Семінарыйная газета

Ужо 12 раз адбыўся ў Чанстахове чэмпіянат Польшчы па настольным тэнісе сярод Вышэйшых духоўных семінарый.

У сёлетніх спаборніцтвах з 14 да 17 снежня ўдзельнічала каля 100 клерыкаў з 29 духоўных семінарый, у тым ліку з 7 манаскіх. Першы раз у чэмпіянаце ўзялі ўдзел нашыя браты з ВДС з Гродна. Гэтыя спаборніцтвы залічваюць да адных з найбольш значных спартыўных падзей сярод Вышэйшых духоўных семінарый. Настольны тэніс у нашай семінарыі - самы папулярны сярод клерыкаў.
    Чэмпіянат распачаўся супольнай малітвай у капліцы цудоўнага абраза Божай Маці. 15 снежня ў 8.00 г. арцыбіскуп Станіслаў Новак абвясціў урачыстае адкрыццё спартыўных спаборніцтваў. Гульні паміж алюмнамі праходзілі ў спартыўных залах Чанстахоўскай семінарыі. 16 снежня ў 18.00 адбылася ўрачыстая Эўхарыстыя на заканчэнне чэмпіянату, а пасля вячэры было ўручэнне медалёў, кубкаў, дыпломаў і ўзнагародаў. Перапоўненыя радасцю з-за новых знаёмстваў і сустрэчаў з клерыкамі іншых семінарый, а таксама задавальненнем, якое дае спорт, нашыя браты-клерыкі вярнуліся ў Гродна.

Божае Нараджэнне побач з Вялікдзенем з’яўляецца самым урачыстым святам. Гэта - сямейнае свята, якое адзначаецца пераважна ў акружэнні найбліжэйшых людзей.

23 снежня ўсёй супольнасцю мы правялі вігілійны вечар разам з біскупам Аляксандрам Кашкевічам, прафесарамі і супрацоўнікамі нашай семінарыі. Пасля прывітання ўсіх прысутных і супольнага спеву калядак, біскуп запаліў вігілійную свечку, а дыякан асвяціў аплаткі. Затым быў прачытаны ўрывак Евангелля, у якім апісваецца нараджэнне Езуса Хрыста. Ламаючыся аплаткам пад спеў калядных песень, мы складалі ўзаемныя сардэчныя пажаданні, просячы прабачэння за зло, якое зрабілі адзін аднаму.
    Калі ўсе селі за вігілійны стол, распачалася артыстычная частка праграмы. Па традыцыі ў гэты вечар у чатырох кутах хаты ставіліся калісьці неабмалочаныя снапы збожжа. Таксама раней верылі, что ў двананаццаць гадзін хатнія жывёлы размаўляюць чалавечай мовай і падслухоўванне такой размовы не прыносіць шчасця. Паводле звычаю патрэбна было пакласці сена пад абрус, якім накрывалі вігілійны стол. Дарэчы, слова “аплатак” паходзіць ад лацінскага слова «oblatum» (ахвярны дар). †

Як вядома, 6 снежня католікі адзначалі ўрачыстасць Аб’яўлення Пана, якая атрымала назву Тры Каралі. Гэта адна з самых важных і старэйшых урачыстасцяў у Касцёле. Менавіта каралі, пра якіх згадвалася ў прароцтвах, прыйшлі, каб пакланіцца Народжанаму Пану. І дзеля іхняга ўшанавання ў гэтую ўрачыстасць на дзвярах нашых дамоў мы пішам крэйдай літары: К + М + В і год.

І для ўсёй супольнасці гродзенскай семінарыі вышэйзгаданая ўрачыстасць мела падвойны характар, а менавіта ў гэты дзень усе алюмны адправіліся ў парафіі Гродзенскай дыяцэзіі, каб расказаць пра сваё прызванне, а таксама каб падзякаваць за матэрыяльныя і духоўныя ахвяры на ўтрыманне семінарыі. Напэўна, гэта ёсць вялікая нагода да таго, каб кожны алюмн мог падзякаваць за гэтыя дары і сваім прыкладам заахвоціць іншых пайсці слядамі Хрыста.
    Адначасова ва ўрачыстасць Аб’яўлення Пана пачынаецца ў парафіях душпастырскі візіт у сем’і вернікаў. Гэта ёсць важная падзея ў жыцці кожнага хрысціяніна. Таксама і ў ВДС склалася амаль 20-ці гадовая традыцыя душпастырскага візіту, падчас якога духоўныя айцы разам з братамі-дыяканамі наведваюць семінарыйную супольнасць. †

