Słowo dla Życia

Benedykt XVI

    W czasach Jezusa spodziewali się Mesjasza, który wyzwoli Izraela spod panowania rzymskiego. Ale Jezus zawiódł te oczekiwania, tak, że niektórzy uczniowie Go opuścili, a Judasz Iskariota nawet Go zdradził. W rzeczywistości nie można interpretować Jezusa jako człowieka posługującego się przemocą: przemoc jest sprzeczna z Królestwem Bożym, jest narzędziem Antychrysta. Przemoc nigdy nie służy ludzkości, ale ją odczłowiecza.
   
    Fragment rozważań podczas modlitwy Anioł Pański, 11.03.2012 †

Benedykt XVI

    Często dla człowieka władza oznacza posiadanie, moc, panowanie, powodzenie. Tymczasem dla Boga władza oznacza służbę, pokorę, miłość; oznacza wchodzenie w zamysł Jezusa, który pochyla się, aby umywać nogi uczniom (por. J 13,5), który szuka prawdziwego dobra człowieka, który leczy rany, który jest zdolny do tak wielkiej miłości, aby dać swoje życie, bo jest Miłością. W jednym ze swoich listów św. Katarzyna ze Sieny pisze: "Trzeba, abyśmy naprawdę widzieli i poznawali światłem wiary, że Bóg jest najwyższą i wieczną Miłością i może pragnąć jedynie naszego dobra» (List 13, w: "Le Lettere", t. 3, Bologna 1999, 206).
   
    Fragment rozważań podczas modlitwy Anioł Pański, 29.01.2012 †

Benedykt XVI

    Już sama wiara chrześcijańska, sama w sobie zakłada głoszenie i dawanie świadectwa, polega bowiem na przyjęciu dobrej nowiny, że Jezus z Nazaretu umarł i zmartwychwstał i, że jest Bogiem. A zatem także powołanie do bezpośredniego naśladowania Jezusa, wyrzekając się założenia własnej rodziny, aby poświęcić się wielkiej rodzinie Kościoła, przechodzi zwykle przez świadectwo i propozycję „starszego brata”, zazwyczaj kapłana. Nie wolno przy tym zapominać o podstawowej roli rodziców, którzy swoją prawdziwą i radosną wiarą i miłością małżeńską ukazują dzieciom, że jest piękne i możliwe zbudowanie całego swojego życia na miłości Boga.
   
    Fragment niedzielnego rozważania 15.01.2012 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Сям’я з Назарэта з’яўляецца першым прыкладам Касцёла, сабранага вакол Езуса. Дзякуючы Яго пасрэдніцтву, усе могуць зазнаць адносіны з Богам Айцом, якія таксама змяняюць адносіны паміж людзьмі. Калі ўзяць пад увагу ўсе тыя аспекты, якія я пастараўся сцісла прадставіць, Святая Сям’я з’яўляецца іконай хатняга Касцёла, пакліканага да супольнай малітвы. Сям’я – гэта хатні Касцёл і першая школа малітвы. У сям’і, дзякуючы парадам і сведчанню сваіх бацькоў, дзеці з маленства вучацца адчуваць Бога. Яны вучацца жыць у атмасферы прысутнасці Бога. Сапраўднае хрысціянскае выхаванне не можа абмінаць сведчання малітвы. Той, хто не навучыцца маліцца ў сям’і, пазней мае сур’ёзныя цяжкасці з запаўненнем гэтай нястачы. Таму я хацеў бы вас заахвоціць, каб вы нанова адкрылі тое, як цудоўна маліцца разам у сям’і па прыкладзе Святой Сям’і з Назарэта, і дзякуючы гэтаму станавіліся сапраўды адным сэрцам і адной душой, сапраўднай сям’ёй.
   
    Фрагмент навукі падчас агульнай аўдыенцыі, 28.12.2011; паводле польскай секцыі Radio Vaticano †

Benedykt XVI

    Św. Jan jest przedstawiony jako człowiek bardzo ascetyczny: nosił odzienie z sierści wielbłądziej, żywił się szarańczą i miodem leśnym, który znajdował na pustyni judejskiej (por. Mk 1,6).
    Sam Jezus przeciwstawia go pewnego razu tym, którzy przebywają "w domach królewskich" i "ubierają się w miękkie szaty" (Mt 11,8). Styl Jana Chrzciciela powinien stanowić dla wszystkich chrześcijan wezwanie, by wybrać skromny styl życia, zwłaszcza przygotowując się do świąt Bożego Narodzenia, gdy Pan – jak powiedziałby św. Paweł – "będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić" (2 Kor 8,9).
   
