Лісты чытачоў

Часта даводзіцца пачуць выказванне: Ну, проста душа радуецца!” І тады нам становіцца зразумела, што чалавек убачыў ці адчуў нешта добрае. Адна з таямніц шчасця гучыць так: “Сваю радасць мы можам знайсці ў радасці іншых”. І як часам нам не хапае дабрыні, радасці, сардэчнасці. Ці кожны задаваў сабе такое пытанне: “Што значыць дарыць чалавеку радасць?” Хіба часам мы забываем, што жыццё складаецца з мноства дробных манетак, а хто іх падымае, той становіцца заможным і шчаслівым. Адна маленькая ўсмешка ці адно добрае слоўца можа зрабіць шчаслівым іншага чалавека! †

Першае пешае паломніцтва з Гродна да 11 сёстраў-мучаніцаў было для мяне нязвыклым. На працягу ўсяго перыяду я сумнявалася, як усё будзе выглядаць. Спачатку не магла прызвычаіцца да таго, што наша група налічвала не больш, чым 40 чалавек. Хоць пілігрымка працягвалася 7 дзён і часам мы вымушаны былі начаваць у палатках, аднак, вельмі прыемная ў духоўным плане і сяброўская атмасфера хутка “паглынула” мяне цалкам. Па дарозе мы сустракаліся з людзьмі, якія вельмі зычліва адносіліся да нас, а ў вачах некаторых з іх былі відаць слёзы. Часам вяскоўцы прыязджалі і запрашалі нас, каб мы ўвайшлі ў іхнюю вёску, дзе чакалі нас людзі, каб разам памаліцца з намі і нас пачаставаць. †

Славутая, добрая, міласэрная Будслаўская Божая Маці... Кожны год тысячы вернікаў з розных куткоў зямлі імкнуцца да Цябе, каб сустрэцца з Табою, пакланіцца, прасіць прабачэння, дзякаваць.

Не выпадкова ў гэтым годзе душпастырства настаўнікаў і выхавацеляў прысвяціла сваё падарожжа, менавіта, у касцёл у Будслаў - святыню з унікальнай і цікавай гісторыяй, месца, дзе пазначана прысутнасць Бога, дзе Ён здзяйсняў справы праз пасрэдніцтва Марыі.
    Паломніцтва да абраза Божай Маці ў Будслаў атрымалася надзвычай насычаным, змястоўным і запамінальным. За два дні шляху мы наведалі 15 касцёлаў. Кожная святыня – гэта непаўторная гісторыя, яшчэ адна сведка Божай прысутнасці ў нашым жыцці. Тракельская Божая Маці, Барунская, Гудагайская... У кожнай мясцовасці вернікі шануюць Цябе, самую блізкую Хрысту асобу, сведку Яго нараджэння і смерці. І ў кожнай святыні мы так блізка адчувалі Тваю прысутнасць, і ў кожным месцы звярталіся да Цябе яшчэ і яшчэ. Звярталіся, бо верылі Табе, як самаму блізкаму сябру. Верылі і прасілі дапамогі ў розных жыццёвых сітуацыях: у радасці і смутку, у хвіліны болю, сумненняў і адчаю. †

Слава Иисусу Христу!

В самом начале письма я хочу выразить огромную благодарность всем организаторам реколекций в Роси, которые прошли 19 и 20 июня. Особая благодарность – священнику Чеславу за проведение реколекций и за Божье слово.
    Меня зовут Анна. Впервые на реколекции в Рось я приехала два с половиной года тому назад. У меня была огромная проблема. Я побывала на реколекциях ксендза Яна Речека, потом – отца Руфуса. То, что я пережила, трудно передать словами. Я получила огромное облегчение, которое можно сравнить, наверное, с очень тяжёлым грузом, который я тащила на себе и который прижимал меня к земле, не давая свободно дышать. Я смогла его сбросить, отдав его в руки Иисуса Христа. Но у меня были и другие проблемы, о которых я догадывалась, но не представляла, что их можно решить с помощью силы Святого Духа. Эти проблемы я доверяла на протяжении многих лет целительницам, экстрасенсам, гороскопам, не подозревая, что это – большой грех, который, как болото, засасывал меня всё больше и больше и отдалял от Бога. †