Rozważania

Narodowy Komitet Statystyczny Białorusi opublikował informację o liczbie ślubów i rozwodów w państwie na początek bieżącego roku. Liczby są wstrząsające: jeżeli w styczniu zeszłego roku na 1000 zawartych małżeństw przypadało 673 rozwody, to w styczniu br. na 1000 ślubów odnotowano już 930 rozwodów.
Zmniejsza się liczba zarejestrowanych ślubów: w styczniu 2011 r. zarejestrowano o 17% więcej nowych małżeństw niż w styczniu bieżącego roku. Na 1000 mieszkańców na początek tego roku przypadało 4,4 śluby, a w styczniu zeszłego roku liczba ta wynosiła 5,2.
O skomentowanie tej sytuacji poprosiliśmy psychologa Katolickiej Poradni Rodzinnej w Diecezji Grodzieńskiej Aleksandra Jodę:†

Drodzy Czytelnicy! Po raz kolejny na stronach naszej diecezjalnej gazety rozpoczynamy czas rekolekcji wielkopostnych, które mają nas przygotować do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. W kolejnych numerach naszej gazety pragniemy przedstawić Wam specjalne nauki wielkopostne. Tyle już postów za nami… Każdy był inny, każdy niósł ze sobą nowe przeżycia. Mamy nadzieję, że rekolekcje ze "Słowem" pozwolą Wam jeszcze lepiej przygotować się do Paschy. Pamiętajmy o wewnętrznym skupieniu i poświęceniu czasu dla Boga.

Święty Paweł, zastanawiając się nad wysiłkiem sportowców, podkreślił, że oni się starają, by zdobyć pierwszą nagrodę - wieniec, który przecież ulegnie zniszczeniu, a nasze starania odnoszą się do zdobycia wieńca niezniszczalnego – wiecznego. A jakie to mają być nasze starania w obecnym Wielkim Poście? Nauka Boża mówi nam o uczynkach miłosierdzia, z których najprzedniejsze są trzy: modlitwa, post i jałmużna. Pod tym kątem chrześcijanin powinien przeprowadzić gruntowną rewizję życia, by pogłębić swą religijność. Nie wszyscy z nas mają możność czynnego wpływania na to, co się dzieje wokół nas, ale wszyscy możemy kształtować siebie bardziej ku Bogu i wpływać na opinię przez nasze słowo i świadectwo życia. †

Wielki Post, jako szczególny okres w życiu chrześcijanina, wywołuje w nas dużo pytań. Czy wystarczy tego, że nie będę jeść mięsa i słuchać muzyki? Ile razy muszę wziąć udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej? Czym dla mnie jest Wielki Post – nudną tradycją moich babć i dziadków lub czymś więcej? A dlaczego kapłan z ambony mówi, że Wielki Post jest moją szansą? Jak ją wykorzystać? Jak wybrać odpowiednie dla siebie postanowienie wielkopostne? A jeśli w czasie postu nagle "potknę się" i nie dotrzymam postanowienia? Czy to jest grzech ciężki? O pomoc w wyjaśnieniu tych wątpliwości poprosiliśmy ks. Wiktora Chańkę, wikariusza kościoła św. Franciszka Ksawerego w Grodnie.

- Księże Wiktorze, na czym polega wyjątkowość Wielkiego Postu?
    - W tym okresie człowiek przede wszystkim skupia swoją uwagę na tym, aby się pogłębić w swoim "ja". Na te wewnętrzne rozważania jest 40 dni. Liczba 40 jest symboliczna: oznacza oczyszczenie. Jest to czas, kiedy człowiek musi znaleźć swoje "ja" w samym Bogu, w tajemnicy Pana Boga. Szczególna tajemnica Wielkiego Postu – to misterium Zmartwychwstania Chrystusa. Dlatego zagłębiamy się w sobie, aby odnaleźć swoje "ja" w stosunkach do Boga, do siebie i bliźniego. Nie można znaleźć Boga, jeśli, na przykład, nie jeść mięsa. Sami przez siebie jakieś pokuty wielkopostne nie mogą sprzyjać temu, że w tym odnajdziemy Boga. Podczas Wielkiego Postu, jako ksiądz, zadaję sobie pytanie: co robię dobrze, czego nie robię i co powinienem robić? Jako ksiądz, ten, kogo powołał Bóg, pytam siebie, co szczególnego powinienem znaleźć, na co wcześniej nie zwracałem uwagi? Zawsze mówię rodzicom: "Jako ojciec, jako matka, co robicie dla swoich dzieci? I co powinniście robić?" †

