На шляху да святасці

Хотелось бы, чтобы в Гродненской епархии было больше Месс на белорусском языке – не только в выходные, но и в будни, потому что среди католиков много и белорусов, которые не всегда понимают польский язык. Молитва - это разговор с Богом, поэтому, я думаю, надо каждому дать возможность молиться на языке своего сердца.
    То же самое с обучением религии: хорошо было бы, если б катехеза для детей и молодежи была не только на польском, но и на белорусском языке, а верующие сами бы совершали выбор.
    Хочется видеть Гродненский Костел обновляющимся молодыми верующими, к голосам которых прислушивались бы.
    Поздравляю всех молодых читателей нашей газеты. Пусть Бог благословляет и ведёт их каждый день, помогает жить в правде, какой бы сложной она иногда ни была.
    С молитвой Женя, Островец †

«I Я кажу табе, што ты — Пётр — скала, і на гэтай скале Я пабудую Касцёл Мой, і брамы пякельныя не перамогуць яго» (Мц 16,18).

У іспанскай Гранадзе, вядомым і багатым сваёй старажытнай гісторыяй горадзе, можна ўбачыць вельмі дзіўныя будынкі. Яны звяртаюць на сябе ўвагу нязвыклым стылем сваёй будовы. Той, хто ведае азы архітэктуры, са здзiўленнем можа сцвердзіць, што тут пераплятаюцца ў дзівосным клубку і старажытнарымскія будоўлі, і прыгожыя арабскія дамы, і велічныя святыні хрысціянскай эпохі. Бурлівыя падзеі гэтай зямлі можна вывучаць не па падручніках і навуковых манаграфіях, але проста шпацыруючы па вуліцах горада і яго ваколіцах. Яны вельмі яскрава і красамоўна раскажуць, хто ўладарыў у той ці іншы час, на якой мове размаўлялі і маліліся на гэтых вулачках, якія драмы тут адбываліся. †

“Посціш? Дакажы гэта ўчынкамі. - Піша Ян Златавуст. - Спытаеш, якімі? Калі бачыш беднага –злітуйся над ім, сустрэнеш ворага – памірыся з ім, спаткаеш сябра, які робіць нешта добрае – не зайздросці яму”.

Кожны з нас самастойна вызначае для сябе ролю, сэнс, вартасць посту ў жыцці. Мы пацікавіліся ў гарадзенскай моладзі пра тое, як яны разумеюць і перажываюць Вялікі пост.
    Адразу адзначым, што сярод рэспандэнтаў, якіх было каля трыццаці, былі асобы, якія ўвогуле не прытрымліваюцца посту альбо зводзяць яго выключна да абмежавання ў спажыванні мяса па пятніцах. Іх меркаванні наўрад ці зацікавяць практыкуючых каталіцкіх вернікаў.
    Большую ўвагу варта звярнуць на тых, хто падчас Вялікага посту звярнуўся больш да духоўнай, чым да цялеснай сферы. †

Літургія Пасхальнай вігіліі з’яўляецца найважнейшай цэлебрацыяй у літургічным годзе. Адпаведна даўняй традыцыі, ноч напярэдадні нядзелі Змёртвыхпаўстання павінна быць чуваннем на хвалу Пана. (Зых 12, 42). Вернікі, паслухмяныя напаміну Евангелля (Лк 12, 35), трымаюць у руках запаленыя свечкі. Усе абрады Пасхальнай вігіліі адбываюцца ноччу: іх нельга пачаць раней ночы, а закончыць іх трэба ў нядзелю перад світаннем. Святары апранаюцца ў імшальнае адзенне белага колеру.

У маім жыцці Вялікдзень займае асаблівае месца. Свята Божага Нараджэння мы адзначаем у асяроддзі сям’і, а радасцю Змёртвыхпаўстання Пана дзелімся са знаёмымі і сябрамі. Я неаднойчы чуў, як да майго дзядулі тэлефануюць яго праваслаўныя знаёмыя, каб перадаць святочныя віншаванні. Яшчэ большае хваляванне выклікае агульнае святкаванне Змёртвыхпаўстання Пана з праваслаўнымі братамі. Вялікі пост з’яўляецца часам духоўнай самападрыхтоўкі, таму на гэты перыяд я заўжды прымаю пастанаўленні. Лічу, што цераз практыкаванні стойкасці, паслухмянасці і дабрыні чалавек можа наблізіцца да збавення, стаць годным ахвяры Хрыста на крыжы. †

Дарагія маладыя сябры, якія запланавалі правесці жнівень разам з моладдзю ўсяго свету ў Мадрыдзе, і ўсе маладыя людзі нашай дыяцэзіі!

