Слова рэдактара

Слова рэдактара

Цудоўнай традыцыяй у Гродзенскім Касцёле сталі штогадовыя сустрэчы моладзі, якія адбываюцца на пачатку мая. Мноства хлопцаў і дзяўчат прыбываюць з розных куткоў дыяцэзіі, каб супольна падзякаваць Богу за цудоўны дар маладосці, за скарб веры, які атрымалі ад папярэдніх пакаленняў, за ласку святога хросту, якая раз і назаўсёды далучыла іх да супольнасці Хрыстовага Касцёла.
    Маладыя людзі збіраюцца разам на заклік сэрца ў перакананні, што іх вера павінна быць як светач, які не ўтойваюць баязліва ад свету, не хаваюць пад пасудзінай, а адважна ставяць на падсвечніку, каб ззяў ім і ўсім, хто прагне жыць у бляску хвалы Пана. †

Слова рэдактара

Марыйны месяц май мае непаўторны клімат. Зямля нібы апранае мантыю для Маці Божай: дрэвы абсыпаны кветкамі, птушкі закладваюць гнёзды, свежасць і адценне зеляніны паказваюць хараство жыцця, свету, створанага Усемагутным. У той жа час ва ўсіх нашых касцёлах і капліцах, а таксама ля прыдарожных крыжоў і ў прыватных дамах гучаць узнёслыя звароты Ларэтанскай літаніі. Гэта адна з найпрыгажэйшых марыйных малітваў, скіраваная да Бога, адзінага ў Святой Тройцы.  †

Слова рэдактара

Надышоў час, калі мы асаблівым чынам перажываем найвялікшыя таямніцы нашай веры: смерць і ўваскрасенне Езуса Хрыста. Цяжка абыякава прайсці міма такіх падзей.
    У гэтыя дні здзяйсняецца праўда пра тое, што “калі пшанічнае зерне, упаўшы ў зямлю, не памрэ, то застанецца адно, а калі памрэ, то прынясе багаты плён” (Ян 12, 24). Перажываем гадзіну праслаўлення Збаўцы. Ён прайшоў праз смерць і ўваскрос, каб даць нам жыццё. Ахвяра Езуса Хрыста на крыжы аб’явіла аб дасканалай любові Бога да свету. Пустая магіла з’яўляецца нямым сведкам цэнтральнай падзеі ў гісторыі чалавецтва – змёртвыхпаўстання нашага Пана.  †

Слова рэдактара

Пальмовай нядзеляй – Нядзеляй Мукі Пана – распачынаем адзначэнне Вялікага тыдня. Гэтыя 7 дзён у кантэксце літургічнага года займаюць выключнае месца ў жыцці вернікаў.
    Цэнтральнай падзеяй Вялікага тыдня становіцца Пасхальны Трыдуум. “Святкуючы Таямніцу Збаўлення, Касцёл адкрывае багацці збаўчых учынкаў і заслуг свайго Пана так, што яны прадстаўляюцца, як гэта было ва ўсе часы, каб вернікі дакрануліся да іх і атрымалі ласку збаўлення” (Канстытуцыя аб святой літургіі №102). Як хрысціяне мы не можам забывацца, што Вялікі тыдзень – гэта вялікая Таямніца веры.  †

Слова рэдактара

Сёння слова “міласціна” становіцца ўсё менш папулярным, паступова сыходзіць у нябыт. У многіх яно атаясамліваецца з літасцю, вымушаным спачуваннем і дробнымі манетамі. Мы забываемся, што міласціну можна чыніць па-рознаму, але заўсёды з радасцю і жаданнем.
    “Больш шчасця ў тым, каб даваць, чым у тым, каб браць”, – чытаем у Дзеях Апосталаў (Дз 20, 35). На жаль, вельмі часта мы не памятаем пра гэтую ісціну і не карыстаемся нагодай, калі можам дапамагчы, апраўдваючыся недахопам часу, грошай, жадання... Дзяленне чымсьці з іншымі часам прыносіць турботы. На думку прыходзіць пытанне: чаму менавіта я мушу дапамагаць? †

Слова рэдактара

Нягледзячы на тое, што попел, якім у Папяльцовую сераду былі пасыпаны нашы галовы, здзьмуў вецер ці змыла вада, мы надалей разважаем у сваіх сэрцах пачутыя ў гэты дзень словы: “Ты – прах, і ў прах вернешся” і “Навяртайцеся і верце ў Евангелле”.
    Пан заклікае да навяртання асабліва цяпер, у святы час Вялікага посту. Яно з’яўляецца абсалютнай неабходнасцю! Усемагутны прагне нам усвядоміць, што існуе адрознае ад звычайнага жыццё, да якога мы штодзённа імкнёмся. З аднаго боку, рашэнне аб навяртанні мы прымаем толькі аднойчы, а з другога – шматразова на працягу ўсёй сваёй зямной вандроўкі. †

Слова рэдактара

Вера, успрыімлівасць, сарамлівасць, чысціня для многіх сёння ўвогуле не маюць значэння. Сучасны чалавек, пастаянна падвержаны спакусам захапляльнага свету, нястомна вядзе барацьбу з унутраным жаданнем улады, бясспрэчнасцю ўласных поглядаў, пыхай, хцівасцю… Яго сумленне моцна здэфармавана, а часам нават абсалютна заглушана. Аднак нястомнае імкненне да задавальнення ўласных патрэб засланяе чалавеку сапраўдны вобраз Бога і аддаляе ад Яго! Ніводная асоба, незалежна ад полу, набытку і адукацыі, не застрахавана ад падзенняў і паражэнняў, якія часам можна распазнаць толькі праз многія гады. †

Слова рэдактара

Апошнія Сусветныя дні моладзі, якія адбыліся ў Панаме, у чарговы раз сталі святам радасці і надзеі для ўсяго Касцёла, а таксама сапраўдным сведчаннем веры для свету.
   Галоўнай мэтай гэтага сусветнага форуму, у якім удзельнічала таксама група моладзі з Гродзенскай дыяцэзіі, была сустрэча з Хрыстом, з жывым Паўсюдным Касцёлам і са Святым Айцом. Менавіта для гэтага СДМ былі задуманы св. Янам Паўлам ІІ. На працягу 33-ох гадоў маладыя людзі, якія належаць да розных культур і народаў, размаўляюць на розных мовах, маюць розны жыццёвы вопыт, прымаюць удзел у гэтай цудоўнай падзеі, каб перажыць сапраўдную радасць ад таго, што знаходзяцца разам. †