Pytania i odpowiedzi

Czym są rekolekcje charyzmatyczne?
    Podczas danych rekolekcji staramy się na nowo odkryć w swym życiu Ducha Świętego, którego otrzymaliśmy podczas sakramentów Chrztu św. oraz Bierzmowania. Jest to otwarcie własnego serca oraz całego naszego życia na Ducha Świętego. Przebywając w nas On chce działać, zmieniać nas i oświecać. Bez Niego nie sposób być prawdziwym chrześcijaninem i żyć zgodnie z Ewangelią. Ojciec Święty Jan Paweł II w encyklice „Tertio Millennio Adveniente” mówi o tym, że powinniśmy na nowo odkryć Ducha Świętego.
   
    Czy potrzebujemy udziału w rekolekcjach charyzmatycznych?
    W I Liście do Koryntian św. Pawła Apostoła (12, 1 - 11) możemy przeczytać, iż każdy chrześcijanin otrzymuje Ducha Świętego. Dlatego te rekolekcje są przeznaczone nie dla jakiejś wybranej grupy ludzi, lecz dla każdego z nas, byśmy mogli odnowić, rozpalić, zaktywizować dary Ducha Świętego, które w nas już są, lecz z jakichś tam powodów nie działają. †

Człowiek, powołany przez Boga do życia, otrzymał zadanie rozmnażania się. Przekazując życie, zarówno mężczyzna jak i kobieta współpracują z Panem Bogiem w tej twórczej sprawie. Od stosunków seksualnych wstrzymują się przede wszystkim ci, którzy wzorem Jezusa Chrystusa pragną zachować czystość dla Królestwa Niebieskiego – mnisi i kapłani, czasem też małżeństwa świadomie wstrzymują się od aktu małżeńskiego. Aby lepiej zrozumieć, po co to robią, należy przypomnieć naukę Kościoła odnośnie godności osoby ludzkiej, która całkiem się bazuje na Prawie Bożym, wpisanym w naturę ludzką i opisanym w Piśmie Świętym.
    Kościół katolicki uczy, iż małżeń­ski akt seksualny przedstawia sobą wyraz jedności mężczyzny i kobiety, którzy dzięki sakramentalnym więziom miłości realizują dobrowolne oddanie się i przyjęcie innej osoby. Przebiega to na poziomie duchowo-cielesnym w wierności i otwartości na narodzenie potomstwa. Miłość małżeńska ma szczególny charakter: jest to miłość osoby, która przejawia przez impuls cielesny siłę uczuć i pragnienia ducha i woli. Głęboka jedność w małżeństwie nie ogranicza się jedynie do połączenia cielesnego, lecz polega na jedności serca i duszy, co z kolei jest realizowane w wierności, stabilności małżeństwa i otwartości na stworzenie komunii osób: najpierw samych małżonków, później zaś całej rodziny. †

By właściwie ocenić owe zjawisko, najpierw należy doskonale wiedzieć, czym ono jest. Katechizm Kościoła Katolickiego podaje, że pornografia polega na wyrwaniu aktów płciowych, rzeczywistych lub symulowanych, z intymności partnerów, aby w sposób zamierzony pokazywać je innym. Znieważa ona czystość, ponieważ stanowi wynaturzenie aktu małżeńskiego, wzajemnego intymnego daru małżonków. Narusza poważnie godność tych, którzy jej się oddają (aktorzy, sprzedawcy, publiczność), ponieważ jedni stają się dla drugich przedmiotem prymitywnej przyjemności i niedozwolonego zarobku (por.: KKK 2354). Pornografia jest ciężką winą, powiedziałbym podwójną: przeczy zarówno przykazaniu „nie cudzołóż”, jak i „nie zabijaj”.
    Dlaczego? Pornografia ma charakter destrukcyjny, to znaczy, że niszcząc zdrową osobowość, podejmujemy się grzechu ciężkiego. Dobrowolny udział w przygotowaniu lub rozpowszechnianiu tej szkodliwej produkcji powinien być uważany za poważne zło. Wiadomo, że ani produkcja, ani rozpowszechnianie nie miałyby miejsca, gdyby nie było tych, którzy to kupują i oglądają. Ci ludzie szkodzą nie tylko sobie, lecz uczestniczą w cudzym grzechu. †

Przyjęcie sakramentu Chrztu świętego jest bardzo ważnym wydarzeniem nie tylko dla osoby przyjmującej ten sakrament, ale również dla jej bliskich i osób jej towarzyszących. Bardzo ważną sprawą jest wybór rodziców chrzestnych. Dlatego chciałbym wytłumaczyć, kto może zostać chrzestnym, a kto do pełnienia tego zadania, niestety, przystąpić nie może. Ludziom często brakuje wiedzy na ten temat, co może stać się powodem pewnych kłopotów w przyszłości.
    Aby się dowiedzieć czegoś na ten temat, wystarczy sięgnąć do Kodeksu Prawa Kanonicznego, który w bardzo zrozumiały sposób tłumaczy, kto może pełnić tak ważną i odpowiedzialną funkcję. Trzeba również pamiętać, że prawo kanoniczne dotyczy nie tylko księdza, ale każdego, kto jest katolikiem i kto przychodzi, aby prosić o sakrament Chrztu świętego.
    Ubiegający się o chrzest powinien mieć chrzestnego, odpowiadającego przyjętemu sakramentowi i wypełniającego wiernie wynikające z niego obowiązki (Kan. 872). Prawo wymaga przynajmniej jednego chrzestnego, a więc nie jest obowiązkowym wybranie dwojga (Kan. 873). Chrzestny swoim życiem powinien dawać przykład wiary, właśnie dlatego to zadanie jest bardzo odpowiedzialne. †