    Podczas modlitwy Anioł Pański, 04.12.2011 †

Benedykt XVI

    Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych mówi nam, że tylko ten, kto w śmierci może rozpoznać wielką nadzieję, może także żyć życiem wypływającym z nadziei. Jeśli sprowadzamy człowieka wyłącznie do jego wymiaru horyzontalnego, do tego, co można dostrzec eksperymentalnie, samo życie traci swój głęboki sens. Człowiek potrzebuje wieczności, a wszelka inna nadzieja jest dla niego zbyt krótka i ograniczona. Człowieka można zrozumieć tylko wtedy, gdy istnieje Miłość, przekraczająca wszelką izolację, także izolację śmierci, w całości, która wykracza również poza przestrzeń i czas. Człowieka można zrozumieć w najgłębszym sensie jedynie wówczas, gdy jest Bóg. Wiemy, że Bóg wyszedł ze swego oddalenia i stał się bliski, wkroczył w nasze życie i powiedział: "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki".

    Białoruska sekcja Radio Vaticano, 02.11.2011 †

Benedykt XVI

    Głosząc, że drugie przykazanie jest podobne do pierwszego [red. Przykazanie Miłości], Jezus daje do zrozumienia, że miłość do bliźniego jest także ważna, jak i miłość do Boga. Rzeczywiście, widocznym znakiem, jaki chrześcijanie mogą pokazać światu, jest miłość do Boga i bliźnich. Dzięki Opatrzności Bożej, Kościół właśnie dzisiaj wskazuje swoim wiernym na trzech nowych świętych [red. podczas kanonizacji biskupa Gwidona Marii Confortiego, Alojzego Guanelliego i s. Bonifacji Rodríguez de Castro], którzy pozwolili Miłości Bożej przemienić siebie i stać się istotą swego istnienia. W różnych sytuacjach, mając różne charyzmaty, oni kochali Pana całym sercem, a bliźniego, jak siebie samego. W ten sposób stali się "przykładem dla wszystkich wiernych".

    Fragment homilii, według Białoruskiej sekcji Radio Vaticano, 23.10.2011 †

Benedykt XVI

    "Wytrwajcie w głoszeniu świadectwa wartości ludzkich i chrześcijańskich, tak głęboko zakorzenionych w wierze i w historii tej ziemi i jej ludności. Nie lękajcie się żyć w wierze i głosić jej świadectwo w różnych warstwach społeczeństwa, w rozlicznych sytuacjach ludzkiej egzystencji. Macie wszystkie powody, by pokazać, że jesteście silni, pełni ufności i odważni, także dzięki światłu wiary i sile miłości".

    Fragment homilii podczas Mszy św. na południu Włoch, 09.10.2011 †

Benedykt XVI

    Nie możemy Boga postawić na stole, ani dotknąć Go, jak jakieś narzędzie, czy wziąć Go do ręki, jak każdy inny przedmiot. Możemy natomiast odkryć na nowo zdolność postrzegania Boga, którą mamy w sobie. Możemy odkryć coś z wielkości Boga w potędze wszechświata. Możemy korzystać ze świata poprzez technikę, ponieważ jest on zbudowany w sposób racjonalny. W tej wielkiej racjonalności świata przeczuwamy Ducha Stworzyciela, od którego wszystko pochodzi, a w pięknie stworzenia możemy dostrzec coś z piękna, wielkości i dobroci Boga. Natomiast w słowach Pisma Świętego możemy usłyszeć słowa życia wiecznego, które nie pochodzą od ludzi, ale od Niego i w nich słyszymy Jego głos. Wreszcie prawie widzimy Boga, gdy spotykamy osoby przez Niego dotknięte. Nie myślę tylko o tych wielkich, od Pawła poprzez Franciszka z Asyżu, aż do Matki Teresy, ale także o wielu prostych ludziach, o których nikt nie mówi.

    Fragment wypowiedzi Papieża dla niemieckiej telewizji ARD, według polskiej sekcji Radio-Vaticano, 18.09.2011 †

Папа Benedykt XVI

    Lecz co oznacza dla naszego życia codziennego to wołanie: poprzez Eucharystię wzmocnić prymat Boga? Komunia eucharystyczna, drodzy przyjaciele, pozbawia nas indywidualizmu, przekazuje nam duch Chrystusa, martwego i zmartwychwstałego, jednoczy nas z Nim; tajemniczo łączy nas z naszymi bliźnimi, którzy stanowią Kościół (1 Kor 10,17). Eucharystia podtrzymuje i przemienia całe życie codzienne. Jak pisałem w swojej pierwszej encyklice, "w Komunii eucharystycznej zawiera się bycie miłowanym i jednocześnie miłowanie innych. Eucharystia, która nie przekłada się na miłość konkretnie praktykowaną, jest sama w sobie fragmentaryczna" ("Deus caritas est", 14).

    Białoruska sekcja Radio Vaticano, 11.09.2011 †