Idziemy do I Komunii Świętej

Sakrament namaszczenia chorych

Słyszeliście na pewno w ogłoszeniach parafialnych, że podczas rekolekcji czy specjalnej Mszy Świętej będzie udzielany sakrament namaszczenia chorych.

Ludziom chorym i starszym sakrament ten ma pomóc w przeżywaniu choroby oraz różnych dolegliwości związanych z podeszłym wiekiem.
   Oczywiście, jeżeli jest taka potrzeba, sakrament ten przyjmują również bardzo ciężko chore dzieci, nawet te, które nie przystąpiły jeszcze do sakramentu pokuty i pojednania czy sakramentu Eucharystii.
    Zdarza się, że ludzie boją się zaproponować swoim bliskim przyjęcie tego ważnego sakramentu. Uważają, że sakramentu tego udziela się tylko umierającym, a przecież nie życzą komuś śmierci. Jednak sakrament namaszczenia chorych nie jest udzielany tylko przed śmiercią. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, można go przyjmować nawet wiele razy w życiu. Często zdarza się, że przyjmujący go ludzie odzyskują zdrowie. Jeżeli tak się nie stanie, to na pewno sakrament ten wzmacnia ich i pozwala mężnie i cierpliwie znosić chorobę. †

Przygotowujemy się do sakramentu pokuty

Kto, kiedy i jakimi słowami ustanowił sakrament pokuty i pojednania?
Sakrament pokuty i pojednania ustanowił Jezus Chrystus po swoim zmartwychwstaniu, mówiąc do Apostołów: „Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.

Co to jest grzech?
Grzech to świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych.

Co to jest grzech ciężki, czyli śmiertelny?
Grzech ciężki, czyli śmiertelny to zupełnie świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych w rzeczy ważnej.

Co to jest grzech lekki?
Grzech lekki to przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych w małej rzeczy lub w rzeczy ważnej, ale nie całkiem świadomie i dobrowolnie. †

Sakrament bierzmowania

Duch Święty zstąpił na Apostołów podczas modlitwy w Wieczerniku, gdzie razem z Maryją przebywali po wniebowstąpieniu Pana Jezusa. Najpierw usłyszeli jakby uderzenie gwałtownego wichru, potem pojawił się ogień, który rozdzielił się na małe języki. Na każdym z Apostołów spoczął jeden.

Apostołowie nie zatrzymali darów Ducha Świętego dla siebie. Głosili wiarę, udzielali Chrztu Świętego i modlili się, by inni ludzie także otrzymali te dary.
Chrześcijajnin otrzymuje dary Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania. Sakrament ten nazywamy sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej. Dlatego trzeba się do niego dobrze przygotować. Udziela go ksiądz biskup, któremu towarzyszą inni kapłani, jest to bowiem wielkie wydarzenie dla wspólnoty parafialnej. Wszyscy kapłani wyciągają ręce nad kandydatami do bierzmowania, a ksiądz biskup odmawia specjalną modlitwę, w której prosi o zesłanie Ducha Świętego i Jego darów: mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej. †

Jestem dzieckiem Bożym!

Chrzest Święty jest najważniejszym sakramentem, ponieważ bez niego nie moglibyście przyjąć żadnego innego sakramentu. Nie moglibyście cieszyć się przygotowaniem do sakramentu pokuty i pojednania oraz sakramentu Eucharystii.

Po zmartwychwstaniu Pan Jezus powiedział Apostołom, by wyruszyli w świat, nauczali wszystkich ludzi i udzielali im chrztu „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Posłał im Ducha Świętego, który ich umocnił i dał potrzebne łaski do wykonania tych pięknych, ale trudnych zadań.
   
    Od chwili Chrztu należycie do rodziny Pana Jezusa, jesteście Bożymi dziećmi. Rodzina Jezusa Chrystusa jest ogromną wspólnotą ludzi, którzy w Niego wierzą i Go kochają. Tę rodzinę nazywamy także Kościołem. Wasze pierwsze lub drugie imię wybrane na Chrzcie przez rodziców jest imieniem świętego patrona, który ma być dla Was wzorem życia. W czasie Chrztu ksiądz i wszyscy ludzie zgromadzeni w kościele modlili się, abyście otrzymali godność dziecka Bożego. Potem kapłan polał Wasze głowy wodą święconą i jednocześnie wymówił słowa: „ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Zmyty został z Was grzech pierworodny, a otrzymaliście ziarenko wiary. Ten dar trzeba pielęgnować i o niego dbać. W tym mają pomagać Wam rodzice i chrzestni, którzy zobowiązali się wychowywać Was w wierze Kościoła katolickiego. †