Słowo dla Życia

Papież Franciszek
   Wielki Post to czas wyjścia na pustynię… Jest to czas, aby poświęcić się zdrowej ekologii serca i zrobić w nim porządek. Gonimy za tysiącem rzeczy, które wydają się nam konieczne, a w rzeczywistości nimi nie są. […] Post to umiejętność rezygnacji z rzeczy próżnych, zbędnych, aby przejść do tego, co istotne. Podejmowanie postu jest nie tylko po to, by schudnąć, ale aby iść do tego, co najważniejsze, to szukanie piękna prostszego życia. Wejdźmy z Jezusem na pustynię, a wyjdziemy z niej kosztując Paschy, mocy Bożej miłości, która odnawia życie. Przydarzy się nam, tak jak z owymi pustyniami, które na wiosnę zakwitają, sprawiając, że pąki i rośliny nagle kiełkują „znikąd”. Odwagi, idźmy za Jezusem: wraz z Nim rozkwitną nasze pustynie.

Fragment przemówienia podczas audiencji ogólnej w Watykanie, 26.02.2020

Papież Franciszek
   “Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni” (Mt 5, 4)... Często mówiłem o darze łez i jego wartości. Czy można chłodno kochać kogoś? Czy można kochać z obowiązku? Wiadomo, że nie. Są ludzie zasmuceni, których trzeba pocieszyć. Ale są też pocieszeni, których należy zasmucić, obudzić. To ludzie, którzy mają kamienne serce i oduczyli się płakać. Trzeba obudzić tych, których nie porusza ból innych osób…

Fragment przemówienia podczas audiencji ogólnej w Watykanie, 12.02.2020

Papież Franciszek
   Osobom przeżywającym przygnębienie z powodu swojej sytuacji słabości i bólu Jezus Chrystus nie narzuca przepisów prawa, ale oferuje swoje miłosierdzie czyli samego siebie jako odnawiającą moc. Jezus patrzy na poranione człowieczeństwo. On ma oczy, które widzą i które zauważają, gdyż patrzą głęboko, nie rozglądają się obojętnie, lecz zatrzymują się i akceptują całego człowieka, każdego z jego stanem zdrowia, nie odrzucając nikogo, zapraszając każdego do wejścia w Jego życie, aby doświadczyć łagodności. Dlaczego Jezus Chrystus żywi te uczucia? Ponieważ On sam uczynił się słabym, doświadczając ludzkiego cierpienia i otrzymując następnie pokrzepienie od Ojca. Faktycznie tylko ten, kto osobiście przeżywa to doświadczenie, będzie potrafił pocieszyć drugiego.

Papież Franciszek
   Lud Boży dobrze rozróżnia pomiędzy autorytetem jakiejś osoby, a łaską namaszczenia. „Idziesz wyspowiadać się z grzechów do tego człowieka?”. „Ale mi chodzi o Boga. Kropka. Chodzi o Jezusa”. To jest ta mądrość naszego ludu, który tyle razy toleruje wielu niespójnych pasterzy, podobnych do uczonych w piśmie. Toleruje także chrześcijan, którzy chodzą w każdą niedzielę na Mszę, a potem żyją jak poganie. Ludzie mówią: „to jest zgorszenie, brak spójności”. Ile zła czynią niespójni chrześcijanie, którzy nie dają świadectwa, i niespójni pasterze, schizofreniczni, którzy nie dają świadectwa!
    Modlę się, aby wszyscy ochrzczeni mieli autorytet, który nie wyraża się poprzez rozkazywanie oraz podporządkowywanie sobie innych, ale przez spójność życia, bycie świadkiem i stawanie się towarzyszem innych w drodze do Pana.

Papież Franciszek
    Ewangelia Chrystusa nie jest bajką, mitem, budującą historią. Ewangelia Chrystusa to pełne objawienie Bożego planu dotyczącego człowieka i świata. Jest to orędzie jednocześnie proste i wspaniałe, co pobudza nas do postawienia sobie pytania: jaki konkretny plan umieścił we mnie Pan, stale aktualizując swoje narodziny pośród nas?
    Apostoł Paweł podpowiada nam odpowiedź: „[Bóg] wybrał nas [...], abyśmy byli przed Nim święci i nieskalani w miłości” (Ef 1, 4). Oto znaczenie Bożego Narodzenia. Pan stale przychodzi do nas i obdarza swoim Słowem, aby każdy mógł się stawać świętym w miłości. Świętość to przynależność do Boga, to komunia z Nim, przejrzystość Jego nieskończonej dobroci. Świętość to strzeżenie daru, który dał nam Bóg. Dlatego ktokolwiek przyjmuje w sobie świętość jako dar łaski, nie może nie przełożyć jej na konkretne działanie w codziennym życiu. Ta miłość, to miłosierdzie wobec bliźniego, będące odzwierciedleniem miłości Boga, jednocześnie oczyszcza nasze serce i pozwala nam przebaczać, czyniąc nas dzień po dniu „nieskalanymi”.
Fragment przemówienia przed modlitwą „Anioł Pański” w Watykanie, 05.01.2020 †

Papież Franciszek
   Pokój jest dobrem cennym, przedmiotem naszej nadziei, do którego dąży cała ludzkość. Nadzieja na pokój to postawa ludzka, która zawiera napięcie egzystencjalne, ze względu na które nawet niekiedy uciążliwą teraźniejszość „można przeżywać i akceptować, jeśli ma jakiś cel i jeśli tego celu możemy być pewni, jeśli jest to cel tak wielki, że usprawiedliwia trud drogi” (Spe salvi, 1). Dzięki temu nadzieja jest cnotą, która każe nam wyruszyć w drogę, daje nam skrzydła, by iść naprzód, nawet gdy przeszkody wydają się nie do pokonania. †

Papież Franciszek
   Aby istniała dobra teologia, nie wolno zapominać o dwóch jej nieodłącznych elementach. Pierwszy to życie duchowe: tylko w pokornej i nieustannej modlitwie, w otwartości na Ducha Świętego można zrozumieć i objaśnić Słowo, a także wypełnić wolę Ojca. Teologia rodzi się i dorasta, gdy stoimy na kolanach! Drugi element to życie kościelne: odczuwać, że się jest w Kościele i razem z Kościołem. […] Teologia nie jest tworzona przez indywidualistów, lecz we wspólnocie, aby nieść dobry smak Ewangelii braciom i siostrom swego czasu, zawsze delikatnie i z szacunkiem.

Papież Franciszek
   Naród żydowski sporo wycierpiał w dziejach. Wysiedlano go, prześladowano. W minionym wieku widzieliśmy bardzo wiele okrucieństw, jakich doznał. Byliśmy przekonani, że ten okres już się skończył. Ale dzisiaj zaczyna się doradzać w różnych miejscach zwyczaj prześladowania Żydów. Bracia i Siostry, to nie jest ani ludzkie, ani chrześcijańskie. Żydzi są naszymi braćmi i nie wolno ich prześladować! Czy to jest jasne?