GRODNO
Sobota,
27 kwietnia
2024 roku
 

Rozważania ze Słowem Bożym

XIV Niedziela zwykła

Rozważania ze Słowem Bożym

Рэдакцыя

26 czerwca 2022 |

3 lipca – komentarz do drugiego czytania
(Gal 6, 14-18)

Aby zakwitł krzyż
   „Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata (Gal 6, 14)” – mówi apostoł Paweł. Jakoś dziwnie brzmią te słowa. Jak to jest chlubić się z krzyża? Krzyż jest cierpieniem, można ich unikać, modlić się, aby Bóg je zabrał. Albo pokornie znosić, ponieważ Chrystus cierpiał i nam nakazał. Ale by się chwalić?
    W tradycji bizantyjskiej znaczące miejsce zajmuje pochwała krzyża. Dużo śpiewu, szczególnie w święto Podwyższenia Krzyża Świętego, zaczyna się słowami „Raduj się, życiodajny Krzyżu” lub „Chwalebny cud!”. Dlaczego krzyż jest tak uwielbiony? Ponieważ nie jest to tylko narzędzie śmierci, cierpienia czy kary. To narzędzie Zbawienia: nie tylko dla człowieka, ale dla całego wszechświata. Oto na przykład śpiew podczas jutrzni: „Niech radują się wszystkie drzewa dębowe, ponieważ ich natura została uświęcona przez Tego, który je najpierw zasadził – Chrystusa, który sam rozpostarł ręce na drzewie. W dniu podwyższenia wywyższamy Go i czcimy Jego krzyż”.
Więcej: XIV Niedziela zwykła
 

XV Niedziela Zwykła

Rozważania ze Słowem Bożym

Рэдакцыя

10 lipca 2022 |
ewangelia_lk

10 lipca – komentarz do Ewangelii
(Łk 10, 25-37)

Człowiek wrażliwego serca
   Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie pokazuje, jaki winien być nasz stosunek do cierpiących bliźnich, do ludzi, którzy znajdują się w potrzebie. Nie wolno nam ich mijać, przechodzić obok nich z obojętnością, lecz powinniśmy zatrzymać się przy nich i podjąć konkretne działanie.
    Miłosierny Samarytanin to człowiek, który zatrzymuje się przy cierpieniu drugiego człowieka. Owo zatrzymanie się nie oznacza ciekawości, ale gotowość. To człowiek wrażliwy na cudze cierpienie, człowiek wrażliwego serca, który wzrusza się nieszczęściem bliźniego, ale wzruszeniem i współczuciem się nie ogranicza. Miłosierny Samarytanin to ten, dla którego wzruszenie staje się bodźcem do działania, które ma na celu przyniesienie pomocy poranionemu człowiekowi. Miłosierny Samarytanin to ten, kto świadczy pomoc w cierpieniu i w okazywaną pomoc wkłada swoje serce i własny czas, ale także nie żałuje środków materialnych. Miłosierny Samarytanin to człowiek zdolny do takiego właśnie daru z siebie samego. To człowiek, którego serce jest dobre i wielkoduszne. Сzłowiek, który wypełnia wolę Boga, który bardziej chce miłosierdzia niż ofiary (por. Mt 12, 7).
Więcej: XV Niedziela Zwykła
   

XVI Niedziela zwykła

Rozważania ze Słowem Bożym

Рэдакцыя

10 lipca 2022 |

17 lipca – komentarz do pierwszego czytania
(Rdz 18, 1-10a)

Nasz „stary testament”
   Ten fragment opowiada nam niezwykle barwną historię spotkania Abrahama z Bogiem, który ukazał się patriarsze w postaci trzech mężczyzn. „Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia. Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie.” (Rdz 18, 1-2). Patriarcha urządził dla gości bogaty poczęstunek, a pod koniec spotkania otrzymał od Pana obietnicę, że za rok będzie miał syna.
    W bizantyjskiej tradycji tej historii, podobnie jak postaci patriarchy Abrahama w ogóle, poświęca się mało uwagi. Jego spotkanie z aniołami jest zwięźle opisane w Wielkim Pokutnym Kanonie św. Andrzeja z Krety, którym Kościół Wschodni modli się w pierwszych dniach Wielkiego Postu: „W pobliżu dębu mambryjskiego patriarcha udzielił gościnności aniołom, a na starość otrzymał nagrodę i obietnicę”. Najbardziej wspomina się Abrahama w niedzielę Świętych Praojców. Jest to jedna z niedziel poprzedzających uroczystość Narodzenia Pańskiego. Jednak i tu mówi się o nim jako o jednym z wielu.
Więcej: XVI Niedziela zwykła
   

