На шляху да святасці

ДУХОЎНАЯ НЕБЯСПЕКА ГАМЕАПАТЫІ
   Акрамя псіхалагічнай інтэрпрэтацыі ўздзеяння гамеапатычных прэпаратаў, варта звярнуць увагу на духоўны фактар. Існуе нямала экзарцыстаў, якія выяўляюць існаванне сувязі паміж апантанасцю асобы злым духам і пачаткам ужывання гамеапатычных прэпаратаў. Наколькі абгрунтаванымі могуць быць такога роду боязі? Некаторыя спецыялісты звяртаюць увагу на акультычнае вучэнне гамеапатаў аб духоўных сілах (“энергіі”, “інфармацыі”), якія пераходзяць на чалавека з момантам прыняцця “лека”. Іншыя даследчыкі звяртаюць увагу на акультычныя і магічныя вытокі самога вучэння і тэхнікі гамеапатычнага “лячэння”.
    З духоўнага пункта гледжання, гамеапатыя можа быць небяспечная тым, што пацыент праз іррацыянальную веру адкрываецца на ўздзеянне духоўных сіл, не звязаных з Богам. Кожны хрысціянін добра ведае, што звяртанне да нябоскіх сіл азначае парушэнне першай запаведзі (ідалапаклонства і звяртанне да дэманаў). Існуюць шматлікія перасцярогі Бога ў Святым Пісанні перад такімі дзеяннямі (Дрг 18, 10-12; 2 Тэс 2, 9-10). Таксама Катэхізіс Каталіцкага Касцёла перасцерагае: “Усе практыкі магіі і чараў, праз якія чалавек імкнецца атрымаць патаемныя сілы, каб карыстацца імі і дасягнуць надзвычайнай улады над бліжнім – нават з мэтай яго лячэння – знаходзяцца ў сур’ёзнай супярэчнасці з цнотай рэлігійнасці (г.зн. з’яўляюцца цяжкім грахом)” (ККК 2117). †

“Калі ты хочаш быць сапраўднай дачкой Найсвяцейшай Сям’і з Назарэта, ты павінна быць кармелітанкай у малітве, картузкай у маўчанні, трапісткай у самакатаванні, францішканкай ва ўбогасці, езуіткай у паслушэнстве, сястрой Міласэрнасці ў самаахвярнасці і той, якая дакладна выконвае статут, як сыны св. Альфонса Лігуоры” .
   Бл. Марыя Францішка

Пане! Які ж цудоўны план жыцця Ты даеш мне ў словах Маці. Але які адначасова цяжкі для выканання. Быць НАЗАРЭТАНКАЙ – гэта больш, чым быць кармелітанкай... ці францішканкай... Я павінна быць. †

ЯК ДЗЕЙНІЧАЕ ГАМЕАПАТЫЯ?
   Як жа ўздзейнічаюць на чалавека гамеапатычныя прэпараты? Адны прыхільнікі гэтай “нетрадыцыйнай медыцыны” распавядаюць толькі пра фізічнае ўздзеянне гамеасродкаў, іншыя ж – наадварот, падкрэсліваюць толькі духоўнае (энергетычнае) іх уздзеянне. Прыхільнікі фізічнага ўздзеяння гамеапатычных прэпаратаў сцвярджаюць, што хвораму належыць падабраць мінімальную дозу такога сродку, каторы ў вялікай дозе выклікаў бы сімптомы, якія на дадзены момант адзначаюцца ў хворага. Гамеапатычны “лек” з мінімальнай дозай такога сродку павінен актывізаваць імунітэт арганізма, каб перамагчы хваробу. Гэты метад лячэння гамеапаты параўноўваюць з вядомым нам спосабам лячэння праз прышчэпкі, які выкарыстоўваецца ў традыцыйнай медыцыне. Як прыклад, яны прыводзяць вядомае прышчэпліванне супраць грыпу. У той жа час, крытыкі гамеапатыі даказваюць, што гамеапатычны метад не мае нічога агульнага з навуковай медыцынай. Яны прыводзяць прыклад, што для вылячэння ныркавага каменя гамеапаты прапаноўваюць выпіць раствор з... ныркавым каменем. Гэтыя парадоксы звязаны з тым, што гамеапаты ўзводзяць метад лячэння падобнага падобным да абсалютнага. †

