Слова для Жыцця

Папа Бэнэдыкт XVI

    У часы Езуса чакалі Месію, які вызваліць Ізраэль з-пад рымскага панавання. Але Езус не апраўдаў гэтых чаканняў так, што некаторыя вучні пакінулі Яго, а Іуда Іскарыёт нават здрадзіў Яму. На самай справе нельга ўспрымаць Езуса як чалавека, які карыстаецца насіллем: насілле супярэчыць Божаму Валадарству, яно з’яўляецца прыладай Антыхрыста. Насілле ніколі не служыць чалавечнасці, яно расчалавечвае яе.
   
    Фрагмент разважанняў падчас “Анёл Панскі”, 11.03.2012 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Часта для чалавека ўлада азначае валоданне, моц, панаванне, паспяховасць. У той жа час для Бога яна азначае служэнне, пакорнасць, любоў; яна азначае ўваходжанне ў намер Езуса, які нахіляецца, каб абмываць ногі вучням (пар.: Ян 13, 5), які шукае сапраўднае дабро чалавека, які вылечвае раны, які здольны да такой вялікай любові, каб аддаць сваё жыццё, бо Ён з’яўляецца Любоўю. У адным са сваіх лістоў св. Кацярына Сіенская піша: “Трэба, каб мы на самай справе ведалі і пазнавалі святлом веры, што Бог з’яўляецца найвышэйшай і вечнай Любоўю і можа прагнуць толькі нашага дабра” (Ліст 13, у: “Le Lettere”, т. 3, Балогна 1999, 206).
   
    Фрагмент разважанняў падчас малітвы Анёл Панскі, 29.01.2012 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Хрысціянская вера ўжо сама па сабе прадугледжвае абвяшчэнне і сведчанне, таму што яна палягае на прыняцці Добрай Навіны, што Езус з Назарэта памёр і ўваскрос, што Ён – Бог. А акрамя гэтага таксама пакліканне да непасрэднага пераймання Езуса, адракаючыся ад заснавання ўласнай сям’і, каб прысвяціць сябе вялікай сям’і Касцёла, часта прыходзіць праз сведчанне і прапанову “старэйшага брата”, звычайна святара. Нельга пры гэтым забываць аб асноўнай ролі бацькоў, якія сваёй сапраўднай і радаснай верай і сужэнскай любоўю паказваюць дзецям, што гэта прыгожа і магчыма пабудаваць усё сваё жыццё на любові Бога.
   
    Фрагмент нядзельнага разважання 15.01.2012 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Сям’я з Назарэта з’яўляецца першым прыкладам Касцёла, сабранага вакол Езуса. Дзякуючы Яго пасрэдніцтву, усе могуць зазнаць адносіны з Богам Айцом, якія таксама змяняюць адносіны паміж людзьмі. Калі ўзяць пад увагу ўсе тыя аспекты, якія я пастараўся сцісла прадставіць, Святая Сям’я з’яўляецца іконай хатняга Касцёла, пакліканага да супольнай малітвы. Сям’я – гэта хатні Касцёл і першая школа малітвы. У сям’і, дзякуючы парадам і сведчанню сваіх бацькоў, дзеці з маленства вучацца адчуваць Бога. Яны вучацца жыць у атмасферы прысутнасці Бога. Сапраўднае хрысціянскае выхаванне не можа абмінаць сведчання малітвы. Той, хто не навучыцца маліцца ў сям’і, пазней мае сур’ёзныя цяжкасці з запаўненнем гэтай нястачы. Таму я хацеў бы вас заахвоціць, каб вы нанова адкрылі тое, як цудоўна маліцца разам у сям’і па прыкладзе Святой Сям’і з Назарэта, і дзякуючы гэтаму станавіліся сапраўды адным сэрцам і адной душой, сапраўднай сям’ёй.
   
    Фрагмент навукі падчас агульнай аўдыенцыі, 28.12.2011; паводле польскай секцыі Radio Vaticano †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Св. Ян уяўля­ецца нам як чалавек вельмі аске­тыч­ны: ён насіў адзенне з вярблюджай воўны, еў саранчу і дзікі мёд, якія знаходзіў у пустыні Юдэі (пар. Мк 1, 6).
    Сам Езус аднойчы су­праць­­паставіў яго тым, хто “знаходзіцца ў каралеўскіх дамах” і “носіць мяккія шаты” (Мц 11, 8). Стыль Яна Хрысціцеля павінен заклікаць усіх хрысціян да таго, каб быць стрыманым ва ўласным жыцці, асабліва ў час падрыхтоўкі да Божага Нараджэння, калі Пан, – як казаў св. Павел, – “будучы багатым, дзеля вас стаў бедным, каб Сваёй беднасцю вас узбагаціць” (2 Кар 8, 9).
   
