Gazeta seminaryjna

Jak wiadomo, 6 GRUDNIA obchodzona jest UROCZYSTOŚĆ OBJAWIENIA PAŃSKIEGO, która otrzymała nazwę Trzech Króli. Jest to jedna z najważniejszych i najstarszych uroczystości w Kościele. Właśnie oni, jako ci, co są oczytani w pismach prorockich, przyszli, aby oddać pokłon Nowonarodzonemu Panu. I to właśnie na ich cześć w Uroczystość tę na drzwiach naszych domów wypisujemy kredą litery: K+M+B i rok.

R ównież i dla całej wspólnoty Seminarium Grodzieńskiego ta uroczystość posiada podwójny charakter: mianowicie w tym dniu wszyscy alumni udali się do parafii Diecezji Grodzieńskiej ze świadectwem swego powołania i podziękowaniem za ofiary - materialne i te duchowe - składane na utrzymanie seminarium. Na pewno, jest to wielka okazja do tego, aby każdy alumn mógł wyrazić wdzięczność za dary oraz swoim przykładem i świadectwem zachęcić innych do pójścia w ślady Chrystusa.
    Równocześnie z uroczystością Objawienia Pańskiego zaczyna się w parafiach wizyta duszpasterska, która powszechnie nazywana jest kolędą. Jest to ważne wydarzenie w życiu każdego chrześcijanina. Także i w seminarium stała się niemal 20-letnią tradycją wizyta duszpasterska, podczas której ojcowie duchowni wraz z braćmi diakonami odbywają kolędę we wspólnocie seminaryjnej. †

Boże Narodzenie obok Wielkanocy jest najbardziej uroczyście obchodzonym świętem. Jest to święto rodzinne, spędzane przeważnie w gronie najbliższych ludzi, które sięga tradycjami dawnych czasów.

23 grudnia całą wspólnotą wraz z J. Eks. Ks. Bp Aleksandrem Kaszkiewiczem, wykładowcami i współpracownikami naszego seminarium przeżywaliśmy wieczór wigilijny. Po przywitaniu wszystkich zebranych i wspólnym śpiewie kolęd Ksiądz Biskup zapalił świecę wigilijną, a diakon poświęcił opłatek. Następnie przeczytano fragment Ewangelii opisujący narodzenie Jezusa Chrystusa. Dzieląc się opłatkiem, pod śpiew pastorałek złożyliśmy sobie nawzajem najserdeczniejsze życzenia, prosząc o przebaczenie za zło, które sobie wyrządziliśmy.
    Gdy wszyscy już zasiedli do stołu wigilijnego, rozpoczęła się artystyczna część programu, która przypomniała zebranym tradycje wigilijne. W wieczór wigilijny, jak podaje tradycja, na wsi w czerech kątach izby stawiano kiedyś często niewymłocone snopy zboża. Wierzono również, że o północy zwierzęta rozmawiają ludzkim językiem, lecz podsłuchanie takiej rozmowy nie przynosiło szczęścia. Powszechnym obyczajem jest kładzenie siana pod obrus, ktorym nakryto stół wigilijny. Nazwa «opłatek» pochodzi od łacińskiego słowa «oblatum», czyli dar ofiarny. †

Już po raz dwunasty odbyły się w Częstochowie Mistrzostwa Polski w tenisie stołowym wśród Wyższych Seminariów Duchownych.

