Słowo dla Życia

Benedykt XVI

Z tych dwóch pięknie połączonych fragmentów Pisma Świętego (rozważanie do niedzielnej Ewangelii) możemy wyciągnąć cenną naukę o wierze. Jest ona podobna do wewnętrznego zachowania tych, kto życie swe buduje na Bogu, na Jego słowie i całkowicie Mu ufa. Życie wdowy w starożytności mijało samo w sobie w skrajnym ubóstwie. Dlatego w Biblii wdowy i sieroty były tymi osobami, o których Bóg troszczył się w sposób szczególny: pozbyły się one wsparcia na ziemi, lecz Bóg pozostaje dla nich Narzeczonym i Ojcem. Pismo Święte mówi jednak, że obiektywne warunki ubóstwa, w tym wypadku bycie wdową, nie wystarczą: Bóg zawsze potrzebuje naszego wolnego przyjęcia wiary, która przejawia się w miłości do Niego i naszych bliskich. Nikt nie jest ubogi na tyle, aby nie móc chociaż coś zaoferować.
   
    Według białoruskiej sekcji Radio Vaticano, 11.11.2012 †

Benedykt XVI

    Тrzeci aspekt dotyczy osób ochrzczonych, które jednak nie żyją zgodnie z wymogami chrztu świętego. Podczas prac synodalnych podkreślano, że ludzie ci znajdują się na wszystkich kontynentach, zwłaszcza w krajach najbardziej zeświecczonych. Kościół zwraca na nich szczególną uwagę, aby na nowo spotkali oni Jezusa Chrystusa, na nowo odkryli radość wiary i powrócili do praktyki religijnej we wspólnocie wiernych. Oprócz nadal mających swą wartość tradycyjnych metod duszpasterskich, Kościół chce posługiwać się także nowymi metodami, dbając jednak o nowy język, dostosowany do różnych kultur świata, proponując prawdę Chrystusa w postawie dialogu i przyjaźni, mającej swe oparcie w Bogu, który jest Miłością.
   
    Fragment homilii na zakończenie Synodu, 28.10.2012 †

Benedykt XVI

    Nam, wierzącym, musi leżeć na sercu los ludzi, którzy określają się jako agnostycy czy ateiści. Być może budzi w nich lęk mówienie o nowej ewangelizacji, jakby oznaczało to, że muszą się stać przedmiotem misji. Jednakże kwestia Boga pozostaje aktualna również dla nich. Poszukiwanie Boga to jeden z głównych motywów powstania zachodniego monastycyzmu, a wraz z nim kultury zachodniej. Pierwszy krok ewangelizacji polega na podtrzymywaniu przy życiu tegoż poszukiwania.
   

    Fragment przemówienia na rozpoczęcie Roku Wiary, 11.10.2012 †

Papież Benedykt XVI

    Аpostoł Jakub stwierdzał w słowach, które zawsze pobudzały chrześcijan: «Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? [...] Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków» (Jk 2,14-18).

    list apostolski w formie «MOTU PROPRIO» PORTAM FIDEI ogłaszający Rok Wiary †

Benedykt XVI

    Іść za Jezusem to wziąć Jego krzyż, aby Mu towarzyszyć w drodze, drodze niewygodnej, która nie jest drogą władzy czy chwały doczesnej, lecz która musi prowadzić do wyrzeczenia się samego siebie, do tracenia swego życia dla Chrystusa i Ewangelii, aby je ocalić. Otrzymaliśmy bowiem zapewnienie, że ta droga prowadzi do zmartwychwstania, do prawdziwego i ostatecznego życia z Bogiem. Decyzja o towarzyszeniu Jezusowi Chrystusowi, który stał się sługą wszystkich wymaga coraz większej zażyłości z Nim, uważnego wsłuchiwania się w Jego słowo, aby czerpać z niego inspirację dla swoich działań. Ogłaszając Rok Wiary, który rozpocznie się 11 października, chciałem, aby każdy wierzący mógł na nowo podjąć drogę nawrócenia serca.
   