Ужо ў 45-ы раз увесь хрысціянскі свет будзе маліцца за адзінства хрысціян. Малітвы будуць адбывацца на працягу ўсяго тыдня. Яны распачаліся 18 студзеня і скончацца 25 студзеня на свята Навяртання св. апостала Паўла. Айцы ІІ Ватыканскага Сабору ў спецыяльным дакуменце пра экуменізм настойвалі на супольнай малітве, згадваючы тое, што “гэты святы план паяднання ўсіх хрысціян у еднасці аднаго і адзінага Касцёла Хрыста сягае па-за людскія сілы і здольнасці” (Unitatis redintegratio, 24).
   У межах Тыдня па ўсім свеце адбываецца шэраг канферэнцый, сустрэч і набажэнстваў, арганізаваных Экуменічнай Радай, Канферэнцыяй Біскупаў і іншымі органамі Касцёлаў розных краін.
   Падчас гэтых сямі дзён хрысціяне ў кожнай святыні, таксама і ў нашай дыяцэзіі, моляцца аб адзінстве. А галоўнае набажэнства будзе адпраўлена ў гродзенскай катэдры 24 студзеня ў 18.30. Усе прысутныя прымуць удзел у набажэнстве Божага слова, а таксама ў набажэнстве святла. Дэвізам Тыдня малітвы за адзінства хрысціян з’яўляюцца словы: “Перамененыя праз перамогу Езуса Хрыста”, узятыя з І Ліста св. Паўла да Карынцян (1 Кар 15, 51-58).
   Гэта будзе ўжо другая ўрачыстая малітоўная сустрэча ў нашай катэдры. Першая такая сустрэча пад дэвізам “І вы – сведкі гэтага” (Лк 24, 48) адбылася ў 2010 годзе. У літургіі Божага слова, якую ўзначальваў кс. бп Аляксандр Кашкевіч, прынялі ўдзел таксама прадстаўнікі праваслаўнай, лютэранскай і грэка-каталіцкай Цэркваў. Шчыра запрашаем усіх вернікаў на малітву, а ў сваіх штодзённых малітвах памятаем пра адзінства хрысціян. †

Девушка, которая сегодня выходит замуж, мило улыбается фотографу. А ровно два года назад она… убила своего ребенка. Легко решилась на аборт. Малыш оказался «за бортом». Навсегда. Ведь плавать он не умел, и защитников у него не было. Была только мама, под сердцем которой он находился. И эта самая мама лишила его жизни. А сейчас улыбается. У нее могут быть оправдания? Нет.

Мама, а почему я не могу жить с вами?
   Аборт – это убийство маленького человека, который не способен защититься сам. Жертвой жестокости женщины становится ребенок. «Он сейчас ни к чему... Сейчас нет денег на содержание ребенка... Трое детей в семье мы не потянем... Я сейчас не готова к материнству...». Здесь нет ни одной здравой мысли. Как женщина может быть не готова стать мамой, если она ею уже стала? Если женщина беременна, то они с малышом уже составляют одно целое. Как можно отрывать от себя частичку себя? А если женщина говорит, что не готова, значит, она не готовилась. А ведь девушка готовится к роли мамы... с 12 лет! Она представляет своего ребенка, то, как держит его на руках. С этого момента начинается подготовка девочки к материнству. †

НЕТРАДЫЦЫЙНАЯ МЕДЫЦЫНА
   На што гатовы пайсці чалавек, каб вылячыцца ад цяжкай хваробы? Часам ён гатовы аддаць усё, каб толькі вярнуць здароўе. Не знайшоўшы дапамогі ў навуковай медыцыне, людзі пачынаюць шукаць ратунку дзе заўгодна. Яны гатовы пайсці да варажбітак, шаптух, акультыстаў, чараўнікоў.
   А калі пацыента пужае экстравагантны выгляд ведзьмара, то на дапамогу прыходзяць “спецыялісты” ў белых халатах – астролагі, экстрасэнсы, медыкі-эксперыментатары. Яны пераконваюць кліента, што іх сродкі – гэта толькі дабро і гарант аздараўлення. Аднак пра эфект лячэння яны не заўсёды расказваюць усю праўду. Мала хто з іх прызнаецца, што мае дачыненне з нейкімі патаемнымі і часта некантралюемымі сіламі. А некаторыя “лекары” проста не жадаюць прызнавацца, што звычайным чынам праводзяць на пацыенце эксперыменты або даюць хвораму мікстуру, абапіраючыся толькі на ўласную веру (!) у нейкія неспазнаныя энергіі, няўлоўныя для навукі. Існуе шмат метадаў лячэння, якія адрозніваюцца ці нават проста супярэчаць звычайнай (навуковай) медыцыне. †

Адной з набяспечнасцей, якая вырывае нас з удзелу ў сямейным жыцці, з’яўляюцца ўцёкі ў свет тэлебачання. Вялікая колькасць забаўляльных праграм (музыка, фільмы, серыялы, тэатральныя пастаноўкі) прапануе разнастайныя формы адпачынку. Сярод іх ёсць т.зв. рэаліці-шоу, якія насамрэч скіраваны супраць чалавека. Іх вынікі адмоўна ўплываюць на само разуменне сапраўднай супольнасці, прапаноўваючы толькі яе заменнікі. Гэта несапраўдная супольнасць, якая абапіраецца на фальшывых міжасобасных сувязях. Іх крыніцай з’яўляюцца жыццёвыя сітуацыі, якія былі прыдуманы для таго, каб чалавек мог эмацыянальна ўдзельнічаць у жыцці герояў праграмы. Гэта пагражае небяспекай прыняцця чужых праблем і крызісаў як сваіх асабістых і прыводзіць да таго, што мы не заўважаем, а пасля і забываемся пра нашых блізкіх, якім мы неабходны. Гледачы рэаліці-шоу часта перакананыя, што яны могуць паўплываць на лёс праграмы, тэлефануючы і аддаючы свой голас. †

Працягваецца Адвэнт – прыгатаванне да свят Божага Нараджэння. Вельмі часта можна пачуць, што Адвэнт – гэта “незвычайны” час чакання ці падрыхтоўкі да спаткання з Хрыстом. Сапраўды, чым бліжэй да свята, тым больш заўважальным становіцца наш святочны настрой: гарады ўпрыгожваюцца каляровай ілюмінацыяй, людзі спяшаюцца своечасова купіць падарункі для сваіх блізкіх і родных, навесці парадак у сваіх кватэрах і дамах.

