Pytania i odpowiedzi

Kościół zawsze uważał stronę prawą za ważną symbolicznie. Dlatego też do kreślenia Znaku Krzyża używamy prawej ręki. Zaczynamy czynić ten gest od głowy do piersi, uznając, że nasz Pan, Jezus Chrystus, przez swe Wcielenie, zstąpił z wysoka, czyli od Ojca, na ziemię. Kontynuujemy znaczenie krzyża pomiędzy stroną lewą, gdzie znajduje się serce – miejsce, w którym strzeżemy z miłością paschalnego misterium Jezusa (Jego bolesną Mękę i Śmierć) – a prawą, wspominamy, że Chrystus zasiada po prawicy Ojca w swej chwale Zmartwychwstania. †

“A ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę – poza wypadkiem nierządu – naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa” (Mt 5, 32). Czytając podany cytat z Ewangelii, można odnieść wrażenie, że niewierność kobiety jest nieuchronnie karana przez oddalenie, rozwód. Podobny wniosek człowiek wyciąga, jeśli dosłownie traktuje Boże słowa, nie zważając na hermeneutykę tekstów Ewangelii, czyli jeśli nie bierze pod uwagę okoliczności społecznych, kultury, specyfiki relacji małżeńskich tamtego okresu. †

Gdy niektórzy katolicy z podejrzeniem podchodzą do spowiedzi świętej i mogą w ogóle zaniedbać swoje życie religijne, są też ci, którzy – natchnieni – z wielką powagą i ciekawością odbierają sakramenty wiary katolickiej. Przedstawicieli niekatolickiego wyznania często interesuje sposób otrzymania ulgi psychologicznej, gdy mogą opowiedzieć o swoich przewinieniach komuś innemu, oraz pocieszenia, gdy mogą usłyszeń słowa modlitwy odpuszczenia grzechów. Jednak czy ma prawo niekatolik stanąć w kolejce do katolickiego kapłana, by skorzystać z sakramentu pojednania?
    Odpowiedź na to pytanie można znaleźć w Kodeksie Prawa Kanonicznego, w którym bardzo przejrzyście mówi się o sakramentach Kościoła katolickiego. „Katoliccy szafarze udzielają godziwie sakramentów tylko wiernym katolikom, którzy też godziwie przyjmują je tylko od katolickich szafarzy” (kan. 844 §1). Tak więc aby godziwie przystąpić do sakramentu spowiedzi świętej u katolickiego kapłana, trzeba znajdować się w pełnej łączności z Kościołem katolickim, czyli być katolikiem.†

Sakrament bierzmowania to sakrament dojrzałości duchowej. Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że „skutkiem sakramentu bierzmowania jest pełne specjalne wylanie Ducha Świętego, które niegdyś stało się udziałem Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy” (KKK, 1302). Dzięki temu wylaniu sakrament bierzmowania przynosi wzrost i pogłębienie łaski chrzcielnej. Mocniej zakorzenia wiernego w Bożym synostwie, które umożliwia wołanie „Abba, Ojcze!” (por. Rz 8, 15), udoskonala jego więź z Kościołem. Udziela też mu jako prawdziwemu świadkowi Chrystusa specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża (por. KKK, 1303). †

Czasami katolik znajduje piękne teksty lub modlitwy w zasobach innych konfesji. Może się zdarzyć, że przeżywa wtedy wewnętrzne rozdarcie między chęcią korzystania z odszukanej gdzieś modlitwy a strachem błędu, wyrządzenia sobie duchowej szkody, czy też jakieś inne.
    Najprostszym sposobem, by rozwiać wątpliwości, jest zwrócenie się do miejscowego duszpasterza i poproszenie go o radę. Jeśli wierny czuje, że kapłan może się mylić lub źle go zrozumieć, powinien zwrócić się do innego duszpasterza lub do kurii diecezjalnej. †

Osoba uzależniona znajduje się w szczególnej sytuacji związanej z ograniczeniem jej wolności.
    Bez względu na przyczyny problemu, potrzebuje odpowiedniej pomocy: przede wszystkim swoich bliskich, a także ludzi, którzy zajmują się leczeniem uzależnień profesjonalnie. †

Zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego Msza św. jest ofiarą Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa, którą Zbawca ustanowił, by uwiecznić aż do swego powtórnego przyjścia ofiarę Krzyża, obdarowując w ten sposób Kościół wspomnieniem swej śmierci i zmartwychwstania. Innymi słowy, jest to główne wydarzenie z życia Jezusa, do którego wchodzimy, pokonawszy bariery czasu i przestrzeni.†

“Sakrament namaszczenia chorych jest udzielany przede wszystkim osobom ciężko chorym. Wcześniej był celebrowany tylko raz jako tzw. ostatnie namaszczenie. Dziś człowiek może otrzymać go kilkakrotnie w ciągu życia, gdy grozi mu niebezpieczeństwo śmierci.†