Obawa o niebezpieczeństwo pogaństwa w naszych czasach wydaje się białoruskiemu chrześcijaninowi dość śmieszną. Kamienne idole, którym oddawali cześć nasi przodkowie, dawno, dawno temu spłynęły po rzece, kiedy setki tysięcy lat temu odbywał się chrzest naszych ziem. I nawet w domu w głuchej wsi na ścianie wiszą chrześcijańskie obrazy. Jednak, jeśli na życie człowieka współczesnego spojrzeć głębiej, to się okaże, że pogaństwo w czystej postaci podpatruje nas na każdym kroku. Przypomnijcie sobie, kiedy ostatnio czytaliście horoskop na przyszły tydzień? A któż z Was nie czytał o cechach charakteru "wodnika lub bliźniąt", wybierając przyszłego małżonka? A czy na Nowy Rok nie zakładaliście czegoś czerwonego, aby pozyskać sobie tygrysa lub smoka? Czy może skreśliliście wszystkie ważne plany na ten rok, ponieważ jest to rok przestępny? Można wyliczać dalej: czarny kot, kobieta z pustym wiadrem, drobny banknot w nowym portfelu, aby "pieniądze się wiodły"... A między innymi, jest to przejaw wiary w magiczne siły przyrody, w uzależnienie człowieka od pewnego zbiegu okoliczności, co wprost zaprzecza zasadom chrześcijaństwa. Jak tłumaczy o. Józef Makarczyk, tak zwane zabobony swój początek biorą akurat w tradycji pogan: †

Duchowe niebezpieczeństwo homeopatii.
   Oprócz psychologicznej interpretacji wpływu preparatów homeopatycznych należałoby zwrócić uwagę na czynnik duchowy. Jest wielu egzorcystów, którzy widzą istnienie pewnej więzi między opętaniem człowieka przez złego ducha i początkiem stosowania preparatów homeopatycznych. Na ile uzasadnione mogą być takiego rodzaju obawy? Niektórzy specjaliści zwracają uwagę na okultystyczną naukę homeopatów o siłach duchowych ("energii", "informacji"), które przenoszą się na człowieka w momencie użycia "leku". Inni badacze zwracają uwagę na okultystyczne i magiczne źródła nauki i techniki "leczenia" homeopatycznego.
    Z duchowego punktu widzenia, homeopatia może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa w ten sposób, że pacjent poprzez wiarę irracjonalną poddaje się wpływowi niezwiązanych z Bogiem sił duchowych. Każdy chrześcijanin wie, że zwracanie się do nieboskich sił jest łamaniem pierwszego przykazania (bałwochwalstwo i zwracanie się do demonów). W Piśmie Świętym istnieją liczne przestrogi Boga przed takim działaniem (Pwt 18, 10-12; 2 Tes 2, 9-10). Także Katechizm Kościoła Katolickiego przestrzega: "Wszystkie praktyki magii lub czarów, przez które dąży się do pozyskania tajemnych sił, by posługiwać się nimi i osiągać nadnaturalną władzę nad bliźnim – nawet w celu zapewnienia mu zdrowia – są w poważnej sprzeczności z cnotą religijności (tzn. są grzechem ciężkim)" (KKK 2117). †

"Jeśli chcesz być prawdziwą córką Najświętszej Rodziny z Nazaretu, musisz być karmelitanką w modlitwie, kartuzką w milczeniu, trapistką w umartwieniach, franciszkanką w ubóstwie, jezuitką w posłuszeństwie, siostrą Miłosierdzia w poświęceniu i wiernie zachowującą regułę jak synowie św. Alfonsa Liguariego".
   (bł. Maria Franciszka)

Panie! Jakże to wspaniały plan życia dajesz mi w słowach Matki. Ale jakże trudny do zrealizowania. Być NAZARETANKĄ to więcej niż być karmelitanką… czy franciszkanką... Muszę być. †