Słowo redaktora

Więc, aby być wyznawcą i świadkiem Chrystusa nie tylko po godzinach, ale i na sto procent, trzeba w swojej codzienności potrafić dostrzec wśród nas żyjącego Zbawiciela.
   Pewnego razu znalazłem w Internecie bardzo ciekawą propozycję pracy. Autorem jest sam Pan Jezus. Treść ogłoszenia była następująca:
Zatrudnię chętnych do:
• dźwigania krzyża codziennego, niosąc pomoc tym, którzy jej najbardziej potrzebują;
• walki z samym sobą w stawaniu się bardziej świętym i doskonałym, dając uśmiech tym, którym go brakuje.
Zapewniam:
• ręce, na których będą odciski z pracy;
• kolana bolące, których nie wolno wyprostować;
• zapłatę w Królestwie Niebieskim. Autor: Jezus. †

Stajemy się świadkami tego, jak w wielu miejscach naszej Białorusi nie zgasło jeszcze światło wiary. Duch Święty, który robi porządek z naszym życiem, ożywia coraz to nowych apostołów do życia z Chrystusem.

   W Kościele przeżywamy niedzielę Zesłania Ducha Świętego. Stajemy się świadkami tego, jak w wielu miejscach naszej Białorusi nie zgasło jeszcze światło wiary. Duch Święty, który robi porządek z naszym życiem, ożywia coraz to nowych apostołów do życia z Chrystusem. Niestrudzenie rozpoczynamy głosić najważniejszą prawdę: Chrystus jest obecny wśród nas. Prawdę, którą pomimo łatwego wypowiadania tak do końca żadną ludzką mądrością nie możemy zgłębić. Zawdzięczając Duchowi Świętemu, w sercach wielu z nas zapala się nowe światło wiary, nadziei i miłości. Jedynie człowiek wierzący może z pewnością powiedzieć, że z Bogiem ma pewną przyszłość, dobrą możliwość do znalezienia siebie w tym życiu i że nigdy nie zostanie pozbawiony sensu życia.
    Pewnego razu usłyszałem w radiu tragiczną historię życia. W czasie audycji do radia zadzwonił pewien człowiek, aby podzielić się ze słuchaczami swoją historią życia. Nie pamiętam całości. W pamięci utkwiły mi następujące momenty: "Pochodzę z rodziny rozbitej, powiem więcej: patologicznej. †

"Proszę księdza, chcę żyć normalnie, chcę, aby moje życie było święte, pragnę zmienić swoje życie na lepsze".
   Ż ycie każdego z nas jest w rękach Bożych. Ale właściwie mało kto z nas pamięta o tym każdego dnia swojej życiowej wędrówki. W momentach, gdy namacalnie doświadczamy pomocy Bożej (np. uratowanie komuś życia albo doświadczenie cudu na własne oczy) uświadamiamy sobie jeszcze bardziej, że Bóg istnieje, że nas kocha. Podobni jesteśmy do jednego z dwunastu uczniów, któremu imię św. Tomasz, uczeń, który uwierzył, ponieważ zobaczył. Pomimo tego, że ludzi zamieszkałych na ziemi białoruskiej często nazywają łatwowiernymi, wydaje mi się, że większość wierzy tylko w to, co może dotknąć, zobaczyć, poczuć. Na skutek większej mechanizacji, rozwoju elektroniki, która zdominowała nasze życie, utraciliśmy albo tracimy kontakt ze sferą duchową, która przecież jest naszą nieodłączną częścią.
    "Zobaczyć" Boga i uwierzyć – podobne doświadczenie przeżyłem również i ja podczas pielgrzymki do Ziemi Świętej. Nasza grupa z Grodna była szczególna: 12 kapłanów towarzyszących oraz bardzo miła i przyjemna atmosfera w grupie. Dla wielu z nas było to pierwsze spotkanie z Ziemią Świętą. Duchowa wyprawa, która trwała przez 7 dni, nastawiona była na odnowienie wiary i zapoznanie się z Ziemią Jezusa Chrystusa. Miejsca, o których niejednokrotnie słyszeliśmy, dzisiaj są na wyciągniętą rękę. Wydarzenia Starego i Nowego Testamentu były nam bardzo bliskie.†

Jeśli pragniesz rozpoznać swoje powołanie, miejsce w życiu, znaleźć Boży projekt życia dla siebie, postaraj się najpierw rozpoznać Jezusa, znaleźć Go, spotkać się z Nim.
   W dzisiejszej liturgii "niedzieli powołań" dominuje fragment Ewangelii o Dobrym Pasterzu, którą Jezus wygłasza do każdego z nas. Myślę, że dobrze znamy tę przypowieść i niejednokrotnie układaliśmy sobie historię o Dobrym Pasterzu. Jezus przedstawił swoje posłannictwo w przyrównaniu się do dobrego pasterza. W całej tej opowieści jest jednak coś o obowiązkach, o których każdy z nas powinien pamiętać i je wypełniać. Tak jak owce powinny znać swojego pasterza, tak każdy z nas powinien poznać Chrystusa. Do nas należy rozpoznawać głos Dobrego Pasterza i ochoczo spieszyć za Nim. Nie jest to łatwe zadanie w dzisiejszych czasach. Poznanie Chrystusa, który może nam dać nasze miejsce w życiu, przecież uszczęśliwi każdego z nas. Jakże często słyszymy: "Chcę być na swoim miejscu, chcę rozpoznać swoje powołanie".
    Jeśli pragniesz rozpoznać swoje powołanie, miejsce w życiu, znaleźć Boży projekt życia dla siebie, postaraj się najpierw rozpoznać Jezusa, znaleźć Go, spotkać się z Nim. Nie uciekaj przed Jego głosem, wzrokiem. Ten, kto nie słucha słów Dobrego Pasterza jest podobny do człowieka, który cały czas chodzi w ciemnościach i ma nadzieję, że kiedyś zobaczy światło. Natomiast całe to chodzenie zajmuje jego życie i na zmierzchu życia już może być za późno na szczęście. Dobry Pasterz przypomina każdemu z nas, że potrzebujemy nawrócenia, które oświeca nasze życiowe labirynty. Nawrócenie pomaga nam rozpoznać nasze powołanie, oświeca każdy moment naszego życia. Nie jesteśmy aniołami, jesteśmy tylko ludźmi. †