ГРОДНА
Субота,
18 мая
2024 года
 

На шляху да святасці

Адвэнтавае чытанне Бібліі

На шляху да святасці

Кс. Ян РадзюкРаспачаўся перыяд Адвэнту. Перыяд чакання прыходу нашага Пана. Давайце паспрабуем у першай рэкалекцыйнай навуцы падрыхтавацца да сустрэчы з нашым Валадаром і Панам на старонках Святога Пісання.
Кс. Ян Радзюк Скончыў Каталіцкі ўніверсітэт у Любліне. Выконвае абавязкі прэфекта ВДС. Выкладчык лацінскай мовы.

    Словы “Святое Пісанне” ці “Біблія” нам не чужыя. Мы неаднойчы іх чулі. Але ці разумеем мы, да якой вялікай таямніцы дакранаемся, калі чытаем ці чуем словы Святога Пісання? Чаму “вялікай таямніцы”? Таму што гэта слова Бога.
    “«Слова Госпада трывае вечна. Гэта вось слова прынесена вам як добрая вестка» (1 П 1, 25; пар. Іс 40, 8). Гэтае сцверджанне з Ліста св. Пятра, што спасылаецца на словы прарока Ісаі, адкрывае нам таямніцу Бога, які аб’яўляецца праз дар свайго Слова. Гэтае слова трывае вечна. Бог выказаў сваё спрадвечнае Слова па-людску; Яго Слова «стала целам» (Ян 1, 14). Вось Добрая Навіна. Гэта вестка, якая скрозь стагоддзі даходзіць да нас сёння” – гэтымі словамі папа Бенедыкт XVI распачаў адгартацыю “Verbum Domini”.
 

Месца, дзе Бог кліча

На шляху да святасці

Пакліканне – гэта, напэўна, адна з самых таямнічых магчымасцей кантакту Бога з людзьмі. Калі мы чуем гэтае слова, то ў першую чаргу думаем пра святароў, манаскіх сясцёр і братоў, а толькі потым пра тое, што пакліканне – гэта вялікі дар, які можа быць звязаны з любой прафесіяй. Бог заўсёды клапоціцца пра нас і кантактуе з намі, каб мы не забывалі аб Тым, хто нас стварыў і хто даў нам жыццё. Святыя ў небе бясконца моляцца аб пакліканні людзей да служэння Богу. Адным з прыкладаў такога ўздзеяння святых на нас з’яўляецца Навагрудак.
Навагрудак – невялікі горад на ўсходзе Гродзенскай вобласці. Сярод шэрых краявідаў усходняй Гродзеншчыны жывапісна прасціраецца радзіма Міцкевіча. Тут знаходзіцца невялікая парафія святога Міхала Арханёла, якая мае два касцёлы: Перамянення Пана (старажытная фара горада) і парафіяльны. Нягледзячы на тое, што насельніцтва горада складае амаль 30 тысяч чалавек, католікаў з іх не больш за 5% – гэта толькі каля 1,5 тысячы парафіян. Аднак гэта не перашкаджае святарам весці няспынную евангелізацыю іх маленькай аўчарні.
   

Не аскуднее рука таго, хто дае

На шляху да святасці

Гавораць, што міласэрнасць – гэта адзін з паказчыкаў развіцця грамадства. Аднак у сучасным свеце ўсё менш людзей, якія б з ахвотай дапамагалі тым, хто мае ў гэтым патрэбу.
Ужо зусім звычайнымі сталі сітуацыі, калі пажылым людзям, цяжарным жанчынам і інвалідам не саступаюць месца ў грамадскім транспарце. Як толькі такія пасажыры з’яўляюцца ў дзвярах аўтобуса ці тралейбуса, усе астатнія раптам пачынаюць адварочвацца ў бок вакна, чытаць нешта важнае ў тэлефоне альбо проста апускаць вочы. І гэта тычыцца не толькі маладога пакалення, якое прынята вінаваціць ва ўсіх смяротных грахах.
    Аналагічныя выпадкі часта здараюцца, калі некаму неабходна дапамога пасярод вуліцы. Рэдка хто спыніцца і зверне ўвагу на чалавека, які ляжыць на ходніку, загадзя вырашыўшы, што гэта п’янчуга. І здараецца, што людзі з сардэчнымі прыступамі ці іншымі нядугамі вымушаны ледзь не паміраць сярод абыякавага натоўпу.
   