    16.09.2012, fragment homilii Benedykta XVI w Bejrucie †

Benedykt XVI

    Trzeba się starać słuchać siebie nawzajem, unikając przesadnego podkreślania własnej roli i zabiegając raczej o jak najlepszy wynik całości. Kiedy wyrażam te refleksje, myśl kieruje się ku wielkiej symfonii pokoju między narodami, która nigdy nie jest całkowicie spełniona.
   

    Według polskiej sekcji Radio Vaticano, 12.07.2012 †

Benedykt XVI

    Modlimy się do Boga o wiele różnych uzdrowień: z problemów, w konkretnych potrzebach – i słusznie, ale to, o co powinniśmy usilnie się modlić, to mocna wiara, aby Pan odnowił nasze życie, oraz wielkie zaufanie w Jego miłość i Jego Opatrzność, która nas nie opuszcza. Jezus, który jest wrażliwy na cierpienie ludzkie, skłania nas do myślenia również o tych wszystkich, którzy pomagają chorym nieść ich krzyż, zwłaszcza o lekarzach, pracownikach służby zdrowia i tych, którzy zapewniają opiekę religijną w domach opieki. Są oni „zasobami miłości”, którzy przynoszą spokój i nadzieję cierpiącym. W encyklice „Deus caritas est” zaznaczyłem, że w tej cennej posłudze potrzebna jest przede wszystkim kompetencja zawodowa – jest to pierwsza podstawowa konieczność – ale ona sama nie wystarczy. Chodzi bowiem o istoty ludzkie, potrzebujące człowieczeństwa i serdecznej opieki.
   
    Fragment rozważania “Regina Caeli”, 01.07.2012, według wiara.pl †

Benedykt XVI

    Bóg stworzył istotę ludzką jako mężczyznę i kobietę, równych w godności, ale także z właściwymi sobie i dopełniającymi się cechami, aby dwoje było darem jedno dla drugiego, aby wzajemnie się doceniali i tworzyli wspólnotę życia i miłości. Miłość jest tym, co czyni osobę ludzką autentycznym obrazem Boga. Rodzina, praca, święto: trzy dary Boże, trzy wymiary naszej egzystencji, które powinny znaleźć zgodną równowagę. Zharmonizowanie czasu pracy, wymogów rodziny, życia zawodowego i macierzyństwa, pracy i święta jest ważne dla budowania społeczeństwa o ludzkim obliczu.
   
    Fragment homilii, Mediolan 03.06.2012, według wiara.pl †

Benedyct XVI

    Wniebowstąpienie mówi nam, że w Chrystusie nasze człowieczeństwo zostaje wyniesione do wysokości Boga; w ten sposób za każdym razem, gdy się modlimy, ziemia łączy się z Niebem. I tak jak kadzidło, spalając się, unosi w górę dym o miłym zapachu, tak samo, gdy zanosimy do Pana swoją gorącą i ufną modlitwę w Chrystusie, przenika ona niebiosa i dociera przed Tron Boga, On ją przyjmuje i wysłuchuje jej. W słynnym dziele św. Jana od Krzyża „Droga na Górę Karmel” czytamy, że aby „zobaczyć spełnione pragnienia naszego serca, najlepiej jest zwrócić siły swej modlitwy do tego celu, który Bogu jest najmilszy”.
   
    Fragment rozważania podczas modlitwy Regina Caeli, 20.05.2012 †

Benedykt XVI

    Drodzy przyjaciele, w okresie wielkanocnym Kościół zwykle udziela dzieciom Pierwszej Komunii św. Zachęcam zatem duszpasterzy, rodziców i katechetów, aby dobrze przygotowali to święto wiary, z wielką żarliwością, ale także z prostotą. "(...) Dzień ten słusznie pozostaje na zawsze w pamięci jako pierwszy moment, w którym (...) rozpoznało się wagę osobistego spotkania z Jezusem" (posynodalna adhortacja apostolska "Sacramentum caritatis", 19). Niech Matka Boża pomaga nam w uważnym słuchaniu Słowa Pana i w godnym uczestniczeniu w Ofierze Eucharystycznej, aby stawać się świadkami nowej ludzkości.
   
    Podczas modlitwy "Regina Coeli" 22.04.2012, według ekai.pl †