Слова рэдактара

Я не адшукаў, хто з’яўляецца аўтарам дадзенага выказвання, хоць знаходзячыся ў Рыме, часта чуў гэтыя словы з вуснаў многіх людзей. Сярод заблытанасцяў сучаснага света ўсё часцей паўстае ў чалавека пытане: “Першынство мае душа ці цела?”
    Гэта вечная дылема. Асаблівую ўвагу трэба звярнуць на тое, што тут не ідзе размова пра тое, што было раней, але пра тое, што – самае важнае. Ці матэрыяльны бок прадвызначае духоўны ці наадварот? Дастаткова ўзяць у рукі любы часопіс ці газету, каб убачыць, якое значэнне мае сёння выгляд чалавека і колькі працы ўкладваецца ў яго паляпшэнне. Колькасць парадаў, якія датычаць выгляду, і як “чэрпаць” з яго задавальненні - нельга апанаваць. Ёсць усё лепшыя касметычныя сродкі, салярыі, цырульнікі, моднае адзенне – гэта толькі некаторыя спосабы паклапаціцца пра цела, на якія сённяшні чалавек прызначае ўсё больш часу. †

Аднойчы да мяне пазваніў мужчына, які пачаў мне скардзіцца на недахоп часу. Ён меў шмат справаў, якія павінен быў зрабіць толькі ён сам. А з-за недахопу часу яму не заўжды гэта ўдавалася зрабіць. Ён скардзіўся на сваё цяжкае жыццё, на недахоп надзеі на лепшае будучае. Між іншым ён расказаў мне, што ўсё менш знаходзіць час для Бога.
    Вельмі часта сённяшні чалавек – “забеганы”, шмат справаў і абавязкаў засмучваюць яго сэрца. Рознага рода цяжкасці, крызісы, а нават недахопы ў выхаванні абцяжарваюць штодзённае чалавечае існаванне. Часам людзі не заўважаюць адзін аднаго ў гэтых жыццёвых “гонках”. Але ж эгаізм уласных справаў можа знішчыць усё. Таму ў гэтым штодзённым “бегу” часта задумваемся: “ Як жыць, каб не звар’яцець?” Існуюць розныя адказы, пачынаючы ад звычайнай людской падтрымкі тыпа: “Не перажывай, будзе лепей!” аж да магічных спосабаў ажыццяўлення аўтатрэнінга для адпачынка. †

Сярод мноства крыніцаў інфармацыі - выклік часу: каб вернікі нашай дыяцэзіі мелі доступ да здаровага навучання Касцёла, заключанага ў каталіцкім друку. У гэтым месцы я хачу падзякаваць маім папярэднікам кс. Яраславу Грынашкевічу і кс. Валерыю Быкоўскаму за клопат аб развіцці нашай газеты. Я прашу ўсіх чытачоў і тых, хто мае сімпатыю да газеты “Слова Жыцця”, памаліцца за ўсю нашую рэдакцыю, каб і далей супольна мы дбалі пра развіццё каталіцкага друку ў Гродзенскай дыяцэзіі і добрасумленна перадавалі інфармацыю.
    Дзякуючы Вашай малітоўнай падтрымцы, мы спадзяёмся, што на старонках нашай газеты паўстануць новыя рубрыкі. Мы адкрыты на новыя прапановы. Кожны чалавек мае нагоду абвяшчаць Божае Валадарства на старонках нашай каталіцкай газеты. Я хачу заахвоціць кожнага з Вас, дарагія чытачы, паслужыць Праўдзе. †

Маці Божая заўсёды жыла ў блізкасці з Панам. З першых хвілін Яе існавання ў Ёй прысутнічала гэтае інтэнсіўнае і неабсяжнае ўзрушэнне, увесь час узрастаючае ў сіле, якое ўводзіла Яе ў сэрца Бога, падтрымлівала ў сувязі з Ім ва ўсіх намерах і жаданнях, усіх думках і пачуццях. Марыя пастаянна знаходзіцца ў прысутнасці Бога, таму што цалкам аддала сябе Яму, нічога не пакідаючы сабе.
    Гэтага ўзрушэння любові, якое сама перажыла, усім сэрцам і душой Ёй хочацца для нас. Бо Марыя Маці, Маці Жыцця, а Жыццём з,яўляецца Яе Сын. Не будзем пазбаўляць Марыю радасці перадаваць нам гэтае Жыццё цалкам, ва ўсім, чым мы ёсць і што робім, без адкладвання, ужо цяпер, тым больш, што ў нас ёсць асаблівая магчымасць зрабіць гэта.