Rozważania

Cztery lata temu wyjechałam na studia do Polski. O tym, co czułam w pierwszych dniach, przypominają tylko notatki w telefonie: zamieszanie wśród ogromnej Warszawy, samotność i strach przed samodzielnością. †

Według Organizacji Narodów Zjednoczonych w 2011 roku Białoruś – kraj daleki od największej pod względem liczby ludności – zajęła drugie miejsce na świecie pod względem liczby rozwodów. Na pierwszym miejscu była Rosja, na trzecim Łotwa. Według statystyk Belstat w 2020 roku w naszym kraju zarejestrowano 50 384 małżeństw, a rozwodów – 35 144. W 2011 roku pobrało się 86 785 par, a rozwiodło się 38 584. Liczba ludności w kraju w obu tych latach była bardzo podobna.
    Biorąc pod uwagę, że rodzina jest ważną częścią społeczeństwa, te dane dają do myślenia. Dlaczego ludzie, którzy chcieli być razem, kochali się, rozchodzą się?

Według mediatora Mikołaja Chocianowicza, który przeprowadził kilkaset mediacji rodzinnych, pary najczęściej kończą swój związek nie z powodu osobistych cech jednej ze stron, ale z powodu poszczególnych sytuacji, po których druga osoba nie wie, jak dalej być razem.
    Mikołaj Chocianowicz w dziedzinie mediacji rodzinnej działa od początku istnienia tej branży na Białorusi. Dwukrotnie – w 2016 i 2017 roku – Centrum Mediacji i Negocjacji w Mińsku uznało go Mediatorem Roku. Ekspert opowiedział, w jaki sposób i jak mediator może pomóc w rozwiązywaniu sporów, dlaczego pary mają trudności z budowaniem komunikacji, a także podzielił się kilkoma cennymi sposobami w budowaniu komunikacji bez konfliktów. †

12 listopada wspominamy św. Jozafata Kuncewicza, byłego arcybiskupa połockiego i głównego patrona diecezji witebskiej.

Zasługi naszego świętego rodaka są tak znaczące, że jego szczątki są przechowywane w głównej świątyni świata katolickiego – Bazylice św. Piotra w Watykanie. 12 listopada wspominamy św. Jozafata Kuncewicza, byłego arcybiskupa połockiego i głównego patrona diecezji witebskiej. „Bazylika watykańska jest tak ogromna, że poruszanie się tam bez odpowiedniej mapy jest niemożliwe. Nawet z nią potrzebowałam pomocy ochroniarzy, aby w końcu dostać się do miejsca spoczynku św. Jozafata” – dzieli się grodnianka Alena Poćko. Dwa lata temu przeprowadziła się do Włoch i wyznaje, że modlitwa przy relikwiach białoruskiego świętego była jej dawnym marzeniem. Jak św. Jozafat tak zafascynował wierną? †

Swoje życie chrześcijańskie w Kościele katolickim rozpocząłem 12 listopada 2000 roku. Sąsiad Jerzy zaprosił mnie na wycieczkę do Witebska i Połocka. W moim życiu nie było zbyt wiele wycieczek, więc chętnie pojechałem. Okazało się, że nie była to tylko wycieczka, ale pielgrzymka grekokatolików na święto św. Jozafata Kuncewicza. Cudownie!
    Po pielgrzymce zacząłem chodzić na nabożeństwa. I zobaczywszy, że jestem zaciekawiony tym, co się dzieje w Kościele, Jerzy powiedział: „Zrobimy z ciebie Harcerza!”. Zostałem Akelą i zajmowałem się wilczkami. Tak więc życie płynęło: wraz z Jerzym jeździliśmy razem do kościoła, służyliśmy, uczestniczyliśmy w różnych wydarzeniach, chodziliśmy na chór. To był bardzo pracowity i interesujący czas. †

„Ojcze nasz” należy do podstawowych modlitw chrześcijańskich. Zupełnie niedawno, 6 października, w Liturgii słowa można było usłyszeć fragment Ewangelii według św. Łukasza, w którym jeden z uczniów zwrócił się do Jezusa słowami: „Panie, naucz nas się modlić”. W odpowiedzi na tę prośbę Pan Jezus wypowiedział wspomnianą modlitwę. W niej Bóg proponuje, aby traktować go jak Ojca, Tatę. A czy taki wizerunek Wszechmogącego mamy w swoim umyśle i sercu? †

Jakie mamy skojarzenia, słysząc słowo „Różaniec”? Czy chętnie modlimy się Różańcem? Czy zostajemy na adorację w październiku? Jak rozgryźć Różaniec – modlitwę, której jest poświęcony cały miesiąc w roku liturgicznym?

Szybki rytm codzienności nie jest czymś złym (o ile nas za dużo nie kosztuje). Ruch to życie w każdej sferze. Równocześnie jest on niekiedy wynikiem zbytniego lęku, jak i nadmierne korzystanie z gadżetów i nadmierna uwaga do mediów społecznościowych. Na dwa ostatnie punkty może wpływać też potrzeba ciągłych bodźców emocjonalnych. †