Pytania i odpowiedzi

W Piśmie Świętym możemy przeczytać taki fragment: «Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony» (Mk 16, 16). Wśród wielu chrześcijan powstaje pytanie, czy ten, kto nie jest ochrzczony dostąpi zbawienia po śmierci?
    Odpowiadając na to pytanie, trzeba pamiętać o tym, że należy unikać całkowitego skazywania na potępienie wszystkich, którzy nie należą do wspólnoty Kościoła katolickiego i nie przyjęli sakramentu Chrztu św. Ale jednocześnie nie należy lekceważyć tego sakramentu i trwania w wierze we wspólnocie Kościoła jako drogi prowadzącej do prawdziwego zbawienia.
    Bóg jest na tyle dobry i miłosierny, że pragnie zbawienia każdego człowieka. Jednak nie należy lekceważyć słów Chrystusa, poprzez które wskazał On wiarę w siebie i przyjęcie Chrztu jako niezbędny warunek osiągnięcia zbawienia. †

W Piśmie Świętym o zadaniu mężczyzny i kobiety czytamy: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną” (Rdz 1, 28). Dlatego jednym z podstawowych zadań chrześcijańskiej rodziny jest służba życiu. Dzieci są bezcennym darem Bożym, a rodzicielstwo – powołaniem Bożym. Kościół niejednokrotnie mówi o odpowiedzialnym rodzicielstwie, stanowczo osądzając aborcję, eutanazję i różnego rodzaju zabójstwa. Nie uznaje antykoncepcji i tak zwanego regulowania rodzenia dzieci, a uczy świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa. Odpowiedzialne rodzicielstwo oznacza odpowiedzialność za współmałżonka, a także za Kościół i naród. Odpowiedzialne rodzicielstwo to powołanie małżonków do współdziałania z Bogiem. W encyklice papieża Pawła VI “Humanae vitae” czytamy, że „jeśli więc istnieją słuszne powody dla wprowadzenia przerw między kolejnymi urodzeniami dzieci, [...] Kościół naucza, że wolno wówczas małżonkom uwzględniać naturalną cykliczność właściwą funkcjom rozrodczym i podejmować stosunki małżeńskie tylko w okresach niepłodności, regulując w ten sposób ilość poczęć, bez łamania zasad moralnych” (HV 16). Chodzi o metody rozpoznawania płodności, dzięki którym można dokładnie wyznaczyć możliwy okres poczęcia dziecka. †

We współczesnym świecie zjawisko aborcji, zabijania dziecka nienarodzonego, stało się czymś zwyczajnym, na co nie zwraca się wielkiej uwagi. Rządy różnych państw legalizują aborcję, czy to bez różnych ograniczeń, czy przez stawianie pewnych warunków. Jednak Kościół katolicki, wierny Ewangelii, którą otrzymał od Jezusa Chrystusa, aby ją przekazywać, mimo różnej krytyki i wyśmiewania mocno trzyma się pozycji odnośnie aborcji. Jest ona grzechem ciężkim i zabójstwem człowieka. I ta prawda jest ciągle powtarzana w nauczaniu Kościoła. "Jest złem moralnym każde spowodowane przerwanie ciąży. Nauczanie na ten temat nie uległo zmianie i pozostaje niezmienne. Bezpośrednie przerwanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel lub środek, jest głęboko sprzeczne z prawem moralnym. Nie będziesz zabijał płodu przez przerwanie ciąży ani nie zabijesz nowo narodzonego” (KKK 2271). †

Na naszym wielkanocnym stole jest dużo różnych potraw, elementów, o których znamy bardzo mało, a które mają bogatą symbolikę. Na przykład, wielu z nas umieszcza na stole baranek wielkanocny, upieczony z mąki lub sztuczny. Baranek jest symbolem samego Chrystusa. Starotestamentalna figura, która przypomina nam pomazane drzwi domów Izraelitów przez krew baranka, dla ocalenia przez Boga pierworodnych od śmierci, a także inne fragmenty Starego Testamentu mówią nam o baranku. Na przykład, czytamy o nim przy ofierze Abrahama. Przez krew Baranka Jezusa każdy z nas również został ocalony. Jest to także liturgiczny symbol Wielkiej Nocy: baranek z czerwoną chorągwią symbolizuje mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Na Święta Wielkanocne podczas śpiewania „Gloria” z większym modlitewnym nastrojem będziemy śpiewać słowa: „Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami”. Prefacja wielkanocna także przypomina nam, że „Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha, ponieważ jest prawdziwym Barankiem, który zgładził grzechy świata”, a także modlitwa przed Komunią: „Oto Baranek Boży….”. Baranek był elementem święconego już w VII wieku, ustawianym także na stołach z wielkanocnym śniadaniem. †