З жыцця Касцёла

26 ліпеня прыпадае літургічны ўспамін бацькоў Найсвяцейшай Панны Марыі і дзядулі з бабуляй Езуса Хрыста – святых Яўхіма і Ганны. Гэты дзень у традыцыі Касцёла лічыцца таксама днём малітвы і ўдзячнасці людзям у сталым узросце.

Раскрываючы каштоўнасць продкаў, маем добрую магчымасць засяродзіцца над уласнай каштоўнасцю, і як наступства – выбраць найбольш адпаведны для сябе шлях, бо нельга адмяніць сувязь паміж пакаленнямі, дараваную нам Госпадам.†

Ансамбль могілак у Гродне з’яўляецца адным з самых старых прыкладаў цэласных гарадскіх камунальных могілак на тэрыторыі Беларусі. Яны закладзены ў 1792 годзе.

На жаль, гродзенцы позна ўсвядомілі каштоўнасць нашага некропаля як аб’екта нацыянальнага маштабу. Яшчэ ў 1922 годзе тагачасны пробашч фарнага касцёла кс. Леон Жаброўскі ў прэсе крытыкаваў гараджан за абыякавасць у дачыненні да могілак. Патрабавалі рамонту капліца і дом ахоўніка, на вачах развальвалася агароджа... У наступныя гады інфраструктура могілак была крыху адноўлена, але падзеі ІІ Сусветнай вайны і наступныя дзесяцігоддзі ваяўнічага атэізму прывялі да заняпаду некропаля. Некаторыя помнікі былі разбураны выбухамі снарадаў, магілы разрабаваны і панішчаны вандаламі. †

27 чэрвеня ў гродзенскай катэдральнай базіліцы св. Францішка Ксаверыя біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч удзяліў прэзбітэрскае пасвячэнне чатыром дыяканам, трое з якіх з’яўляюцца выпускнікамі Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне, а адзін – выпускніком Вышэйшай духоўнай семінарыі рэдэмптарыстаў у Тухаве (Польшча).

Спецыяльна для “Слова Жыцця” новапрэзбітэры распавялі пра тое, які дэвіз абралі для сваёй святарскай паслугі, якой бачаць асноўную місію святара і душпастыра, а таксама аб тым, ці маюць нейкія асабістыя пастановы. †

“Ніхто не мае большай любові за тую, калі хто жыццё сваё аддае за сяброў сваіх” (Ян 15, 13). Гэтыя словы і палохаюць, і захапляюць адначасова. Палохаюць тым, што, зірнуўшы ў глыбіню нашых сэрцаў, разумеем: магчыма, ніколі не зможам наблізіцца да ідэальнай любові. Аднак захапляюць праўдай, што сярод нас знайшліся здольныя на ахвяру.
    Няма патрэбы сягаць далёка – ні ў заморскія краіны, ні ў часы сярэднявечча, каб знайсці тых, хто да самага канца паследаваў запавету Хрыстовай любові. Адна з такіх гераічных постацей жыла побач з намі ў мінулым стагоддзі. Бл. Мар’яна Бярнацкая была сярод жыхароў Гродна і Ліпска, расстраляных падчас ІІ Сусветнай вайны. Аддала жыццё за цяжарную нявестку, выпрасіўшы нямецкага салдата забраць сябе замест яе.

Калыска замілавання
    Год таму біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч блаславіў новую супольнасць вернікаў, якую даверыў заступніцтву зямлячкі, заслужанай перад Панам. Тэрыторыя парафіі ахоплівае 2 гарадскія мікрараёны Гродна – Ласосна і Баранавічы, а таксама вёску Тарусічы. Гэта дастаткова вялікія мікрараёны, якія ўвесь час разрастаюцца. †

28 чэрвеня вернікі касцёла св. Юды Тадэвуша ў Вішневе (дэканат Смаргонь) адзначалі 200-гадовы юбілей кансэкрацыі парафіяльнай святыні. Яна была ўзведзена стараннямі продкаў як сведчанне веры і любові да Хрыста. І па сёння служыць Божым домам на зямлі.

Дата юбілею касцёла, што ўзвышаецца на вясковым узгорку, канешне, не пазначана чырвоным у календары, але яна адметная для ўсіх жыхароў мясцовасці. Пробашч парафіі кс. Антоній Казлоўскі, які служыць у Вішневе ўжо амаль 16 гадоў, гаворыць, што калі разглядаць касцёл выключна як архітэктурную пабудову, то 2 стагоддзі – не так і шмат, паколькі на тэрыторыі дыяцэзіі ёсць больш старажытныя святыні. Але калі браць пад увагу тое, што вішнеўскі касцёл – гэта, найперш, супольнасць, то для парафіі такі юбілей з’яўляецца знамянальным і ўрачыстым. †