Pytania i odpowiedzi

Modlitwa ta każdego dnia łączy miliony osób na całym świecie. Codziennie o godz. 15.00, w godzinie śmierci Jezusa, wierni powtarzają słowa Koronki, modlitwy, poświęconej tajemnicy Bożego Miłosierdzia. Jak każda koronka, jest ona zbiorem modlitw powta-
rzanych określoną liczbę razy, liczonych przy pomocy paciorków. W centrum tej modlitwy znajduje się tajemnica Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Modlący się Koronką do Bożego Miłosierdzia odwołują się do tej Tajemnicy, jak do źródła łaski Bożej, uzdrawiającej świat i poszczególne osoby z grzechu i stanu oddalenia od Boga. Najbardziej rozpowszechniona Koronka do Bożego Miłosierdzia została przekazana przez s. Faustynę Kowalską.
Koronkę tę, w prywatnym objawieniu, Jezus Chrystus podyktował św. Siostrze Faustynie Kowalskiej w Wilnie 13 i 14 września 1935 roku. Jest ona jedną z praktycznych, modlitewnych dróg wprowadzenia w życie Kościoła orędzia o Bożym Miłosierdziu, opisanego przez Siostrę w Dzienniczku. Zmartwychwstały Jezus udziela z chwalebnej rany swego Serca wodę i krew - sakramentalne znaki oczyszczenia z grzechu i nowego życia. †

Droga Krzyżowa bierze swój początek z drogi, którą przeszedł Jezus Chrystus z wyrokiem śmierci, począwszy od pałacu Piłata na Golgotę. Męka rozważana jest w 14 symbolicznych stacjach. Pismo Święte nie zawiera dokładnej trasy Drogi Krzyżowej, a tylko 9 spośród 14 stacji ma swą podstawę w ewangelicznych opisach Męki Pańskiej.
Pierwsi chrześcijanie grupowo lub indywidualnie pielgrzymowali do Ziemi Świętej, rozważając Mękę Zbawiciela na tych miejscach, gdzie On był męczony i zabity. Od IV wieku w całym świecie chrześcijańskim stawiano krzyże przy drogach, nad rzekami i w posiadłościach, dokąd wierzący lud udawał się, by rozpamiętywać Mękę Pańską.
W okresie wypraw krzy­żowych (XI-XIII w.) krzyżowcy budowali kaplice, w których przedstawiane były ważniejsze wydarzenia z Męki Pana Jezusa. Tak powstała Droga Krzyżowa, która w następnych wiekach (XIV-XVII) była jeszcze bardziej rozbudowywana i rozpowszechniana w różnych krajach.
Do rozbudowania Drogi Krzyżowej i jej rozpowszechnienia przyczyniły się przede wszystkim zakony, głównie franciszkanie. Stacji Drogi Krzyżowej było nieraz bardzo dużo. Tak więc, rozważanie krzyża i grobu Jezusowego w pierwszych wiekach przerosło w późniejszych czasach w niektórych rejonach do kilkudziesięciu, a nawet kilkuset stacji. W 1731 roku Klemens XII ograniczył Drogę Krzyżową tylko do 14 stacji.†

Nie jest tajemnicą, że dzisiejsze obchody Dnia św. Walentego są projektem komercyjnym, przynoszącym dobry dochód biznesmenom, a dla zwykłych ludzi są powodem do zabawy. Dla wielu zakochanych ten dzień jest niemalże jedyną okazją w roku, kiedy w sposób szczególny mogą przypomnieć bliskiej osobie, jak mocno ją kochają. Dla chrześcijan Dzień św. Walentego staje się swoistym wezwaniem. Widocznie, kultura masowa nie skupia się na religijnym aspekcie święta. Niektórzy nawet celowo zmieniają nazwę tego dnia, aby ostatecznie utracić jego element chrześcijański. Zamiast "Dzień św. Walentego" często można zobaczyć nadpis: "Dzień zakochanych". Powstaje swoiste napięcie między chrześcijańskim wspomnieniem Świętego i religijnie obojętnym oczekiwaniem kolejnego show.

   Chrześcijanie mają podzielone zdanie o tym święcie. Jedni uważają je jednoznacznie za złe, ponieważ propaguje rozpustę itd. Inni – że należy walczyć o jego chrześcijański charakter. Zwolennicy takiego poglądu proponują różne alternatywy komercyjnym show. Na przykład, wykorzystują tematykę tego dnia, aby porozmawiać o chrześcijańskim rozumowaniu miłości. Lub organizują alternatywne chrześcijańskie prywatki, show i spotkania modlitewne. †

Wielu ludzi z różnych powodów uważa, że Post jest praktyką wegetariańską. W rzeczywistości post - to chrześcijańska duchowo-dyscyplinarna praktyka, skierowana na pohamowanie cielesnych lub duchowych sił człowieka, a także jedna z form przeprosin za grzechy.
    Post cielesny. Ta forma postu jest najbardziej znana. Post cielesny najczęściej wiąże się z ograniczeniem spożywania posiłków. Ograniczenie to ma dwie formy: а) post umiarkowany – powstrzymanie się od potraw mięsnych; b) post ścisły: dozwolony jest jeden posiłek do syta w ciągu dnia. Rezygnacja z potraw mięsnych u chrześcijan ma kilka motywacji: 1) walka z obżarstwem jako jednym z siedmiu grzechów głównych; 2) upamiętnienie cierpienia Chrystusowego, pojednanie z cierpiącym Chrystusem, jako forma przeprosin za swoje grzechy, a także za grzechy swoich bliskich.
    Post cielesny może polegać nie tylko na ograniczaniu się w jedzeniu, ale także na ograniczaniu się w tych cielesnych sferach, które są stałym źródłem grzechu. Jako przykład takiej formy postu cielesnego może posłużyć ograniczenie się w odwiedzaniu pewnych miejsc, nieopanowaniu wzroku lub powściągliwości w nadmiernym mówieniu. Bóg stworzył człowieka wolnym i oczekuje od niego zachowania tej wolności. Wolność woli jest koniecznym warunkiem rozwoju człowieka jako osoby i w wyniku – warunkiem zdolności do samoświadomego i zdrowego osobistego kontaktu z ludźmi i Bogiem. Post jest środkiem kontroli i zachowania wolności woli, a także możliwością pomocy innym w formie modlitwy. †