Kącik dziecięcy

Na skraju miasta w parku leśnym znajdowała się niewielka sadzawka. Rosły tam piękne żółte lilie wodne.
    A pośrodku widniała biała, najpiękniejsza. Spokojnie kołysała się na wodzie, gdy wiał łagodny wiatr.

Był to bardzo upalny i duszny dzień. Pod wieczór z wody powyłaziły żaby. Głośnie śpiewały swoje pieśni.
    A potem, rozbawione, zaczęły kąpać się w błocie. I nie tylko same się ubrudziły, lecz zaczęły też rzucać nim w żółte lilie.
    – Co wy robicie? – obraziły się kwiaty.
    Jednak żaby rozszalały się tak, że strasznie ich bawiło, gdy lilie, płacząc, próbowały się ukryć.
    – Hej, czyściochy! – wołały żaby. – Zobaczcie jak miękkie i przyjemne jest błoto, jak fajnie jest się w nim kąpać… †

Wakacje to wspaniały czas. Z niecierpliwością czekasz na zakończenie roku szkolnego i początek odpoczynku. W trakcie nauki siedzisz nad podręcznikami i zeszytami, pragnąc zdobyć jak najwięcej wiedzy. A gdy rok szkolny się kończy, budujesz plany, jak świetnie spędzisz letnie miesiące.

Ten wolny czas to również doskonała okazja, by sprawdzić, czy potrafisz żyć zgodnie z zasadami, których się nauczyłeś na katechezie. Można go uznać za „egzamin” z dobrego życia. Choć nie będzie się składał z pytań, na które trzeba udzielić ustnej lub pisemnej odpowiedzi, nie powinieneś zapominać o swoich chrześcijańskich obowiązkach: zawsze i wszędzie, niezależnie od miejsca odpoczynku. Rano i wieczorem Bóg będzie czekał na rozmowę z Tobą, opowieść o nowych przyjaciołach, przygodach, wrażeniach... Jemu można się zwierzyć absolutnie ze wszystkiego. Wszechmogący nigdy Cię nie zdradzi, gdyż jesteś Jego przyjacielem. †

W maju, a czasami też w czerwcu wiele dzieci przeżywa najważniejszy moment w swoim życiu religijnym – dzień Pierwszej Komunii Świętej. Wtedy to po raz pierwszy przyjmują do swych serduszek Pana Jezusa, „ukrytego” w białej Hostii.

П Pierwsza Komunia Święta jest uważana za jeden z najważniejszych sakramentów w chrześcijaństwie. Zgodnie z Pismem Świętym sakrament Eucharystii to pamiątka Ostatniej Wieczerzy, gdy Jezus Chrystus złożył dziękczynienie Bogu, swojemu Ojcu. Symbolem tego wydarzenia stała się Komunia św., która jest nieodłączną częścią każdej liturgii chrześcijańskiej. Przystępując do sakramentu Eucharystii, katolicy świadczą, że wierzą w śmierć i zmartwychwstanie Syna Bożego, który umarł i powstał z martwych, by odkupić grzechy ludzkości. Wyraz „Eucharystia” pochodzi od gr. „eucharistia”, co oznacza „podziękowanie”, a wyraz „komunia” od łac. „communio”, czyli „wspólnota”. †

W Kościele maj to czas okazywania szczególnej czci Matce Bożej. W tym miesiącu liczni wierni gromadzą się w świątyniach, przy grotach, przydrożnych kapliczkach, gdzie znajduje się figurka Maryi, aby razem śpiewać Litanię Loretańską i wychwalać Najświętszą Matkę w pięknych modlitwach oraz pieśniach.

Źródła „majowego” kultu sięgają V-VI wieku. Już wtedy w Grecji, Syrii i Ziemi Świętej chrześcijanie gromadzili się (szczególnie w maju) przed wizerunkiem Matki Bożej, by razem się modlić. Na Zachodzie nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny pojawiły się w XIII-XIV wieku. Tradycję tę zapoczątkował hiszpański król Alfons X. Potem rozpowszechniła się ona w Portugalii, Włoszech oraz niektórych częściach Niemiec. Jednak za założyciela nabożeństwa majowego w wersji współczesnej jest uważany o. Alfons Mazzorali, włoski jezuita z Ferrary. W 1815 roku papież Pius VII zatwierdził nabożeństwo majowe w Kościele, po czym szybko rozpowszechniło się ono po całym świecie chrześcijańskim. †

Dwie koleżanki wracały ze szkoły i o czymś dyskutowały. Niespodziewanie jedna z dziewczynek zawołała:
    – Kasiu, patrz, tam babcia się potknęła i upadła! Biegnijmy, pomóżmy jej!
    Kilkadziesiąt metrów dalej leżała starsza kobieta. Próbowała się podnieść, jednak jej się to nie udawało.
    – Wiesz, Aniu, podejdą dorośli i pomogą babci, a na mnie w domu czekają – odrzekła druga dziewczynka, odwróciła się i poszła.
    Ania szybciutko podbiegła do starszej kobiety i wyciągnęła do niej rękę, jednak nie zdołała podnieść.
    – Pomóżcie! – zawołała ze wszystkich sił.†

W okresie pokutnej 40-dniowej drogi Wielkiego Postu powinniśmy dążyć do stawania się lepszymi. Do tego Ewangelia proponuje wszystkim dobrze znane sposoby: post, modlitwę i jałmużnę. Najważniejsze w ich realizacji są motywy, które powinny opierać się na miłości do Boga i bliźniego. Jeśli jej brakuje, traci się owoc po dołożonych staraniach. Niech potwierdzeniem tego będzie następująca bajka o Wielkim Poście.

  Na początku Wielkiego Postu spotkali się Post, Modlitwa i Jałmużna. I zaczęli się sprzeczać: kto szybciej trafi do Nieba. Postanowili jak najprędzej zasłużyć na nie.
Post ściśle przestrzegał tradycji. W Środę Popielcową zjadł trzy posiłki, jeden tylko do syta. Przy kubku kakao i bułce z marmoladą zastanawiał się, z czego by tu zrezygnować. Postanowił nie jeść słodyczy. Schował głęboko do szafy torebkę z cukierkami i pudełko z ciastkami. Szafę zamknął na klucz.†