Słowo redaktora

W połowie miesiąca lipca przypada wspomnienie Matki Bożej z góry Karmel. Dla wielu wiernych ten dzień kojarzy się ze Szkaplerzem, który w sposób szczególny oznacza naśladowanie Jezusa i jest znakiem konsekracji na wzór Maryi, która była pierwszą i najdoskonalszą uczennicą Syna Bożego.
   W znaczeniu religijnym szkaplerz oznacza odzież, poświęconą szatę. Już w Starym Testamencie ubiór osoby był symbolem Bożych dobrodziejstw, opieki Opatrzności oraz mocy udzielonej człowiekowi przez Wszechmocnego. Wyjątkowy strój Józefa stał się wyrazem miłości ojca do syna (por. Rdz 37, 3). Płaszcz darowany przez Jonatana Dawidowi symbolizował przyjaźń (por. l Sm 18, 4).
    U Izajasza czytamy: „Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w moim Bogu, gdyż mnie przyodział szatą zbawienia i okrył mnie płaszczem sprawiedliwości” (Iz 61, 10). †

Każdy potrzebuje wypoczynku. Nie tylko tego codziennego, lecz także przez dłuższy okres czasu, czyli urlopu czy wakacji. Pomaga to zregenerować siły i się zrelaksować, aby później z zapałem i energią zabrać się do pracy lub nauki.
    Odpoczynek nie może być równoznaczny z bezczynnością. Powinien kontrastować z codziennymi czynnościami: osoba pracująca intelektualnie potrzebuje więcej ruchu i aktywności, a pracująca fizycznie – odprężenia swojego ciała i wysilenia umysłu. Warto organizować wycieczki, brać udział w pielgrzymkach, a resztę wolnego czasu przeznaczyć na rozrywki kulturalne oraz dostatecznie długi, krzepiący sen. †

Тak już jest w życiu, że ciągle ktoś nas odwiedza. Czasem słychać dzwonek u drzwi, niekiedy pukanie, a zdarza się, że i głosem gość zapowiada swoje nadejście. Reagujemy różnie – w zależności od tego, kto do nas przychodzi. Inaczej się wita listonosza, inaczej cygankę, która chce coś sprzedać, inaczej sąsiadkę przynoszącą wiązankę plotek, inaczej krewnych, których się nie widziało od kilku lat...
    W Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej do naszych domów puka sam Chrystus. Wychodzi z kościoła, gdzie mieszka w tabernakulum, przechodzi przez ulice, którymi kroczymy na co dzień, i woła: „Chcę widzieć, gdzie mieszkacie, jak żyjecie i o co mam prosić Ojca dla was”. W ten oto sposób właściwie najprościej można ująć najgłębszy sens święta Bożego Ciała.  †

Jesteśmy świadkami tego, jak życie nieustannie przyspiesza. Raz rozpędzonej maszyny postępu nikt już nie ma odwagi zatrzymać... Człowiek porusza się w tempie, które niebezpiecznie wzrasta. Jego serce bije rytmem przyspieszonej codzienności, starając nadążyć za tym, co jest dla niego ważne.
    Serce Jezusa również bije intensywnie. Żywo reaguje na wszystkie cienie i blaski ziemskiego bytowania, przyśpiesza w obliczu zła i niegodziwości, boleśnie się wzmacnia w godzinie zdrady i opuszczenia przez najbliższych, a zarazem radośnie się unosi w chwili miłującego spotkania. Jest cierpliwe jak serce matki, która wpatruje się w swoje dziecko, pełne łaskawości i nieskończonych darów.  †