Папам Бэнэдыктам XVI Вы запрошаны да ўдзелу у Духоўнай Пілігрымцы на Свята маладых у Мадрыдзе: “На працягу надыходзячага года старанна падрыхтуйцеся да сустрэчы ў Мадрыдзе разам з вашымі біскупамі, вашымі ксяндзамі, адказнымі за душпастырства моладзі ў дыяцэзіях, у парафіяльных супольнасцях, таварыствах і рухах”. Нам засталося каля 4 месяцаў, перш чым мы станем удзельнікамі і сведкамі чарговай дэманстрацыі перад светам таго, што моладзь патрабуе Хрыста, імкнецца быць разам у Яго Касцёле.
    Чым бліжэй выезд, тым больш з’яўляецца ў нас непакою ў сувязі з цяжкасцямі пераезду, зборам сродкаў і запланаваннем часу. Тут правяраюцца наш давер Езусу і інтэнцыя паездкі. Задумайцеся: калі мы пачнём непакоіцца пра гэта, то страцім непаўторны шанс даверыцца нашаму Пану. Наш папа Бэнэдыкт XVI у пасланні на Сусветныя дні моладзі растлумачыў, на чым павінна асноўвацца наша падрыхтоўка да Мадрыда: “Якасць нашай сустрэчы будзе залежыць перш за ўсё ад духоўнай падрыхтоўкі, малітвы, агульнага слухання Божага слова і ўзаемападтрымкі”. †

Ці іншая сітуацыя склалася праз дваццаць стагоддзяў? Падчас кожнай св. Імшы Хрыстос, прысутны пад выглядам хлеба і віна, аддае за нас сваё жыццё. А колькі ёсць людзей, абыякавых да гэтай падзеі! Для іх важнейшым з’яўляецца базар, адпачынак або звыклае марнаванне часу. Яны не прыкладуць намагання, каб адправіцца ў святыню і ўдзельнічаць у св. Імшы. Колькі ж людзей грэбуе гэтым вялікім дарам прысутнасці Хрыста і магчымасцю ўдзелу ў Яго пакутах, смерці і ўваскрэсенні! Але ж гэта для нас Хрыстос аддаў сваё жыццё на крыжы. Гэта для нас Ён застаўся і прысутнічае на кожнай св. Імшы. Мы не робім Богу ласкі. Патрэбныя нам у жыцці Божыя міласці мы можам выкарыстаць або змарнаваць. Бог дае нам прапанову, але ад нас залежыць, што мы з ёй зробім.
    Святая Імша – гэта ахвяра Хрыста, якую Ён здзейсніў за нас, але гэта таксама і наша ахвяра. Мы можам уключыць у Яго ахвяру ўсё наша жыццё. У час той часткі св. Імшы, якую мы называем ахвяраваннем, святар бярэ хлеб і гаворыць: “Бласлаўлёны Ты, Пане Божа сусвету, бо, дзякуючы Тваёй шчодрасці, мы атрымалі хлеб, плод зямлі і працы рук людскіх, ахвяруем яго Табе, каб ён стаў для нас хлебам жыцця”. Белая аплатка на патэне лёгкая, але патэна павінна мець свой цяжар, таму што кожны з нас павінен уключыць у гэты хлеб працу сваіх уласных рук і свайго сэрца. Тады мы далучаем да Хрыстовай ахвяры ўсе нашы працы: прафесійныя – на фабрыках, у калгасе – але і выкананыя дома, у гаспадарчым двары. Мы ўключаем у ахвяру Хрыста нашы боль і клопаты, радасці і надзеі – усё тое, што складае наша тыднёвае жыццё. †

У Евангеллі паводле св. Лукі чытаем: “Калі набліжаліся дні зыходу (Езуса) з гэтага свету, Ён вырашыў ісці ў Ерузалем” (Лк 9, 51). Далейшая частка Евангелля - гэта ўжо апісанне падарожжа ў Ерузалем. Гэтая вандроўка закончылася пакутай, смерцю і ўваскрэсеннем. Дарога Хрыста ў Святы Горад – гэта сімвал лёсу кожнага чалавека. Кожны з нас з моманту нараджэння няспынна ідзе на сустрэчу з Богам пасля праходжання таямнічай, а таму грознай брамы смерці. Аднак мы верым, што смерць не з’яўляецца для нас канцом нашага існавання, а нас чакае змёртвыхпаўстанне да новага, іншага жыцця. А тое, якім яно будзе, мы самі вырашаем нашымі ўчынкамі і выбарам, які робім у час нашага жыццёвага шляху.

