Słowo redaktora

Każdego roku w trakcie Adwentu przeżywamy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, stając wobec niepojętej miłości Boga do człowieka.
    W tym świątecznym dniu jesteśmy zaproszeni, aby wielbić Stwórcę za zapowiedzianą przed wiekami Niewiastę, której potomstwo zmiażdżyło głowę szatana – za Maryję. Mamy szczęście żyć, gdyż Bóg w Jej Synu Jezusie Chrystusie przywrócił nam godność Jego dzieci. Uniżył siebie, przyjął „postać sługi” (Flp 2, 7), stał się jednym z nas, naszym bratem, aby obdarzyć udziałem w swoim życiu, w swojej wielkości i chwale.
    Matka Zbawiciela, Świętego nad świętymi, Zwycięzcy zła i grzechu została nadzielona łaską na miarę jedynego powołania.†

O tym, że ludzie w naszych czasach są strasznie niecierpliwi, zdaje się, nie trzeba nikogo przekonywać. Wystarczy zobaczyć, co dzieje się w kolejkach w supermarketach, przy wsiadaniu do autobusu czy wysiadaniu z pociągu, zwrócić uwagę, kiedy na ulicach i w wystawach sklepowych pojawiają się dekoracje świąteczne. Współczesny człowiek spieszy się żyć, chce mieć wszystko od razu, natychmiast...
   Okres przedświąteczny zazwyczaj spędza się aktywnie. Im bliżej, tym goręcej. Zakupy, sprzątanie, gotowanie, spowiedź itd. Czasami w tym zabieganiu można zapomnieć, po co się to wszystko robi. Adwent ma nas nauczyć radosnego, a zarazem cierpliwego oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa. †

Bóg objawia się człowiekowi poprzez swoje miłosierdzie. Jak zaznaczał św. Jan Paweł II, ludzie „miłosierną miłość najłatwiej przyjmują ze strony Matki” (Dives in misericordia, nr 9). Nic więc dziwnego, że od początków chrześcijaństwa wierni zwracali się do Maryi jako Matki Miłosierdzia, ufając, że dzięki Jej wstawiennictwu Bóg obdarzy ich przebaczeniem.
    Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński, który zostanie ogłoszony błogosławionym w przyszłym roku, rozważając w więziennej celi o życiu Niepokalanej, zanotował: „Podążałaś za Synem miłości Bożej wszędzie, by w porę podpowiadać: wina nie mają, chleba nie mają, miłości nie mają, łaski nie mają, serca szukają... †

Sekret świętych i błogosławionych polega na tym, że nie tyle zbliżają się do Boga, gdyż On się wcale od nich ani od nas nie oddala, ile mają coraz głębszą świadomość Jego bliskiej i niezmiennej obecności.
    Takie osoby wspaniale rozumieją, co znaczą słowa św. Pawła: „w Bogu żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17,28). Dostrzegają Pana nie gdzieś w zaświatach, w uprzywilejowanym miejscu czy nawet niedaleko siebie, lecz przede wszystkim w sobie. Św. Jan od Krzyża pisał: „Bóg jest we mnie, a ja w Bogu”.
   Większość świętych i błogosławionych prowadziła zwyczajne życie. Nie wybijali się na pierwsze miejsca, umyślnie nie przyciągali do siebie uwagi. †