    Падчас малітвы Анёл Панскі, 04.12.2011 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Успамін усіх памерлых вернікаў гаворыць нам аб тым, што толькі той, хто можа ўбачыць вялікую надзею ў смерці, можа жыць жыццём, поўным надзеі. Калі мы абмяжуем чалавека толькі яго гарызантальным вымярэннем, тым, што можна ўспрымаць эмпірычна, яго жыццё згубіць сваё глыбокае значэнне. Чалавек патрабуе вечнасці, бо кожная іншая надзея для яго вельмі кароткая і абмежаваная. Чалавека можна зразумець толькі калі ёсць Любоў, якая пераходзіць з любой ізаляцыі, нават смяротнай, у поўню, што пераўзыходзіць прастору і час. Чалавека можна зразумець у самым глыбокім яго сэнсе толькі тады, калі ёсць Бог. І мы ведаем, што Бог выйшаў з далечыні і стаў блізкім да нас, увайшоў у наша жыццё і сказаў: “Я – уваскрашэнне і жыццё; хто верыць у Мяне, калі нават і памрэ, будзе жыць; а кожны, хто верыць у Мяне, не памрэ ніколі”.

    Беларуская секцыя Radio Vaticano, 02.11.2011 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Абвяшчаючы, што другая запаведзь падобна да першай (рэд. запаведзі любові), Езус дае зразумець, што любоў да бліжняга важна так жа, як і любоў да Бога. Сапраўды, бачным знакам, які хрысціяне могуць паказаць свету, з’яўляецца любоў да Бога і да бліжніх. Дзякуючы Божаму Провіду, Касцёл менавіта сёння ўказвае сваім членам на трох новых святых (рэд. падчас кананізацыі біскупа Гвідо Марыя Канфорці, кс. Луіджы Гуанэлла і манаскай сястры Баніфацыі Радрыгез дэ Кастра), якія дазволілі Божай любові перамяніць сябе і стаць сутнасцю свайго існавання. У розных сітуацыях, маючы розныя харызматы, яны любілі Пана ўсім сэрцам, а бліжняга свайго, як самога сябе. Такім чынам яны “сталі ўзорам для ўсіх вернікаў”.

    Фрагмент гаміліі 23.10.2011, паводле беларускай секцыі Radio Vaticano †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Трывайце ў абвяшчэнні сведчання людскіх і хрысціянскіх вартасцей, так моцна ўкаранёных у веры і ў гісторыі гэтай зямлі і яе насельніцтва. Не бойцеся жыць у веры і абвяшчаць яе сведчанне ў розных слаях насельніцтва, у розных сітуацыях чалавечага жыцця. У вас ёсць усе прычыны для таго, каб паказаць, што вы моцныя, поўныя даверу і адважныя, у тым ліку, дзякуючы святлу веры і сіле любові.

    Фрагмент гаміліі падчас св. Імшы на поўдні Італіі, 09.10.2011 †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Бога нельга паставіць на стол, дакрануцца да Яго, як да нейкай прылады ці ўзяць Яго ў руку, як любы іншы прадмет. Але мы можам нанова адкрыць здольнасць успрымання Бога, якую мы маем у сабе. Мы можам адкрыць нешта з велічы Бога ў моцы сусвету. Можам выкарыстоўваць свет з дапамогай тэхнікі, таму што ён пабудаваны рацыянальна. У гэтай вялікай рацыянальнасці свету мы адчуваем Дух Стварыцеля, ад якога ўсё паходзіць, а ў прыгажосці стварэння мы можам разгледзець штосьці з прыгажосці, велічы і дабрыні Бога. А ў словах Святога Пісання мы можам пачуць словы вечнага жыцця, якія зыходзяць не ад людзей, а ад Яго, і ў іх мы чуем Яго голас. І ўрэшце рэшт, мы амаль што бачым Бога, калі сустракаем людзей, да якіх Ён дакрануўся. Я маю на ўвазе не толькі тых вялікіх, ад Паўла праз Францішка з Асізі, ажно да Маці Тэрэзы, але і многіх простых людзей, пра якіх ніхто не гаворыць.

    Фрагмент выказвання Папы для нямецкага тэлебачання ARD, 18.09.2011; паводле польскай секцыі Radio Vaticano †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Але што азначае для нашага штодзённага жыцця гэты заклік: “Праз Эўхарыстыю ўмацаваць першынство Бога”? Эўхарыстычная камунія, Дарагія Сябры, пазбаўляе нас індывідуалізму, перадае нам дух Хрыста, мёртвага і ўваскрослага, злучае нас з Ім, таямніча аб’ядноўвае нас з нашымі бліжнімі, якія складаюць Касцёл (1 Кар 10, 17). Эўхарыстыя падтрымлівае і перамяняе ўсё штодзёнае жыццё. У маёй першай энцыкліцы напісана: “У эўхарыстычнай камуніі заключаецца тое, каб быць каханым і кахаць іншых. Эўхарыстыя, якая не пераходзіць у канкрэтныя ўчынкі любові, сама па сабе частковая” (“Deus caritas est”, 14).

    Беларуская секцыя Radio Vaticano, 11.09.2011 †