Натуральна, што гэтая святочная падрых­тоў­ка закранае і ўнутраную, духоўную сферу жыцця чалавека. Святары ў храмах традыцыйна заахвочваюць нас да розных малітоўных пастаноў, да адновы нашага жыцця. Маральны пасыл гэтага часу добра ўсім вядомы, калі не сказаць – надакучлівы ці банальны. Асабліва падчас пропаведзі для дзяцей на святой Імшы святар вельмі часта падсумоўвае сваю прамову такімі словамі: “Дзеці, каб быць Божым чалавекам, каб годна спаткаць Хрыста, трэба рабіць добрыя ўчынкі”. Сапраўды, нягледзячы на прастату гэтага закліку, ён вельмі добра абгрунтаваны тэалагічна. Дастаткова ўзгадаць словы з Паслання святога Якуба: “Вера без учынкаў мёртвая” (Як 2, 17), – альбо шматлікія цытаты з катэхізіса адносна сумленнага і актыўнага жыцця вернікаў у Касцёле праз “малітву, апостальскія ініцыятывы, сямейнае жыццё і штодзённую працу”. З іншага ж боку, варта задаць сабе пытанні: ці мой Адвэнт абмяжоўваецца толькі так званым “актыўным чаканнем”? Ці мая падрыхтоўка абмяжоўваецца гэтай, хоць і добрай, але павярхоўнай сферай жыцця? †

Адвэнт ужо пастукаўся ў дзверы...… Які гэта час? Чаго я на самай справе буду чакаць на працягу гэтых 4 тыдняў? Як я перажыву наступнае Божае Нараджэнне? Ці гэтае свята на самай справе шмат для мяне значыць?

Усе гэтыя пытанні прыходзяць мне ў галаву і непакояць маё сэрца. Чаму? Гэта вельмі важная хвіліна, гэта яшчэ адна магчымасць, каб задумацца над сваім жыццём і пастарацца змяніць штосьці да лепшага. Мы можам рабіць гэта кожны дзень, але менавіта ў гэты перыяд засяроджання, посту і малітвы нам будзе значна лягчэй зрабіць гэты важны крок да Бога, каб стаць бліжэй да Яго. Я задаю сабе пытанне і з перакананнем на яго адказваю: “Так”. Я лічу, што Каляды з’яўляюцца самым чаканым і радасным святам для ўсіх нас, а асабліва для дзяцей. Чаму я ў гэтым упэўнена? Можа, таму, што яшчэ не так даўно, будучы дзіцём, я з нецярпеннем чакала гэтага свята, якое для дзіцяці асацыіруецца з устаноўкай ёлкі, чаканнем канікул, падарункамі ад Святога Мікалая... Так, я вельмі люблю падарункі! Калі чалавек сталее, яго погляды змяняюцца, і свята Божага Нараджэння ўспрымаецца ўжо не як свята падарункаў, а як свята, праведзенае ў коле сям’і, у любові і еднасці. Паглядзіце, каб змяніць сваё жыццё, у нас ёсць чатыры тыдні. Давайце паспрабуем перажыць гэты час з Богам – у цішыні і малітве. †

Распачаўся перыяд Адвэнту. Перыяд чакання прыходу нашага Пана. Давайце паспрабуем у першай рэкалекцыйнай навуцы падрыхтавацца да сустрэчы з нашым Валадаром і Панам на старонках Святога Пісання.

Кс. Ян Радзюк Скончыў Каталіцкі ўніверсітэт у Любліне. Выконвае абавязкі прэфекта ВДС. Выкладчык лацінскай мовы.

    Словы “Святое Пісанне” ці “Біблія” нам не чужыя. Мы неаднойчы іх чулі. Але ці разумеем мы, да якой вялікай таямніцы дакранаемся, калі чытаем ці чуем словы Святога Пісання? Чаму “вялікай таямніцы”? Таму што гэта слова Бога.
    “«Слова Госпада трывае вечна. Гэта вось слова прынесена вам як добрая вестка» (1 П 1, 25; пар. Іс 40, 8). Гэтае сцверджанне з Ліста св. Пятра, што спасылаецца на словы прарока Ісаі, адкрывае нам таямніцу Бога, які аб’яўляецца праз дар свайго Слова. Гэтае слова трывае вечна. Бог выказаў сваё спрадвечнае Слова па-людску; Яго Слова «стала целам» (Ян 1, 14). Вось Добрая Навіна. Гэта вестка, якая скрозь стагоддзі даходзіць да нас сёння” – гэтымі словамі папа Бенедыкт XVI распачаў адгартацыю “Verbum Domini”. †