Слова рэдактара

Аднойчы малады чалавек задаў сабе такое пытанне, кленчачы перад абразом Божай Маці. Я думаю, што XXI стагоддзе можа намаляваць некалькі твараў Марыі. Я паспрабую гэта зрабіць у ніжэйпрыведзеным разважанні.
    Перш за ўсё Яе твар Мілы і Радасны: таму што Марыя бачыць, як дзеці любяць сваю Маці. Пра гэта сведчаць каранацыі абразоў у Гродне, Гудагаі і Тракелях. Шматлікія пілігрымы імкнуцца на працягу году да трона Найсвяцейшай Маці. Набажэнствы і малітвы ў парафіяльных касцёлах і дамах вернікаў дадаюць бадзёрасці і радасці ў гэтых складаных рэаліях штодзённага жыцця. Напэўна, Яна ганарыцца кожным з нас. Марыя – шчаслівая, бо запрашае кожнага ў неба. †

Напэўна, розныя асацыяцыі выкліча гэтая назва, але ў чарговы раз я – бездапаможны ў пошуку універсальных адказаў на адвечныя пытанні. Божы слуга Ян Павел II падказвае, што ва ўсім трэба шукаць перш за ўсё Бога.
    Таямніца смерці і жыцця па-за магілай хвалюе кожнага чалавека і сёння. На гэты конт пануюць розныя погляды і меркаванні. Езус дае кожнаму з нас выразны адказ, які можна выразіць некалькімі словамі: “У доме Айца Майго жытла многа… іду прыгатаваць вам месца” (Ян 14, 2-3).
    Зямное жыццё з’яўляецца падрыхтоўкай да сустрэчы тварам у твар з Езусам, які павінен кожнаму з нас падрыхтаваць месца ў доме Айца. Мы павінны на гэта заслужыць. Чалавек можа выбраць, а Бог дазваляе яму на гэта: ісці Божым шляхам або сваім уласным, які нярэдка прапануе свет. Аднак трэба памятаць пра вынікі такога выбару. Можна зрабіць добры выбар – “хмаркі” або злы – “вуглі”. †

Калі вы думаеце, што гэта – якая-небудзь матэматычная гульня – то памыляецеся. Сёння свет поўны лічбаў. Нягледзячы на тое, што ёсць людзі, якія сцвярджаюць, што лічбы не ведаюць, адкуль яны паходзяць, я прымяніў самы просты метад: падлічыў нашыя ружанцовыя малітвы ў кастрычніку. Гэта не збор адвольных лічбаў жараб’ёўкі. 4743 разы кожны з нас падчас кастрычніцкіх набажэнстваў у сваіх парафіях і дамах выкажа: “Вітай Марыя…”. З аднаго боку – гэта вялікая лічба, хтосьці можа сказаць: “Вось ужо мы “вымалімся”!”, але калі паглядзім на ўсё нашае жыццё, то гэта толькі невялікае зернетка Божай ласкі, засеянае ў нашым сэрцы. Хтосьці сказаў: “У пабожнасці, як у любові: не надакучае часты паўтор адных і тых жа словаў, бо агонь любові, якая нас “запальвае”, садзейнічае таму, што словы малітвы заключаюць штосьці новае”. Таму гэта не бяздумнае “механічнае адгаворванне “Вітай Марыя..”. †

Я не адшукаў, хто з’яўляецца аўтарам дадзенага выказвання, хоць знаходзячыся ў Рыме, часта чуў гэтыя словы з вуснаў многіх людзей. Сярод заблытанасцяў сучаснага света ўсё часцей паўстае ў чалавека пытане: “Першынство мае душа ці цела?”
    Гэта вечная дылема. Асаблівую ўвагу трэба звярнуць на тое, што тут не ідзе размова пра тое, што было раней, але пра тое, што – самае важнае. Ці матэрыяльны бок прадвызначае духоўны ці наадварот? Дастаткова ўзяць у рукі любы часопіс ці газету, каб убачыць, якое значэнне мае сёння выгляд чалавека і колькі працы ўкладваецца ў яго паляпшэнне. Колькасць парадаў, якія датычаць выгляду, і як “чэрпаць” з яго задавальненні - нельга апанаваць. Ёсць усё лепшыя касметычныя сродкі, салярыі, цырульнікі, моднае адзенне – гэта толькі некаторыя спосабы паклапаціцца пра цела, на якія сённяшні чалавек прызначае ўсё больш часу. †

Аднойчы да мяне пазваніў мужчына, які пачаў мне скардзіцца на недахоп часу. Ён меў шмат справаў, якія павінен быў зрабіць толькі ён сам. А з-за недахопу часу яму не заўжды гэта ўдавалася зрабіць. Ён скардзіўся на сваё цяжкае жыццё, на недахоп надзеі на лепшае будучае. Між іншым ён расказаў мне, што ўсё менш знаходзіць час для Бога.
    Вельмі часта сённяшні чалавек – “забеганы”, шмат справаў і абавязкаў засмучваюць яго сэрца. Рознага рода цяжкасці, крызісы, а нават недахопы ў выхаванні абцяжарваюць штодзённае чалавечае існаванне. Часам людзі не заўважаюць адзін аднаго ў гэтых жыццёвых “гонках”. Але ж эгаізм уласных справаў можа знішчыць усё. Таму ў гэтым штодзённым “бегу” часта задумваемся: “ Як жыць, каб не звар’яцець?” Існуюць розныя адказы, пачынаючы ад звычайнай людской падтрымкі тыпа: “Не перажывай, будзе лепей!” аж да магічных спосабаў ажыццяўлення аўтатрэнінга для адпачынка. †

Сярод мноства крыніцаў інфармацыі - выклік часу: каб вернікі нашай дыяцэзіі мелі доступ да здаровага навучання Касцёла, заключанага ў каталіцкім друку. У гэтым месцы я хачу падзякаваць маім папярэднікам кс. Яраславу Грынашкевічу і кс. Валерыю Быкоўскаму за клопат аб развіцці нашай газеты. Я прашу ўсіх чытачоў і тых, хто мае сімпатыю да газеты “Слова Жыцця”, памаліцца за ўсю нашую рэдакцыю, каб і далей супольна мы дбалі пра развіццё каталіцкага друку ў Гродзенскай дыяцэзіі і добрасумленна перадавалі інфармацыю.
    Дзякуючы Вашай малітоўнай падтрымцы, мы спадзяёмся, што на старонках нашай газеты паўстануць новыя рубрыкі. Мы адкрыты на новыя прапановы. Кожны чалавек мае нагоду абвяшчаць Божае Валадарства на старонках нашай каталіцкай газеты. Я хачу заахвоціць кожнага з Вас, дарагія чытачы, паслужыць Праўдзе. †