Pytania i odpowiedzi

Tradycja świętowania jubileuszy bierze swój początek jeszcze z czasów przedchrześcijańskich. Księga Kapłańska Starego Testamentu podaje wiadomość o ustanowieniu roku szabatowego. Co 7 lat rolnicy powstrzymywali się od uprawy ziemi. Wśród narodów Wschodu istniało przeświadczenie, że ziemia, aby zrodzić nowe plony, powinna była mieć rok odpoczynku. Uwieńczeniem w Biblii 7 okresów 7 lat szabatowych, stanowiących w sumie 49 lat (7x7=49), był 50. rok, nazwany jubileuszem. Rozpoczęcie tego roku zwykle obwieszczano dźwiękiem rogu baraniego.
    Z tego właśnie sposobu obwieszczania bierze swoją nazwę Jubileusz (z jęz. hebr. Jobel - róg barani). Ze świętowaniem wiązało się powszechne darowanie długów i kar. Rok Jubileuszowy miał głęboki wyraz pojednawczy, podczas którego przede wszystkim uświadamiano sobie, że każdy z ludzi jest dłużnikiem wobec Boga. Towarzyszyła jubileuszowi świadomość darowania win najpierw przez Pana Boga. Stąd też przyjście Pana Jezusa na świat nazwano „pełnią czasu” i „Rokiem łaski od Pana”. Miało to znaczenie przebaczenia wszystkich grzesznych obciążeń wobec Pana Boga. Przez Syna Bożego, jak tłumaczą teologowie, dokonało się doskonałe pojednanie nas z Bogiem i darowanie wszelkiego długu. †

Odpowiedź na to pytanie trzeba zacząć od tego, że wino jest bardzo ważne w historii chrześcijaństwa. O tej ważności świadczy, chociażby, historia wesela w Kanie Galilejskiej. Właśnie tam Pan Jezus dokonuje pierwszego cudu – przemiany wody w wino. Dzięki temu goście weselni mogli jeszcze dłużej i huczniej się pobawić.
    Już w Starym Testamencie czytamy, iż Bóg powierzył troskę o winnicy człowiekowi, bo owoce krzewów winnych radują serce, pozwalają też zapomnieć o trudzie i zmęczeniu. Biblia wspomina o winie aż 450 razy.
    Każdego roku w liturgiczne wspomnienie św. Jana Apostoła, które przypada 27 grudnia, w naszych kościołach praktykowany jest zwyczaj błogosławieństwa wina. W tym dniu każdy wierny, który przyniesie do kościoła wino, może je poświęcić.
    Pobłogosławiony trunek ma zachować ludzi od pragnienia, zachować zdrowie i chronić przed zatruciami. Również poświęcone wino jest symbolem miłości, a jego spożycie uwalnia nas od trucizny zła i nienawiści oraz pomaga w szerzeniu wzajemnego zrozumienia i życzliwości. †

Jak dobrze wiemy, Msze św. roratnie są nieodłącznym elementem radosnego czasu oczekiwania, jakim jest Adwent. Są odprawiane w każdej parafii. Msze św. roratnie, tradycyjnie zwane "Roratami", odprawiane są zazwyczaj przed wschodem słońca, podkreślając w ten sposób wyjątkowość tego okresu. Nazwa "roraty" pochodzi od zwyczajowej pieśni na wejście, rozpoczynającej się od słów: "Rorate caeli desuper" –"Spuśćcie rosę niebiosa".
    A więc jest to Msza św. wotywna o Najświętszej Maryi Pannie odprawiana w okresie Adwentu. Jest jednym ze znaków szczególnej obecności Matki Boga w tym czasie, gdyż to Ona w sposób szczególny oczekiwała na Mesjasza. Przeżywała adwent oczekiwania jako córka Izraela, Matka Pana Jezusa i Kościoła.
    W czasie odprawiania Mszy św. roratniej zapala się dodatkową świecę, która symbolizuje Patronkę adwentowego oczekiwania – Maryję. Właśnie te Msze św., odprawiane w okresie Adwentu, mają nam szczególnie przypominać Maryję, gdyż to Ona, podobnie jak jutrzenka wyprzedza wschód słońca, poprzedziła przyjście Światłości świata – Jezusa Chrystusa. †

Na początku trzeba powiedzieć, że kanon Pisma Świętego jest to spis ksiąg świętych ściśle określonych przez Tradycję i Magisterium Kościoła. Dzięki biblijnemu kanonowi możemy łatwo i szybko odróżnić księgę natchnioną od nienatchnionej i zrozumieć, która jest dla nas normą wiary i postępowania. Do ksiąg natchnionych i kanonicznych w Kościele Katolickim należą Księgi Starego Testamentu: Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb, Powtórzonego Prawa, Jozuego, Sędziów, Rut, 1-2 Samuela, 1-2 Królewska, 1-2 Kronik, Ezdrasza, Nechemiasza, Tobiasza, Judyty, Estery, 1-2 Machabejska, Hioba, Psalmów, Przysłów, Koheleta, Pieśni nad Pieśniami, Mądrości, Syracha, Izajasza, Jeremiasza, Lamentacje, Barucha, Ezechiela, Daniela, Dwunastu Proroków Mniejszych. A także w Nowym Testamencie: Ewangelie: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, Dzieje Apostolskie, List do Rzymian, 1-2 do Koryntian, do Galatów, Efezjan, Filipian, Kolosan, 1-2 do Tesaloniczan, do Tytusa, do Filemona, do Hebrajczyków, Jakuba, 1-2 Piotra, 3 listy Jana, List Judy oraz Apokalipsa św. Jana Apostoła. †