Перыяд Вялікага посту, закончаны Вялікімі чацвяргом, пятніцай, суботай і Велікоднай раніцай, з’яўляецца шторазовым напамінам менавіта гэтай праўды. Аднак наш Збавіцель паклапаціўся пра тое, каб мы не толькі прыгадвалі сабе падзеі амаль дзветысячагадовай даўнасці, калі Ён аддаваў за нас жыццё на Галгоце. Ён хоча, каб усе людзі ўсіх часоў, культур і моў, якія жывуць на кожнай геграфічнай шыраце і даўгаце, маглі не толькі ўспамінаць Яго пакуту, смерць і ўваскрэсенне, але і актыўна ўдзельнічаць у гэтых падзеях. Толькі Божая мудрасць магла выбраць адпаведны спосаб. Толькі Божая ўсемагутнасць магла зрабіць так, што кожны чалавек можа стаць удзельнікам св. Імшы, падчас якой Езус Хрыстус сапраўды знаходзіцца сярод нас у сваім Целе, “выданым за нас”, і ў сваёй Крыві, “пралітай за наша збаўленне”. Чалавек не змог бы выдумаць такі спосаб. Чалавечае ўяўленне з’яўляецца надта малым, каб прадбачыць тое, што “сапраўдны Бог з сапраўднага Бога” на самай справе знаходзіцца сярод нас. А тыя ж самыя падзеі, якія адбываліся ў мінулым на Кальварыйскім узвышшы, здзяйсняюцца некрывавым чынам. †

2 мільёны чалавек! Тысячы здарэнняў! Найлепшы арганізатар у свеце! Мадрыд – новая сталіца для моладзі!

Засталося менш чым паўгода да адной з галоўных падзей для каталіцкай моладзі ўсяго свету – XVI Сусветнага дня моладзі. Што гэта – Дзень моладзі? Навошта патрэбна ехаць больш чым за 3000 км аўтобусам некалькі сутак? Навошта жыць у незнаёмай сям’і ці ў гімнастычнай зале школы цэлы тыдзень? Навошта пакутаваць у 40-градусную спёку, прымаючы ўдзел у святой Імшы? Навошта гэтыя намаганні і пакуты, калі за тыя ж грошы можна паехаць на прыгожае ўзбярэжжа і ляжаць на пляжы, цешачыся жыццём? Я, як і ўсе ўдзельнікі СДМ, упэўнена, што варта! Пастараюся кожнаму з вас даказаць гэта. Давайце ўявім сабе Сусветныя дні моладзі ў выглядзе шматкаляровай вясёлкі, у якую ўпісаны розныя колеры. Сем колераў і сем прычын быць з намі там! †

Каб адказаць на гэтае пытанне, патрэбна спачатку высветліць, у чым увогуле заключаецца пост. “Слоўнік тэалагічных і касцёльных паняццяў” акрэслівае пост як “устрыманне ад ежы, якое заснавана на рэлігійных матывах, такіх як раскаянне або падрыхтоўка да асаблівага задання (Мц 4, 2; Дз 13, 2-3); звычайна суправаджаецца малітвай”. У гэтым кароткім азначэнні закрануты толькі адзін аспект посту. Нам вядомы таксама і іншыя ахвяры, якія мы можам прыняць: напрыклад, адмова ад удзелу ў шумных забавах, адказ ад алкаголю, цыгарэт і іншых вырабаў, спажыванне якіх з’яўляецца прыемным, але адначасова можа выклікаць залежнасць. Гэта таксама могуць быць і добрыя пастановы. У гэтых адносінах у нас ёсць вялікі выбар і свабода. Кожны з нас, безумоўна, мае якія-небудзь звычкі, празмернасць якіх не толькі шкодзіць здароўю і адносінам з блізкімі, але адначасова аддаляе ад Бога. †

Дарагая моладзь! Хлопча і дзяўчына!
Я цешуся, што вы запланавалі правесці жнівень на XXVI Сусветных днях моладзі ў Іспаніі. Колькасць планаваных удзельнікаў з Гродзенскай дыяцэзіі складае ўжо звыш 250 чалавек, а з усёй Беларусі – каля 500.

Напэўна, кожны паставіў сабе пытанні: “Ці варта?”, “Ці аплаціцца?” (Гэта ж будзе каштаваць мне і маім бацькам), “Што з гэтага застанецца?” Гэта нармальна, што ў вас паўстаюць такія і аналагічныя пытанні. Сёння наша мысленне арыентавана на падлікі і прадбачанне. Аднак я скажу вам, што ў дарозе на Сусветныя дні моладзі патрэбны наш давер Богу, што ўсё будзе добра, я атрымаю намнога больш уражанняў, чым спадзяваўся.
Добра, калі ў рамках падрыхтоўкі да Сусветных дзён моладзі вы са сваімі душпастырамі моліцеся за шчаслівае падарожжа і добры плён Сусветных дзён моладзі ў Іспаніі. Варта задумацца над сэнсам падрыхтоўчай малітвы, каб зразумець, што ўсё знаходзіцца ў кампетэнцыі Бога. †