Каб заручальны пярсцёнак не стаў цесным

На шляху да святасці

Верасень – любімы месяц маладых: на фоне восеньскіх краявідаў атрымліваюцца прыгожыя вясельныя здымкі. Будучыя сужэнцы разам з бацькамі збіваюцца з ног, каб арганізаваць усё найлепшым чынам. Паміж пошукамі вясельнай сукенкі, кавярні і тамады наведваюцца заняткі па падрыхтоўцы да сакраманту шлюбу. Часам атрымліваецца, што, па сутнасці, галоўны момант усяго шлюбу – вянчанне – прамільгне ў чарадзе вясельных цырымоній і абрадаў. Дык чаму Касцёл патрабуе абавязковай падрыхтоўкі да шлюбу, і што святар спрабуе давесці маладым католікам, каб прыгожае вяселле стала пачаткам шчаслівага сямейнага жыцця?
   

Валадарства граху ці Бога?

На шляху да святасці

Бог ужо не гаворыць, - Ён крычыць, каб мы звярнулі ўвагу на тое, што мы робім, як жывём, якія маем прыярытэты, на якое месца ставім Яго…
Святая Імша ў гродзенскай катэдры, дажджлівая Вена, маленькі італьянскі Асці, дзве ночы ў аўтобусе і доўгачаканае прывітанне ў Лірыі, невялікай мясцовасці каля Валенсіі. Падрыхтоўка валанцёраў, жыхароў горада і пробашча нас вельмі ўразіла: вывешаны беларускі сцяг, св. Імша на дзвюх мовах, фотаздымкі Гродна... Гэта быў добры час, мы адчувалі сябе самымі дарагімі гасцямі гэтай парафіі. Тут мы таксама ўдзельнічалі ў святкаванні найважнейшай урачыстасці гэтага рэгіёна: Унебаўзяцця НПМ. Прыгожая Вігілія, шчырая малітва, урачыстая святая Імша, а потым вельмі смачная валенсійская паэла, пагодлівы вечар і – мы збіраемся ў Мадрыд.
   

Сагрэтыя Божай ласкай, або ўдзел у 26-х Сусветных днях моладзі ў Мадрыдзе

На шляху да святасці

кс. Антоні Грэмза– Ксёндз Антоні, якія па ліку гэта былі Сусветныя дні моладзі, у якіх Вы прынялі ўдзел?
   – Гэта былі другія Сусветныя дні моладзі, якія я перажываў разам з моладдзю ўсяго свету. Першыя Дні моладзі, у якіх я ўдзельнічаў, прайшлі ў Кёльне ў 2005 годзе. Тады я таксама быў галоўным каардынатарам пілігрымкі нашай моладзі.

    – Колькі чалавек з нашай дыяцэзіі прыняло ўдзел у СДМ у Мадрыдзе? Раскажыце, калі ласка, аб пілігрымах у Іспанію.
    – Наша дыяцэзіяльная група налічвала каля 300 чалавек, акрамя гэтага, былі таксама групы францішканскай і сэрцанскай моладзі. У Мадрыд выязджала 6 аўтобусаў, у кожным з якіх быў адказны святар ці клерык. Моладзь паходзіла з розных куткоў нашай дыяцэзіі. Жадаючых паехаць у Мадрыд было значна больш, але, на жаль, не ўсе маглі прыняць удзел у пілігрымцы.
   

Вера нас аб’яднае…

На шляху да святасці

Гэта была кавярня. Маленькая і звычайная, ледзь не самая танная ва ўсёй Гародні. І былі яны, студэнты-другакурснікі (нарэшце дачакаліся!). Студэнты – будучыя журналісты, такія розныя і такія падобныя адначасова. Яны, прамоклыя да ніткі, аблюбавалі непрыкметны стол. Непрыкметны, бо размешчаны за сцяною.
    Шурпатая стальніца апяклася тры разы. Тры гарачыя кубкі моцнай кавы кранулі яе безабаронную паверхню. Пасля – апяклася яшчэ, але цяпер ужо гарбатай, між іншым, не менш гарачай.
    Гаспадар апошняга кубку, руды Юрась, сёння зноў пацвердзіў статус “хранічнага спазняючагася”. Аго вочы ўсмешліва блукалі сярод мокрага трыа.
   

Старонка 48 з 62:

Актуальны нумар

 

Каляндар 2022

Каляндар
«Слова Жыцця»
на 2022 год

Літургічны каляндар

white
Адзначаем імяніны:
Сёння ўспамінаем памерлых святароў:
Да канца года засталося дзён:  228

Чакаем Вашай падтрымкі

skarbonkaДарагія Чытачы!
Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.