Слова рэдактара

Чарговы раз мы вырушаем у новы шлях, які прадаўжаецца чатыры тыдні. Дзіця адказваецца ад цукеркаў, моладзь не ідзе на дыскатэку, старэйшы чалавек ходзіць часцей у касцёл, таму што ажыццяўляюцца спецыяльныя набажэнствы. Часцей ў навучаннях святароў можна пачуць пра навяртанне, пра споведзь, пра тое, што трэба падрыхтаваць сваю душу на сустрэчу з Панам, які прыходзіць ва ўбостве. Ці так павінен выглядаць Адвэнт у год Святарства?
    Давайце кожны з нас зробіць рахунак сумлення з пачатку новага перыяду: падлічыце, колькі ж Адвэнтаў вы сапсавалі, бо грэх перамог, а колькі ж ласкаў адчулі, перамагаючы грэх і шатана. Для сённяшняй цывілізацыі словы: пакуты, пост, пастановы – нямодныя. †

Аднойчы малады чалавек задаў сабе такое пытанне, кленчачы перад абразом Божай Маці. Я думаю, што XXI стагоддзе можа намаляваць некалькі твараў Марыі. Я паспрабую гэта зрабіць у ніжэйпрыведзеным разважанні.
    Перш за ўсё Яе твар Мілы і Радасны: таму што Марыя бачыць, як дзеці любяць сваю Маці. Пра гэта сведчаць каранацыі абразоў у Гродне, Гудагаі і Тракелях. Шматлікія пілігрымы імкнуцца на працягу году да трона Найсвяцейшай Маці. Набажэнствы і малітвы ў парафіяльных касцёлах і дамах вернікаў дадаюць бадзёрасці і радасці ў гэтых складаных рэаліях штодзённага жыцця. Напэўна, Яна ганарыцца кожным з нас. Марыя – шчаслівая, бо запрашае кожнага ў неба. †

Напэўна, розныя асацыяцыі выкліча гэтая назва, але ў чарговы раз я – бездапаможны ў пошуку універсальных адказаў на адвечныя пытанні. Божы слуга Ян Павел II падказвае, што ва ўсім трэба шукаць перш за ўсё Бога.
    Таямніца смерці і жыцця па-за магілай хвалюе кожнага чалавека і сёння. На гэты конт пануюць розныя погляды і меркаванні. Езус дае кожнаму з нас выразны адказ, які можна выразіць некалькімі словамі: “У доме Айца Майго жытла многа… іду прыгатаваць вам месца” (Ян 14, 2-3).
    Зямное жыццё з’яўляецца падрыхтоўкай да сустрэчы тварам у твар з Езусам, які павінен кожнаму з нас падрыхтаваць месца ў доме Айца. Мы павінны на гэта заслужыць. Чалавек можа выбраць, а Бог дазваляе яму на гэта: ісці Божым шляхам або сваім уласным, які нярэдка прапануе свет. Аднак трэба памятаць пра вынікі такога выбару. Можна зрабіць добры выбар – “хмаркі” або злы – “вуглі”. †

Калі вы думаеце, што гэта – якая-небудзь матэматычная гульня – то памыляецеся. Сёння свет поўны лічбаў. Нягледзячы на тое, што ёсць людзі, якія сцвярджаюць, што лічбы не ведаюць, адкуль яны паходзяць, я прымяніў самы просты метад: падлічыў нашыя ружанцовыя малітвы ў кастрычніку. Гэта не збор адвольных лічбаў жараб’ёўкі. 4743 разы кожны з нас падчас кастрычніцкіх набажэнстваў у сваіх парафіях і дамах выкажа: “Вітай Марыя…”. З аднаго боку – гэта вялікая лічба, хтосьці можа сказаць: “Вось ужо мы “вымалімся”!”, але калі паглядзім на ўсё нашае жыццё, то гэта толькі невялікае зернетка Божай ласкі, засеянае ў нашым сэрцы. Хтосьці сказаў: “У пабожнасці, як у любові: не надакучае часты паўтор адных і тых жа словаў, бо агонь любові, якая нас “запальвае”, садзейнічае таму, што словы малітвы заключаюць штосьці новае”. Таму гэта не бяздумнае “механічнае адгаворванне “Вітай Марыя..”. †