Pytania i odpowiedzi

Każdy rodzic powinien sobie uświadomić, że jeżeli zależy mu na rozwoju i dobrym wychowaniu swoich dzieci, to ma również pamiętać o ich wychowaniu religijnym. Jest to taka sama płaszczyzna wychowania, jak np. wychowanie intelektualne lub fizyczne. Nie może być tak, że wychowaniu religijnemu poświęca się najmniej czasu, natomiast np. większy akcent kładzie się na wychowanie fizyczne. Zwłaszcza w życiu dziecka oraz młodego człowieka nie może zabraknąć nauki wiary. Jak podaje Kodeks Prawa Kanonicznego: „Rodzice przed innymi mają obowiązek słowem i przykładem formować dzieci w wierze i praktyce życia chrześcijańskiego” (Kan. 774, par.2).
    We wszystkich parafiach naszej diecezji jest prowadzona przy wspólnotach parafialnych katecheza dla dzieci, młodzieży i dorosłych. W katechizację są zaangażowani kapłani, siostry zakonne oraz świeccy katecheci. Uważam, że dzisiaj każdy chętny ma dostęp do katechezy, są też stworzone wszelkie warunki, aby dzieci i młodzi ludzie poznawali Boga na lekcjach religii.

Wśród licznych praktyk, wykorzystywanych przez współczesnego człowieka w dążeniu do swego duchowego i fizycznego rozwoju, jedno z pierwszych miejsc zajmuje joga, która ma swoje początki i uzasadnienie w filozofii religii buddyzmu i hinduizmu. Od razu trzeba zauważyć, że są to przede wszystkim praktyki medytacyjne. Fizyczne praktyki i modlitwy, których się używa podczas medytacji, są skonstruowane w taki sposób, by sprzyjać obudzeniu pewnych psychofizycznych mechanizmów, istniejących w ludzkiej naturze, co też prowadzi do wyzwolenia zawartej w człowieku energii (słynne otwarcie „czakry”). Jednak trzeba też wiedzieć, że w tym samym czasie człowiek otwiera się na świat duchowy. Wtedy właśnie powstaje bardzo ważne pytanie, a nawet problem: na jaki świat duchowy otwiera się człowiek przez owe praktyki medytacyjne? Trzeba też pamiętać, że człowiek otwiera się na pewną rzeczywistość, której nie zna, i nie mając nad nią żadnej władzy, może tylko domyślać się, co przyniesie mu realizacja „kontaktu” w taki sposób. Niestety, właśnie tak po prostu, na oślep, bardzo naiwnie wpuszczamy do własnej duszy drapieżne zwierzę. †

Na początek kilka ważnych informacji na temat danego zjawiska. Człowiek może ulec hipnozie nawet wbrew swojej woli i sumieniu. Na podstawie danych statystycznych 10% ludzi nie wpada w trans hipnotyczny, 40% jest podatnych na lekki trans hipnotyczny, 25% wchodzi w średni stan hipnotyczny, 25% popada w głęboki trans hipnotyczny. Powszechna opinia, że człowiek o silnym morale i dobrym sumieniu nie wykona sugestii hipnotycznej, budzi wątpliwość. Jeżeli taki człowiek może ulec hipnozie, wówczas konsekwencję są nieobliczalne. Człowiek, który jest podatny na sugestię, może wykonać każde polecenie. Z hipnozą wiążą się też jtakei zjawiska jak halucynacja oraz możliwość regresji życia: można przywoływać wspomnienia głęboko tłumione np. człowieka uśpionego wprowadzić do stanu niemowlęctwa. Człowiek może zapadać w hipnozę nawet z powodu tego, że początkowo udaje, że ufa hipnotyzerowi, a później to udawanie przechodzi mimo woli w zaufanie i taki człowiek popada w sen hipnotyczny. Powodem takiego snu mogą również być procesy zachodzące w mózgu. W hipnozie mamy do czynienia z wyłączeniem szarej substancji, tak jak to się dzieje w czasie naturalnego procesu zasypiania. Dzisiaj, niestety, przezywamy swoistą modę na hipnozę. Bardzo często jest stosowana nawet przez lekarzy. †

Owe pytanie bardzo często wierni zadają zwłaszcza na początku lata. W zainteresowaniu życiem kapłana nie ma nic złego, lecz uważam, że wszyscy zadający powyższe pytanie przede wszystkim powinni przypomnieć sobie, że ksiądz też jest człowiekiem. Tak jak każdy człowiek pragnie dla siebie odpoczynku, tak i ksiądz jego potrzebuje.
    Podczas urlopu ksiądz nie przestaje być księdzem: odprawia Mszę św., odmawia brewiarz i inne modlitwy, ale ma prawo gdzieś wyjechać, nawet zmienić miejsce swojego pobytu, zobaczyć świat i poznać kulturę innych narodów. Ksiądz w czasie urlopu chce też odwiedzić rodzinę, krewnych oraz bliskich. Urlop kapłański na pewno jest trochę inny niż urlop człowieka świeckiego, ale i ksiądz ma prawo do urlopu wypoczynkowego. Na przykład dzisiejszy święty Jan Paweł II lubił podczas urlopu odwiedzać góry, gdzie modlił się, miał kaplicę i mógł w spokojnym rytmie swego życia zaczerpnąć więcej sił dla posługi ludziom w Kościele powszechnym. Księża tak jak świeccy mają swoje pasje. Jeżdżą za granicę, wędrują po górach, biorą udział w spływach kajakowych itd…†