18 кастрычніка 2009 г., калі каталіцкі Касцёл адзначаў Сусветны дзень місіянерства ці нядзелю місіянерства, у нашай семінарыі ў Гродне адбылася асабліва важная падзея: быў заснованы місіянерскі кружок. Падчас арганізацыйнага сходу прачыталі рэферат на тэму: “Значэнне місіянерства для Касцёла”. Галоўная думка гэтага дакладу - паказаць той факт, што Хрыстус устанавіў Касцёл як паўсюдны сакрамэнт збаўлення, а галоўным заданнем Касцёла з’яўляецца абвяшчэнне Евангелля ўсім народам. Менавіта з наказу Хрыста: “Ідзіце на ўвесь свет і нясіце добрую вестку ўсяму стварэнню” (Мк 16, 15) выцякае місіянерская дзейнасць Божага люду. А таму кожны католік, а тым больш святар ці клерык павінен адчуваць сябе адказным за місіянерскую справу.
    Члены новага місіянерскага кружка абралі для сябе ў якасці заступніка бл. а. Паўла Манну, нязвыклага місіянера, які, будучы прымушаны пакінуць місіянерства з-за цяжкай хваробы, прысвяціў сябе справе актывізацыі місіянерскай справы ў Касцёле, а таксама св. Тэрэзу ад Дзіцятка Езус, якая, не выязджаючы ў краіны для правядзення місіянерства, дзякуючы шчырай малітве і жаданню падтрымліваць місіянераў, была абвешчана Заступніцай місіянераў. †

Кожны з нас павінен увайсці ў бэтлеемскую гроту для таго, каб адкрыць уласныя сэрцы на Божую любоў

Замілаваныя ў Хрысце! Рознымі шляхамі можна вандраваць да Езуса, розныя сцяжынкі вядуць да Яго. Адны, як пастухі: павінны былі толькі збегчы з гары ў Бэтлеем, каб пакланіцца Езусу. Іншыя ж, як Тры Каралі, што далёка на Усходзе ўбачылі Яго зорку і вымушаны былі прайсці доўгую дарогу, каб нарэшце сустрэцца з Езусам, пакланіцца Дзіцятку і ахвяраваць Яму свае дары.
    Ці можна шкадаваць аб пройдзеным шляху, калі на яго заканчэнні чакае Бог, калі мы разумеем, што гэта не толькі мэта нашага шляху, але і – усяго нашага жыцця. Доўгае вандраванне ўсходніх мудрацоў закончылася радасцю і шчасцем. †

О Марыя! Маці Бога і нашая Маці, дапамажы нам прайсці з Евангеллем у сэрцы і на вуснах цераз нашае цяжкае жыццё ў тую будучыню, у якую мы запрашаем Хрыста.

Паводле Божай волі Вострая Брама была ўпісана ў гісторыю нашага народу, яна стала сімвалам вернасці Богу. Сіла, якая сцягвае да Вострай Брамы незлічоныя натоўпы людзей – гэта цудоўны абраз Божай Маці Міласэрнасці (Вастрабрамскай), з якога Яна валадарыць і шчодра пасылае ласкі для ўсіх людзей.
    З самага пачатку існуе традыцыя ў гродзенскай семінарыі: кожны год пасля дыяканскіх пасвячэннях семінарысты шостага года навучання адпраўляюцца ў пілігрымку ў Вільню, каб там падзякаваць Вастрабрамскай Божай Маці за апеку, заступніцтва, за дапамогу,бо гэта ж у дзень Яе ўрачыстасці яны атрымалі дыяканскія пасвячэнні. Кожны з нас, пілігрымаў, меў многае што сказаць Божай Маці, таму што кожнае дзіця хоча падзяліцца сваёй радасцю з кім-небудзь вельмі блізкім, з тым, каму цалкам верыш і каму даверыў усё сваё жыццё, а тым кімсьці ёсць Яна – Маці Бога і кожнага з нас. †