Słowo dla Życia

Papież Franciszek
   Osobom przeżywającym przygnębienie z powodu swojej sytuacji słabości i bólu Jezus Chrystus nie narzuca przepisów prawa, ale oferuje swoje miłosierdzie czyli samego siebie jako odnawiającą moc. Jezus patrzy na poranione człowieczeństwo. On ma oczy, które widzą i które zauważają, gdyż patrzą głęboko, nie rozglądają się obojętnie, lecz zatrzymują się i akceptują całego człowieka, każdego z jego stanem zdrowia, nie odrzucając nikogo, zapraszając każdego do wejścia w Jego życie, aby doświadczyć łagodności. Dlaczego Jezus Chrystus żywi te uczucia? Ponieważ On sam uczynił się słabym, doświadczając ludzkiego cierpienia i otrzymując następnie pokrzepienie od Ojca. Faktycznie tylko ten, kto osobiście przeżywa to doświadczenie, będzie potrafił pocieszyć drugiego.

Papież Franciszek
   Lud Boży dobrze rozróżnia pomiędzy autorytetem jakiejś osoby, a łaską namaszczenia. „Idziesz wyspowiadać się z grzechów do tego człowieka?”. „Ale mi chodzi o Boga. Kropka. Chodzi o Jezusa”. To jest ta mądrość naszego ludu, który tyle razy toleruje wielu niespójnych pasterzy, podobnych do uczonych w piśmie. Toleruje także chrześcijan, którzy chodzą w każdą niedzielę na Mszę, a potem żyją jak poganie. Ludzie mówią: „to jest zgorszenie, brak spójności”. Ile zła czynią niespójni chrześcijanie, którzy nie dają świadectwa, i niespójni pasterze, schizofreniczni, którzy nie dają świadectwa!
    Modlę się, aby wszyscy ochrzczeni mieli autorytet, który nie wyraża się poprzez rozkazywanie oraz podporządkowywanie sobie innych, ale przez spójność życia, bycie świadkiem i stawanie się towarzyszem innych w drodze do Pana.

Papież Franciszek
    Ewangelia Chrystusa nie jest bajką, mitem, budującą historią. Ewangelia Chrystusa to pełne objawienie Bożego planu dotyczącego człowieka i świata. Jest to orędzie jednocześnie proste i wspaniałe, co pobudza nas do postawienia sobie pytania: jaki konkretny plan umieścił we mnie Pan, stale aktualizując swoje narodziny pośród nas?
    Apostoł Paweł podpowiada nam odpowiedź: „[Bóg] wybrał nas [...], abyśmy byli przed Nim święci i nieskalani w miłości” (Ef 1, 4). Oto znaczenie Bożego Narodzenia. Pan stale przychodzi do nas i obdarza swoim Słowem, aby każdy mógł się stawać świętym w miłości. Świętość to przynależność do Boga, to komunia z Nim, przejrzystość Jego nieskończonej dobroci. Świętość to strzeżenie daru, który dał nam Bóg. Dlatego ktokolwiek przyjmuje w sobie świętość jako dar łaski, nie może nie przełożyć jej na konkretne działanie w codziennym życiu. Ta miłość, to miłosierdzie wobec bliźniego, będące odzwierciedleniem miłości Boga, jednocześnie oczyszcza nasze serce i pozwala nam przebaczać, czyniąc nas dzień po dniu „nieskalanymi”.
Fragment przemówienia przed modlitwą „Anioł Pański” w Watykanie, 05.01.2020 †

Papież Franciszek
   Pokój jest dobrem cennym, przedmiotem naszej nadziei, do którego dąży cała ludzkość. Nadzieja na pokój to postawa ludzka, która zawiera napięcie egzystencjalne, ze względu na które nawet niekiedy uciążliwą teraźniejszość „można przeżywać i akceptować, jeśli ma jakiś cel i jeśli tego celu możemy być pewni, jeśli jest to cel tak wielki, że usprawiedliwia trud drogi” (Spe salvi, 1). Dzięki temu nadzieja jest cnotą, która każe nam wyruszyć w drogę, daje nam skrzydła, by iść naprzód, nawet gdy przeszkody wydają się nie do pokonania. †

Papież Franciszek
   Aby istniała dobra teologia, nie wolno zapominać o dwóch jej nieodłącznych elementach. Pierwszy to życie duchowe: tylko w pokornej i nieustannej modlitwie, w otwartości na Ducha Świętego można zrozumieć i objaśnić Słowo, a także wypełnić wolę Ojca. Teologia rodzi się i dorasta, gdy stoimy na kolanach! Drugi element to życie kościelne: odczuwać, że się jest w Kościele i razem z Kościołem. […] Teologia nie jest tworzona przez indywidualistów, lecz we wspólnocie, aby nieść dobry smak Ewangelii braciom i siostrom swego czasu, zawsze delikatnie i z szacunkiem.

