Задай пытанне

Что такое харизматические реколлекции?
    На таких реколлекциях мы стремимся заново открыть в своей жизни Святого Духа, которого уже имеем от таинства крещения и миропомазания. Это открытие своего сердца, всех сторон своей жизни на Святого Духа. Он не просто есть в нас, Он хочет действовать, преображать и освящать нас. Без Него невозможно быть настоящим христианином и жить согласно Евангелию. Святой Отец бл. Иоанн Павел II в энциклике “Tertio millennio Adveniente” говорит о том, что мы должны заново открыть Святого Духа.
   
    Нужны ли вам харизматические реколлекции?
    В Первом послании к Коринфянам св. Апостола Павла (12, 1-11) мы можем прочесть о том, что каждый христианин получает от Святого Духа. Поэтому эти реколлекции не для каких-то особых людей, но для всех нас, чтобы обновиться, разжечь, включить активность в дарах Духа, которые у нас уже есть, но почему-то не работают. †

Пакліканы Богам для жыцця і любові, чалавек атрымаў ад Стварыцеля заданне пладзіцца і размнажацца. Перадаючы жыццё, жанчына і мужчына супрацоўнічаюць у творчай справе самога Бога. Ад сексуальных адносін адмаўляюцца перш за ўсё тыя, хто па прыкладзе Езуса Хрыста захоўвае чыстасць дзеля Нябеснага Валадарства – манахі і святары, але часам таксама і хрысціянскія сужэнцы свядома ўстрымліваюцца ад сужэнскага акту. Каб зразумець, чаму яны гэта робяць, варта ўзгадаць вучэнне Касцёла адносна годнасці чалавечай асобы, што цалкам грунтуецца на Божым законе, упісаным у натуру чалавека і асветленым у Святым Пісанні.
    Каталіцкі Касцёл навучае, што сексуальны сужэнскі акт – гэта выраз еднасці жанчыны і мужчыны, якія дзякуючы сакраментальным сувязям любові здзяйсняюць ўзаемнае дараванне самога сябе і прыняцце дару другой асобы. Адбываецца гэта на духоўна-цялесным узроўні ў вернасці і адкрытасці на нараджэнне патомства. Сужэнская любоў мае асабовы характар: гэта любоў чалавека – асобы, якая праяўляе сябе праз імпульсы цела, сілу пачуццяў і імкненне духу і волі. Глыбока асабовая еднасць у сужэнстве не абмяжоўваецца толькі цялесным з’яднаннем, але заключаецца ў адзінстве сэрца і душы, што ў сваю чаргу рэалізуецца ў вернасці, непарушнасці сужэнства і адкрытасці на стварэнне камуніі асоб: спачатку саміх сужэнцаў, а з цягам часу таксама і сям’і. †

Чтобы дать оценку такому явлению как порнография, нужно определиться, чем, собственно, она является. ККЦ определяет: порнография состоит в изъятии сексуального акта, реального или симулированного, из интимности партнеров с целью преднамеренно выставить его на показ другим. Она оскорбляет целомудрие, потому что извращает супружеский акт, интимный дар супругов друг другу. Она наносит тяжелый ущерб достоинству тех, кто участвует в таких действиях (актеры, публика, коммерсанты), ибо каждый становится для другого объектом примитивного удовольствия и бесчестной прибыли. Порнография – тяжкий грех, я бы сказал, двойной грех. Она перечит как заповеди «не прелюбодействуй», так и заповеди «не убивай». Почему? Порнография носит деструктивный характер, а значит, «убивая» здоровую личность, мы тяжело грешим. Добровольное участие в подготовке или распространении этой вредоносной продукции должно считаться серьезным злом. А поскольку ни производство, ни распространение материалов не имело бы места, если бы не было тех, кто покупает и смотрит, такие люди причиняют вред не только себе, но и соучаствуют в чужом грехе. †

Прыняцце сакраманту святога хросту – гэта вельмі важная падзея не толькі для асобы, якая прымае гэты сакрамант, але і для яе блізкіх, і для асоб, якія ёй спадарожнічаюць. Вельмі важнай справай з’яўляецца выбар хросных бацькоў. Таму я хацеў бы растлумачыць, хто можа стаць хросным, а хто, на жаль, не можа ўзяцца за гэтае заданне. Людзям часта не хапае ведаў на гэтую тэму, што можа стаць прычынай пэўных праблем у будучым. Каб штосьці даведацца на гэтую тэму, дастаткова звярнуцца да Кодэксу кананічнага права, які вельмі даступна тлумачыць, хто можа выконваць такую важную і адказную функцыю. Трэба таксама памятаць, што Кананічнае права датычыць не толькі ксяндза, але кожнага, хто з’яўляецца католікам і хто прыходзіць, каб прасіць аб сакраманце святога хросту.
    Той, хто просіць аб хросце, павінен мець хроснага, які адпавядае прынятаму сакраманту і верна выконвае абавязкі, што з яго вынікаюць (Кан 872). Права патрабуе як мінімум аднаго хроснага, таму не абавязкова выбіраць дваіх (Кан 873). Хросны сваім жыццём павінен даваць прыклад веры, менавіта таму гэтае заданне вельмі адказнае. †