Пастырскае Слова

Я ўсцешаны, што звяр­таючыся да Вас упер­шыню як біскуп, магу паведаміць Вам радасную навіну: “Я абвяшчаю вам вялікую радасць, якая будзе для ўсяго народу, бо нарадзіўся вам сёння ў горадзе Давіда Збаўца, якім ёсць Хрыстус Пан” (Лк 2, 10–11). І далей з Вамі напяваю калядную песню пры Бэтлеемскіх яслях у нашых касцёлах: “Ляжыць у яслях, хто ж паверыць?!”
    Бог у яслях? Яго адаруюць анёлы, Ім захапляецца Найсвяцейшая Маці, з асцярожнасцю глядзіць св. Юзаф, з радасцю схіляюцца пастушкі. І толькі адно пытанне: ці так выглядае Бог? Ці праўда, што Бог выглядае таксама, як кожны чалавек?
    Дарагія Браты і Сёстры! Гэта Божы Сын пакладзены на сене. Гэта цуд, які мы перажываем, пры якім молімся, які нас затрымлівае каля сябе. Калядка за калядкай, дзяленне аплаткай, Пастэрка, зноў Бэтлемская стайня, задуменнасць у Тваім і маім сэрцы: ці сапраўды Бог аж так палюбіў свет?
    Давайце яшчэ раз прыгледзімся да стайні, да фігуркі Дзіцятка Езус. Яна ўказвае на звычайнага чалавека адразу ж пасля нараджэння: безабароннага, якому неабходна апека, любоў, пяшчота, трохі цеплыні і сэрца, якое чакае. †

Умілаваныя ў Хрысце Пану Браты і Сёстры!

Па волі Святога Айца Францішка ад першай нядзелі Адвэнту 2014 года да 2 лютага 2016 года ва ўсім Паўсюдным Касцёле будзе перажывацца Год кансэкраванага жыцця.
    Сённяшні свет патрабуе сапраўдных сведкаў, якія ўкажуць іншым сапраўдныя хрысціянскія каштоўнасці і шлях да Бога. Святы Айцец, абвяшчаючы Год кансэкраванага жыц­­­ця, хоча заклікаць кансэкраваных асоб, каб сваім жыццём і радасцю спаткання з Уваскрослым яны абудзілі свет і былі сведкамі іншага спосабу чынаў, дзейнасці і жыцця.
    На працягу бліжэйшага года нас чакае шмат падзей, каб мы лепш усвядомілі ролю кансэкраваных асоб у Касцёле. Будзем жа імкнуцца лепей пазнаць багацце іх харызмаў і разнастайнасць спраў, якія яны здзяйсняюць. †

Паважаныя Дыяцэзіяне! Дарагія Вернікі! Браты і Сёстры ў Хрысце Пану!
   
    З нагоды Года малітвы ў каталіцкім Касцёле ў Беларусі, а таксама ў сувязі з ружанцовым месяцам пастанаўляю, каб 18–19 кастрычніка ў Гродне і Лідзе былі праведзены ўрачыстыя малітоўныя сустрэчы з нагоды ўшанавання святога Ружанца.
    Горача запрашаю да ўдзелу ўсіх вернікаў Гродзенскай дыяцэзіі, а асаблівым чынам членаў цЖывога Ружанца і прадстаўнікоў парафіяльных Ружанцовых колаў разам з пастырамі і адказнымі: 18 кастрычніка ў касцёл Святой Сям’і ў Лідзе на гадзіну 10.30 і 19 кастрычніка ў катэдральны касцёл св. Францішка Ксаверыя ў Гродне на гадзіну 12.00.
    На плённае перажыванне месяца сумеснай малітвы на ружанцы і малітоўных сустрэч у нашай дыяцэзіі ад усяго сэрца бласлаўляю.

Умілаваныя ў Хрысце Пану Браты і Сёстры, дарагія Дыяцэзіяне!
   
    Дзякуючы Пану Богу за добра і плённа перажытыя канікулы і летні адпачынак, мы распачынаем чарговы навучальны і катэхетычны год.
   
    Пасля перапынку на канікулы ізноў “ажылі” школы ў нашых гарадах і вёсках, запрашаючы дзяцей і моладзь узяцца за навуку і здабыванне ведаў, якія ўжо цяпер дапамогуць ім усё лепш разумець сябе саміх, іншых людзей і навакольны свет, а ў будучыні дапамогуць стаць свядомымі і карыснымі членамі грамадства. Таму мы лічым правільным і неабходным абавязак паўсюднай адукацыі і цешымся, што бацькі, настаўнікі і выхавацелі падыходзяць да яго рэалізацыі, як правіла, з належным клопатам і моцным пачуццём адказнасці. †

Умілаваныя Дыяцэзіяне!
   
    Заахвочваю Вас сумесна перажыць 11–12 ліпеня ўрачыстасці ў нашым дыяцэзіяльным санктуарыі ў Тракелях.
    Запрашаю ўсіх вернікаў, асабліва моладзь, з розных куткоў нашай дыяцэзіі вырушыць шляхамі вызначаных пілігрымак. У бягучым годзе розным групам пілігрымаў і малітоўнаму чуванню ў Тракелях будуць спадарожнічаць духоўныя сімвалы Сусветных дзён моладзі – крыж і ікона Маці Божай. Перажываючы цяжкасці пілігрымкавага шляху, прасіце за тых, каму не стае даверу да Бога, а таксама за тых, хто трапіў у палон падманлівага шчасця – алкагалізму, наркаманіі і грэшных прывязанасцей.
    Няхай Найсвяцейшая Панна Марыя Тракельская – Каралева нашых сем’яў – будзе для нас зоркай і ўзорам хрысціянскай вернасці.
    Усіх пілігрымаў і ўдзельнікаў адпустовых урачыстасцей у Тракелях ахінаю малітвай і з усяго сэрца бласлаўляю.

Кс. абп Клаўдыа Гуджэроці
    З касцёла павінен выйсці акіян радасці моладзі: не павярхоўнай, але той, якая мае ў душы Хрыста. Хрыста мы не бачым. Цела, якім з’яўляецца Касцёл, якім з’яўляемся мы, біскупы, нашы рукі – гэта Цела Хрыста. Хрыстос прыходзіць праз нас, праз нашу слабасць, праз рукі святароў. Мы – людзі сапраўды бедныя і грэшныя – маем усведамленне, што нясём Бога вам, маладым. Вы можаце сказаць: “Не, мы не хочам вас, не верым вам”. Уявіце, што тады вы можаце выкінуць пярліну, якую не бачыце, бо яна знаходзіцца ў бруднай ракавіне: не адкрыўшы, можаце выкінуць яе. Гэтая ракавіна сапраўды, непрыгожая, але вы павінны дайсці да таго каштоўнага, што знаходзіцца ў ёй. Калі мы ўсё ж вытрымаем і дойдзем да сярэдзіны, то ўбачым прыгажосць таго святла, якое сышло з неба. Мы не можам нічога іншага вам даць. У нашых руках, часам брудных, знаходзіцца тое найвышэйшае шчасце і багацце, якім з’яўляецца Хрыстос. Не звяртайце ўвагі толькі на рукі, толькі на знешняе, ідзіце і шукайце менавіта гэтую пярліну. І калі вашы сябры спытаюць: “Чаму ты пайшоў у касцёл?”, вашым адказам будзе: “Таму што я ўжо сустрэўся з гэтай пярлінай – Хрыстом”. †