XVII Niedziela zwykła

Rozważania ze Słowem Bożym

Рэдакцыя

24 lipca 2022 |
ewangelia_lk

24 lipca – komentarz do Ewangelii
(Łk 11, 1-13)

Bogactwo modlitwy
   Dany fragment Ewangelii mówi o wartości modlitwy. Widzimy w niej od samego początku, jak „Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: Panie naucz nas się modlić” (Łk 11, 1). Nie wiemy co to za miejsce i kiedy odbyła się rozmowa. W zasadzie dla św. Łukasza to jest nieważne. A ważne jest to, że Apostołowie widzieli, jak Jezus się modli. Modlitwa jest tak wielkim znakiem, że prosili o jej nauczenie. To przykład Chrystusa modlącego się jest faktycznie powodem „świętej zazdrości” uczniów. Oni widzieli jak Jezus był zatopiony w modlitwie. Nie słyszeli co On mówił, ale wiedzieli, że coś jest.
   Każdy z nas może poczuć się, że to on prosi Chrystusa o naukę modlitwy. I otrzymuje pierwszą wskazówkę: jak nie umiesz się modlić idź do Pana, On cię nauczy. To podobnie do różnego rodzaju praktyki w szkołach zawodowych. Uczniowie idą do swojego mistrza, który uczy ich, jak malować, jak układać płytki, jak projektować ogrody, jak szyć ubranie itd. On przekazuje im praktykę. Tak samo jest w wierze: nie wiesz czy nie umiesz się modlić, idź do Jezusa i patrz na Niego, słuchaj Go, rób to co On.
Więcej: XVII Niedziela zwykła
   

XVIII Niedziela zwykła

Rozważania ze Słowem Bożym

Рэдакцыя

24 lipca 2022 |
biblia

31 lipca – komentarz do 2 czytania
(Kal 3, 1-5, 9-11)

Zakon na świecie
   Chyba każdy z nas w życiu odczuwał to, o czym tak pojemnie powiedział jeden z największych nauczycieli Kościoła wschodniego św. Grzegorz Teolog: „Jedno nakazuje mi ciało, drugie – przykazanie; jedno – Bóg, drugie – zazdrośnik; jedno – czas, a drugie – wieczność”. Dlatego czytanie z Listu do Kolosan wydaje się niezwykle istotne dla każdego chrześcijanina. Wzywa nas do tego, co w tradycji kościelnej nazywa się wyrzeczeniem lub walką z pożądaniem: „Zadajcie więc śmierć temu, co jest przyziemne w członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest bałwochwalstwem” (Kol 3, 5).
   Od pierwszych wieków chrześcijaństwa wierni starali się jak najdokładniej przestrzegać rady apostoła. Tak powstał zakon, który w Kościele wschodnim zajmuje szczególnie ważne miejsce. Nauczyciele życia zakonnego zachęcali swoich wyznawców do radykalnego wypełniania przykazań ewangelicznych. „Nie można uznać za cel pobożnego życia ukrycie lenistwa lub ucieczkę od trudności. Przeciwnie, życie zakonne jest okazją do nieustannej walki, wielkiej pracy i cierpliwości w próbach” – napisał św. Wasyl Wielki.
Więcej: XVIII Niedziela zwykła
   

Strona 68 z 68:

Numer aktualny

 

Kalendarz 2022

Kalendarz
«Słowo Życia»
na rok 2022

Kalendarz liturgiczny

 
Dzień zwykły
white
Obchodzimy imieniny:
Zyty, Teodora
Do końca roku pozostało dni:  249

Czekamy na Wasze wsparcie

skarbonkaDrodzy Czytelnicy!
Prosimy Was o pomoc w głoszeniu Dobrej Nowiny. Czekamy na Wasze listy, artykuły, zdjęcia i wsparcie finansowe gazety. Jako jedna rodzina "Słowo Życia" pragniemy nieść słowo Boże, mówić o Chrystusie i Kościele co raz większemu gronu ludzi na Białorusi oraz poza jej granicami.

Z głębi serca