Papież Franciszek
   Naród żydowski sporo wycierpiał w dziejach. Wysiedlano go, prześladowano. W minionym wieku widzieliśmy bardzo wiele okrucieństw, jakich doznał. Byliśmy przekonani, że ten okres już się skończył. Ale dzisiaj zaczyna się doradzać w różnych miejscach zwyczaj prześladowania Żydów. Bracia i Siostry, to nie jest ani ludzkie, ani chrześcijańskie. Żydzi są naszymi braćmi i nie wolno ich prześladować! Czy to jest jasne?

Papież Franciszek
   Uroczystość Wszystkich Świętych przypomina nam, że wszyscy jesteśmy powołani do świętości. Święci wszech czasów nie są jedynie symbolami, dalekimi, nieosiągalnymi istotami ludzkimi. Przeciwnie, są to osoby, które mocno stąpały po ziemi. Doświadczały codziennego trudu istnienia ze swymi sukcesami i porażkami, odnajdując w Panu siłę, aby zawsze powstawać i iść dalej. Zrozumiałe jest zatem, że świętość jest celem, którego nie można osiągnąć jedynie o własnych siłach, jest owocem łaski Bożej i naszej dobrowolnej na nią odpowiedzi. Dlatego jest darem i wezwaniem.
    Będąc łaską Boga, to znaczy Jego darem, jest to coś, czego nie możemy kupić ani wymienić, jedynie przyjąć dar Boży, uczestnicząc w życiu samego Boga przez Ducha Świętego, który żyje w nas od dnia naszego chrztu. Nasieniem świętości jest właśnie chrzest. Chodzi o proces dojrzewania coraz większej świadomości, że jesteśmy wszczepieni w Chrystusa, jak latorośl jest zjednoczona z krzewem winnym, i dlatego możemy i musimy żyć z Nim i w Nim jako dzieci Boga.

Papież Franciszek
   W naszych czasach, naznaczonych globalizacją, która powinna być solidarna i szanować specyfikę narodów, a zamiast tego nadal doznaje ujednolicenia i zadawnionych walk o władzę, podsycających wojny i rujnujących planetę, ludzie wierzący są wezwani do zaniesienia wszędzie, z nową energią dobrej nowiny, że w Jezusie miłosierdzie pokonuje grzech, nadzieja zwycięża lęk, braterstwo triumfuje nad wrogością.
    Chodzi o to, by odczuć silne wezwanie do działalności misyjnej wśród wszystkich ludzi i narodów, żyjących na marginesie tu, wśród nas. Właśnie od naszego braterstwa, wiary i miłości będzie zależała moc i impuls do działalności misyjnej. Żyć w braterstwie wyłącznie we własnym zamkniętym kole oznacza gasić Ducha, który jednoczy ludzi do głoszenia, że Chrystus jest naszym pokojem i w Nim zostaje przezwyciężony wszelki podział, jedynie w Nim jest zbawienie każdego człowieka i każdego ludu.
    Jest jeden niezbędny warunek, aby w pełni żyć misją – modlitwa. Żarliwa i nieustanna modlitwa zgodnie z nauczaniem Jezusa głoszonym również w dzisiejszej Ewangelii, w której opowiada On przypowieść o tym, że „zawsze powinniśmy się modlić i nie ustawać” (Łk 18, 1).
    Modlitwa jest pierwszym wsparciem ludu Bożego dla misjonarzy, pełnym miłości i wdzięczności za ich trudne zadanie głoszenia i dawania światła i łaski Ewangelii tym, którzy jeszcze jej nie przyjęli. Jest dziś dobra okazja, abyśmy zadali sobie pytanie: czy modlę się za misjonarzy?

Papież Franciszek
   ВWiara porównywana z ziarnkiem gorczycy to wiara, która nie jest pyszna i pewna siebie, ale która w swojej pokorze odczuwa wielką potrzebę Boga i w swej małości z całkowitym zaufaniem powierza się Jemu. Jest to wiara dająca nam umiejętność patrzenia z nadzieją na zmienne koleje życia, pomagająca zaakceptować także porażki i cierpienia, wiedząc, że zło nigdy nie ma ostatniego słowa.
    Powinniśmy się zastanowić, jaką mamy wiarę, to znaczy, czy nasza wiara, choć niewielka, jest autentyczna, czysta, nieskażona. Pomóc w tym może Jezus, który wskazuje, że miarą wiary jest służba. Czyni to za pomocą przypowieści, która na pierwszy rzut oka jest nieco zagmatwana, ponieważ przedstawia postać władczego i obojętnego pana.
    Ale właśnie to jego działanie uwydatnia istotę przypowieści, czyli postawę dyspozycyjności sługi. Jezus pragnie powiedzieć w ten sposób, że takim jest człowiek wiary w stosunku do Boga: powierza się całkowicie Jego woli, bez wyrachowania czy wymagań.
Fragment przemówienia przed modlitwą „Anioł Pański” w Watykanie, 06.10.2019 †

Papież Franciszek
   Każdy z nas jest misją w świecie, ponieważ jest owocem Bożej miłości. Nawet gdyby ojciec i matka zdradzili miłość kłamstwami, nienawiścią i niewiernością, Bóg nigdy nie wycofuje się z daru życia, od zawsze przeznaczając każde ze swoich dzieci do swego życia Boskiego i wiecznego (por. Ef 1, 3-6). †