Rozważania

Spowiedź to jeden z siedmiu sakramentów Kościoła katolickiego. Sakrament nawrócenia, sakrament pokuty, sakrament pojednania, sakrament przebaczenia – wszystkie te synonimy są składnikami spowiedzi, co szczegółowo opisuje Katechizm Kościoła Katolickiego (druga po Piśmie Świętym pod względem ważności księga dla chrześcijan).

Do udziału i przyjęcia sakramentu pokuty trzeba przede wszystkim przyjąć I Komunię Świętą, co może uczynić człowiek po osiągnięciu wieku rozeznania grzechów ciężkich (por. KPK kan. 989), a także wykonać czyny nawrócenia, przestrzegając pięciu warunków dobrej spowiedzi. †

25 marca – Dzień Świętości Życia

Dziś ta straszna diagnoza – niepłodność – się leczy. Jednak nawet jeśli lekarze stwierdzają, że nie ma szansy na poczęcie, trzeba pamiętać: wszystko jest w ręku Boga.

Rodziny bezdzietne
    Ból z powodu niemożności urodzenia dziecka małżonkowie z reguły przeżywają osobiście. Niektórzy tę rzeczywistość odbierają jako niepełnowartościową. O delikatnym problemie nie mówi się w społeczeństwie, a nawet jeśli zajdzie taka potrzeba, czyni się to prawie szeptem, z zażenowaniem, ze smutkiem. Z tego powodu może się wydawać, że niepłodność w rodzinie jest zjawiskiem dosyć rzadkim. W rzeczywistości jednak liczba par z podobną diagnozą z biegiem czasu tylko się zwiększa. Według ostatnich danych medycznych niepłodność na Białorusi dotyka około 16% małżonków. I nie jest to dokładna liczba, gdyż wiele par nie rejestruje związku, więc nie są obejmowane oficjalną statystyką. †

НNasze małżeństwo ma prawie 10 lat. Zawsze marzyliśmy o dużej rodzinie, jednak przez dłuższy czas nie mogliśmy urodzić dziecko. Zaniepokojeni zwróciliśmy się do lekarzy. Liczne badania nie pomogły wyjawić powód niepłodności. Co miesiąc z zapartym tchem czekaliśmy na zajście w ciążę, ale nic się nie udawało. Medycy radzili in vitro, choć nie odkryto żadnych przeszkód do naturalnego poczęcia. Jesteśmy przeciwko tej metodzie, więc nie traciliśmy nadziei, że wszystko będzie dobrze. †

Jednym z głównych tematów Wielkiego Postu jest przebaczenie.
    W tym okresie liturgicznym Słowo Boże kieruje wzrok wiernych na miłosierne odpuszczenie ich grzechów i przewinień przez Pana, a także na potrzebę szczerego darowania zranień.
    Czy istnieje choć jedna osoba, która by nie doświadczyła w swoim życiu poczucia krzywdy?
    Wielu cierpi z powodu tego, że ich krewni, bliscy, koledzy ze szkoły, studiów czy pracy, ludzie na ulicy i w różnych urzędach mają do nich zły stosunek. Niestety na każdym etapie życia – w dzieciństwie, młodości, wieku dojrzałym i starości – człowiek jest narażony na większe lub mniejsze zranienia.
    Co ma robić z tymi krzywdami? Gdzie i u kogo szukać ukojenia i ulgi w doświadczanym cierpieniu?†

Im starsi się stajemy, tym więcej krzywd i zdrad mamy za plecami. Im dojrzalsi jesteśmy w wierze, tym łatwiej jest nam przebaczyć. „Piotr zbliżył się do Niego [Chrystusa] i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy»” (Mt 18, 21-22).

Z własnego doświadczenia
    Istnieją ludzie, którym łatwo przychodzi przebaczać, inni długo pamiętają wyrządzoną im krzywdę, nie będąc w stanie pogodzić się z tym zranieniem. Każdy z nas jest inny i inaczej postrzega świat. „Gdyby każdy miał to samo, nikt nikomu nie byłby potrzebny” – pisał ks. Jan Twardowski w wierszu „Sprawiedliwość”. Przebaczenie również jest sprawą indywidualną, najbardziej osobistą z możliwych.†

8 8 marca na świecie jest obchodzony Dzień Kobiet. Jest to święto tych, które z natury zostały powołane, by dawać. Dawać nie tylko życie, lecz także troskę. Wspierać nie tylko dziecko, lecz także każdego człowieka, który znalazł się obok.
    Dziś kobieta kojarzy się nie tylko z delikatnością, pięknem i miłością, lecz także z wytrzymałością, pierwszeństwem, sprytem. Uczyć się kształtować w sobie pozytywne wartości pomaga Kościół, który posiada sporo odpowiednich propozycji. Jedna z nich to ćwiczenia duchowe.

D wa lata temu w niedużym malowniczym miasteczku Adamowicze blisko Grodna, gdzie już w ciągu ćwierci wieku posługują siostry karmelitanki od Dzieciątka Jezus, zrodził się pomysł, by przeprowadzić rekolekcje dla dziewcząt. Od tego czasu kilka razy w roku na ćwiczenia duchowe przyjeżdża około 20 uczennic i studentek z parafii naszej diecezji i spoza jej granic. †