król stanowczo odmówił, a po wykryciu spisku na życie jego i synów (1481) odesłał królewiczów do Polski. †

2 kwietnia 2010 r. - piąta rocznica śmierci papieża Jana Pawła II

«Szukałem was, a teraz wy przyszliście do mnie i za to wam dziękuję»

Jana Paweł II

Te słowa nasz kochany papież Jan Paweł II wypowiedział 5 lat temu, kiedy tysiące młodych serc z całego świata stanęły przed Jego oknem na placu Świętego Piotra w Rzymie, a jeszcze miliony modlili się na kolanach w różnych zakątkach ziemi. 5 lat: to dużo czy mało? W porównaniu do 26 lat, 5 miesięcy i 16 dni Jego pontyfikatu to mało, ale wystarczająco dużo, żeby zobaczyć, że Pokolenie Jana Pawła II jest, że my Go pamiętamy i naśladujemy, że modlimy się do Niego i wiemy, że jest zawsze gdzieś blisko. Dzisiaj, kiedy minęło już 5 lat od tego wydarzenia, powinniśmy się zastanowić, co się zmieniło w naszych sercach, w naszych relacjach z bliźnimi, w jakim stopniu wykorzystaliśmy naukę tego wielkiego Człowieka. †

Każdego roku 25 marca Kościół przypomina nam wielką tajemnicę Zwiastowania Pańskiego - wydarzenia, które na zawsze zmieniło losy ludzkości. Jest to wspomnienie początku dzieła odkupienia oraz zapowiedź nowego życia Boga i Człowieka w jednej osobie Jezusa Chrystusa, Syna Bożego.

Аnioł Gabriel objawia Maryi Boże zamiary: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego” (Łk 1,31-32a). Te słowa ukazują istotę tej uroczystości, czyli fakt poczęcia Jezusa. Ludzka wątpliwość Maryi została wyrażona w słowach: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” (Łk 1, 34). Jakże możliwe jest połączenie dziewictwa z macierzyństwem? Zdawała również sprawę z tego, jakie skutki będzie to miało. Groziło to Jej nie tylko utratą dobrej opinii, ale również utratą życia. Była wówczas zaręczona z Józefem i wiedziała, jak - zgodnie z tradycją żydowską - może i powinien postąpić narzeczony. Jej wątpliwość i pytanie nie pozostają bez odpowiedzi. Anioł zapewnia Ją o Bożej pomocy. W tej poważnej misji Bóg będzie towarzyszył i wspierał, pouczał i prowadził. Pozytywna odpowiedź Maryi zapoczątkowała erę mesjańską, czas Królestwa Bożego, które przychodzi na ziemię. Z pewnością, by wypowiedzieć owe „Tak”, Maryja musiała być umocniona łaską Bożą oraz wcześniej przygotowana przez zachowanie od grzechu pierworodnego i cnotliwe życie. Ukazuje się tu doskonała współpraca Boga i człowieka oraz bezgraniczne zaufanie i poddanie się woli Bożej. Matka Najświętsza nie próbowała całkowicie zrozumieć tej tajemnicy, ale pozwoliła Bogu działać w sobie. †

Święty Józef był wiernym slugą Bożym, jego osobą zaufaną. Bóg wezwał św. Józefa, aby służył bezpośrednio osobie i misji Jezusa poprzez sprawowanie swego ojcostwa: właśnie w ten sposób Józef współuczestniczy w wielkiej tajemnicy odkupienia i jest prawdziwie sługą zbawienia. Kościół zgodnie z tą ważną rolą Świętego wzniósł jego kult jeszcze w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Święty Józef został wybrany na opiekuna w Kanadzie, Czechach, Ausrii, Hiszpanii, Portugalii. Wspomnienie św. Józefa, oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, patrona Kościoła Powszechnego, zaliczone jest do kościelnych uroczystości. To mąż ukształtowany łaską Ducha Świętego do tego, by stać się doskonałym na miarę najwspanialszego ze stworzeń - Matki Bożej, jego małżonki, i naszego Pana Jezusa Chrystusa, jego prawowitego Syna. Współcześni ojcowie mają o wiele łatwiejszą misję, niż wychowanie Syna Bożego. Ale często zauważamy, jak zagubieni są mężczyźni w swoim ojcostwie.
    Kiedy św. Józef zaślubił Maryję, był on młodzieńcem w pełni urody i sił. Święty Mateusz, mówiąc o świętym Józefie, przekazuje nam takie słowa: „Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów” (Mat 1, 18-21). †