Słowo Pasterskie

Sanktuarium Królowej Naszych Rodzin w Trokielach

Wielebni Kapłani i Siostry Zakonne!
Umiłowani Wierni diecezji grodzieńskiej! Bracia i Siostry w Chrystusie Panu!
8–9 lipca zapraszam Was na uroczystość diecezjalną do sanktuarium Królowej Naszych Rodzin w Trokielach.

“Мaryjo, dziękujemy i zawierzamy!”. Niech te słowa będą hasłem tegorocznego pielgrzymowania i przeżywania diecezjalnego święta w Trokielach. Podczas tej uroczystości będziemy dziękować Maryi za Jej matczyną opiekę nad naszą diecezją w ciągu 25 lat jej istnienia, zawierzając dalsze losy naszego Kościoła Jej wstawiennictwu.
    Zapraszam Was do naszego Sanktuarium Diecezjalnego szczególnie na czuwanie modlitewne, które rozpocznie się 8 lipca o godz. 21.00, i na Mszę św. pontyfikalną 9 lipca o godz. 10.00.
    Razem wypraszajmy u stóp Królowej Trokielskiej Bożego błogosławieństwa dla Kościoła Powszechnego, naszych rodzin i całego społeczeństwa na Białorusi.

Przeżywając Jubileuszowy Rok Miłosierdzia, ogłoszony przez Ojca Świętego Franciszka, wiemy, że Boże Miłosierdzie najpełniej objawiło się przez tajemnicę Wcielenia Syna Bożego. Rok święty rozpoczęty 8 grudnia, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, wskazuje „sposób, w jaki Bóg działa już od początków naszej historii. Po grzechu Adama i Ewy Bóg nie chciał zostawić ludzkości samej, wystawionej na działanie zła. Stąd też w swoim zamyśle zechciał On, aby Maryja, święta i niepokalana w miłości (por. Ef 1, 4), stała się Matką Odkupiciela człowieka” (Bulla Misericordiae Vultus, 3).
    Wpatrując się w Maryję widzimy, że miłosierdzie ma również wymiar ludzki. Powtarzamy więc za Ojcem Św. Franciszkiem: „Miłosierdzie: jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata, którego spotyka na drodze życia. Miłosierdzie: to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieję bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu” (Bulla Misericordiae Vultus, 2). †

W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu.
    (1 J 4, 9)

W Święto Zmartwychwstania Pańskiego nasze świątynie rozbrzmiewają radosnym śpiewem „Alleluja!”. Z ust i serc ludu wiernego płyną słowa pradawnej pieśni: „Wesoły nam dziś dzień nastał”. Rozkołysane dzwony na wieżach kościelnych oznajmiają całemu światu Dobrą Nowinę, że Jezus Chrystus prawdziwie zmartwychwstał. Po trudach męki, po śmierci na krzyżu i złożeniu do grobu, nasz Zbawiciel powstał z martwych i jaśnieje blaskiem swej boskiej chwały.
    Chwalebne zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią jest podstawą naszej chrześcijańskiej nadziei. Tej nadziei nie są w stanie pokonać żadne smutki, niepokoje, cierpienia naszego doczesnego życia. Wierzymy bowiem, że Zmartwychwstały Zbawiciel żyje i jest z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Ufamy, że nas prowadzi drogami codzienności do tej ojczyzny, gdzie nie ma śmierci, lecz panuje wieczna radość. Dlatego we wszystkich próbach i doświadczeniach „odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował” (Rz 8, 37).†

Bezpośrednie dni przed uroczystością Zmartwychwstania Pańskiego zwane Triduum Paschalnym są naznaczone męką i śmiercią Chrystusa. Jednak, jeśli spojrzymy głębią swojego serca, to dostrzegamy coś potężniejszego niż męka i śmierć – Miłość: Miłość Boga Ojca do rodzaju ludzkiego i bezgraniczna Miłość Chrystusa do człowieka. Pierwsza nie oszczędziła Jedynego Syna, druga – własnego życia, by człowiek został usprawiedliwiony i odziedziczył życie wieczne. Właśnie ta Miłość nadała nowy sens również cierpieniu i śmierci człowieka. Ta Miłość nie zna granic i nie zważa na zaparcie się i zdradę ze strony uczniów. Tuż po swym Zmartwychwstaniu Chrystus przychodzi do zatrwożonych i przerażonych uczniów, aby po raz kolejny im zaofiarować swą Miłość, pozdrawiając ich słowami „Pokój Wam”. †

Konferencja Biskupów Katolickich na Białorusi, na 61. posiedzeniu plenarnym z dnia 4 lutego 2016 roku omówiła kwestie związane z niedawną wypowiedzią pełnomocnika ds. wyznań i narodowości Leonida Hulaki, która dotyczyła działalności Kościoła katolickiego w naszym kraju.

Konferencja Biskupów Katolickich na Białorusi uważa za konieczne zwrócić uwagę na następujące kwestie:
   
    1. Sprawa przygotowania kapłanów jest wyłącznie wewnętrzną sprawą Kościoła, który dba o swoją przyszłość (nawiasem mówiąc, w tym roku 19 osób rozpoczęli naukę w seminariach Białorusi i seminariach zakonnych za granicą), i oskarżać go o brak zainteresowania i brak „pracy ze składem kadrowym” bezpodstawnie.
   
    2. Katolicka Akademia Teologiczna imienia świętego Jana Pawła II jest zarejestrowana. Obecny etap – uzyskanie terenu, a następnie – budowa budynku, i dopiero po tym Akademia rozpocznie swoją działalność, co również jest wyłącznie wewnętrzną sprawą Kościoła.
   
    3. Inne podjęte przez pana Leonida Hulakę tematy mogą być omówione podczas osobistego spotkania Konferencji Biskupów Katolickich na Białorusi z pełnomocnikiem ds. wyznań i narodowości. †