Pytania i odpowiedzi

W naszych czasach bardzo popularny jest temat wakcynacji, a to dlatego, że większość szczepionek powstała akurat w naszym czasie i to jako produkt inżynierii gennej na człowieku.
    Czy warto się szczepić w celu zapobiegania chorobie? Z jednej strony – wszelkie działania na rzecz obrony naszego życia są czynnością godną, jednak z drugiej strony – chrześcijanie powinni być czujni, pamiętając, iż nie wszystkie szczepionki są godne, by ich używać. Odpowiedź na powstałe pytania odnajdziemy w raporcie Papieskiej Akademii Nauk pt. „Pro vita”, który został ogłoszony i zatwierdzony przez Kongregację Nauki Wiary w 2005 r.
    Sedno raportu polega na tym, iż oficjalna nauka Kościoła przestrzega wiernych przed korzystaniem z niektórych szczepionek prowadzących do moralnej odpowiedzialności za ten czyn – nawet jeżeli chodzi o zapobieganie groźnej chorobie. †

Zarówno dzisiaj, jak i dawniej, przed rodzicami stoi aktualny problem wyboru imienia dla nowo narodzonego dziecka. W metrykach chrzcielnych coraz częściej można spotkać dotychczas rzadko nadawane przez katolików imiona: Wadzim, Siergiej, Dymitr, Śnieżana i inne. Znikają natomiast imiona tradycyjnie chrześcijańskie, które powszechnie były przyjmowane przez zachodnią tradycję Kościoła: Jan, Jadwiga, Stanisław, Tadeusz, Józef i itd. 

Stąd zasadnicze jest pytanie o nadanie imion. Nauczanie Soboru Trydenckiego w tej sprawie było kategoryczne.  W 1563 r. osobnym dekretem nakazano, aby dzieciom były nadawane imiona wyłącznie świętych katolickich. Jednocześnie rozpoczęto proces wyparcia rodzimych imion słowiańskich - np., Mieczysław, Sławomir, Jarogniew - przez imiona pochodzenia: łacińskiego - np. Marek, Lucjan, Fabian, greckiego - Aleksander, Filip oraz biblijnego -  Jakub, Jan, Szymon. Siłą rzeczy imiona te, z racji powszechnego ich używania przez chrześcijan, w pierwszej kolejności były nadawane dzieciom. W wiekach XVII – XVIII przewagę oddawano imionom rodzimych Świętych, np. Kazimierz, Stanisław, Władysław. †

Dzień św. Walentego tak szybko i głęboko zadomowił się w naszej kulturze, iż wielu uważa nawet za nietakt lekceważenie Dnia Wszystkich Zakochanych. „Pewnie, że to jest święto chrześcijańskie!” – powie większość zwolenników „walentynek”, przecież jest związane z imieniem Świętego. Jednak brak elementu kościelnego oraz masowe pogańskie show wielu zmusza do wątpliwości w chrześcijański charakter tego święta. Życie św. biskupa Walentego przypadło na czasy panowania imperatora Klaudiusza II, który w celu umocnienia potęgi wojskowej swej armii zabronił żołnierzom się żenić. Jednak biskup, wbrew zakazowi imperatora, nadal potajemnie udzielał ślubu młodym rzymskim legionistom, za co 14 lutego 269 r. został skazany na śmierć Jeżeli uznać, że Dzień św. Walentego jest Dniem Zakochanych, to wypadałoby, żeby w tym dniu każdy chrześcijanin zastanowił się nad prawdziwym znaczeniem miłości chrześcijańskiej i nad tym, co się kryje za powołaniem kochać i być kochanym.
    Dzień Zakochanych kryje w sobie wiele smutnych momentów. Dlaczego, na przykład, wielkie uczucia i wyznania miłosne niektórzy „zarezerwowali” na jakiś specjalny dzień? Jakby miłość można było prawdziwie wyrażać tylko jeden raz i tylko w jednym dniu. †

Aby odpowiedzieć na powyższe pytanie, należy koniecznie zwrócić się do dokumentów Kościoła, których na ten temat jest sporo. Przede wszystkim to Kodeks Prawa Kanonicznego, który podaje: „Kto przyjął już Najświętszą Eucharystię, może ją ponownie tego samego dnia przyjąć jedynie podczas sprawowania Eucharystii, w której uczestniczy[…]” (kan. 917). Kodeks podaje ważny warunek: aby przyjąć Komunię Świętą po raz drugi, osoba powinna uczestniczyć w całej Mszy Świętej. Katechizm Kościoła Katolickiego (nr 1388) przypomina każdemu z nas, że: „...jest rzeczą właściwą, by wierni, jeśli tylko są odpowiednio usposobieni, przyjmowali Komunię, gdy uczestniczą we Mszy świętej». Konstytucja Sacrosanctum concilium (n. 65) zaleca przyjmowanie Komunii św. podczas Mszy św., tłumacząc, że stanowi ona pełne uczestnictwo w ofierze Mszy św.
    Tak nas poucza Kościół, lecz chciałbym podzielić się kilkoma własnymi zdaniami na ten temat. Aby przyjąć Komunię Świętą, każdy człowiek wierzący, który uczestniczy we Mszy Świętej, powinien zadbać o czystość swojej duszy. †