W tegorocznych rozgrywkach w dniach 14 -17 grudnia wzięło udział około 100 kleryków z 29 seminariów duchownych, w tym 7 zakonnych. Po raz pierwszy w mistrzostwach wzięli udział nasi bracia - klerycy WSD w Grodnie. Te mistrzostwa są zaliczane do największych imprez sportowych w środowiskach Wyższych Seminariów Duchownych. Tenis stołowy w naszym seminarium jest dyscypliną bardzo popularną i chętnie uprawianą przez nas, alumnów.
    Mistrzowstwa rozpoczęły się wspólnym apelem w kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej, a15 grudnia o godz. 8.00 J. Eks. Ks. Abp dr Stanisław Nowak dokonał uroczystego otwarcia Igrzysk Sportowych. Rywalizacje w turniejach zarówno drużynowych, jak i indywidualnych odbywały się w salach gimnastycznach seminarium. 16 grudnia o godz. 18.00 miała miejsce uroczysta Eucharystia na zakończenie Mistrzowstw, a po kolacji odbyło się wręczenie medali, pucharów, dyplomów i nagród. Pełni radości ze spotkania z klerykami z innych seminariów oraz satysfakcji sportowej, nasi bracia klerycy wrócili do Grodna.

Króluj nam, chryste!

Drodzy ministranci! Witam Was ponownie na stronach naszej gazety. W tym numerze chciałbym Was zaprosić do wspólnej refleksji nad tym, czym jest kapłaństwo. Obecnie Kościół Katolicki na całym świecie obchodzi Rok Kapłaństwa w 150. rocznicę śmierci św. Jana Marii Vianney’a, patrona wszystkich kapłanów.
    Myślę, że każdy ksiądz nie raz zadawał Bogu takie pytania: „Panie, czy nie pomyliłeś się, powołując mnie i obdarzając tak wielką władzą? Przecież znasz moje słabości i wiesz, do czego jestem bardziej lub mniej zdolny”. Rzeczywiście, dar powołania do kapłaństwa będzie dla nas zawsze tajemnicą. Jezus Chrystus mówi, że „nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili”(J 15, 16). Bóg powołuje człowieka do swojej służby już w pierwszych chwilach jego życia. Prorok Jeremiasz tak pisze w swojej księdze: ”Pan skierował do mnie następujące słowo: Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię”(Jr 1, 4 – 5). †

Każdy z nas powinien wejść do groty betlejemskiej po to, aby otworzyć własne serce na miłość Bożą

Umiłowani w Chrystusie Panu! Różnymi drogami można wędrować do Jezusa, różne ścieżki prowadzą do Niego. Jedni są jak pasterze, którzy musieli tylko zbiec z góry do Betlejem, by pokłonić się Jezusowi. Inni – jak Trzej Królowie, którzy daleko na Wschodzie ujrzeli Jego gwiazdę i musieli przebyć długą drogę, by wreszcie spotkać się z Jezusem, pokłonić się Dziecięciu i ofiarować Mu swe dary.
    Czy można żałować przebytej drogi, kiedy na jej końcu czeka Bóg, kiedy rozumiemy, że to nie tylko cel naszej drogi, ale i cel całego naszego życia? Na końcu długiego wędrowania Mędrców spotkały radość i szczęście. †

18 PAŹDZIERNIKA 2009 r., gdy Kościół Katolicki obchodził ŚWIATOWY DZIEŃ MISYJNY, czyli Niedzielę Misyjną, w naszym seminarium odbyło się szczególnie ważne wydarzenie: zostało założone Koło Misyjne. Podczas spotkania formacyjnego został przedstawiony referat pod tytułem „Misyjny wymiar Kościoła”, myślą przewodnią którego było ukazanie faktu, że Chrystus ustanowił Kościoł jako powszechny Sakrament zbawienia, przeto głównym zadaniem Kościoła jest głoszenie Ewangelii wszystkim narodom. Mianowicie z nakazu Chrystusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (por. Mk 16,15) wypływa działalność misyjna Ludu Bożego. A więc każdy katolik, a tym bardziej kapłan czy kleryk, powinien czuć się odpowiedzialnym za dzieła misyjne.
    Członkowie nowo utworzonego Koła obrali sobie za patronów bł. o. Pawła Mannę, niezwykłego misjonarza, który będąc zmuszony do opuszczenia placówki misyjnej z powodu ciężkiej choroby, poświęcił się dziełu animacji misji w Kościele, a także św. Teresę od Dzieciątka Jezus, która nie wyjeżdżając na placówki misyjne, została ogłoszona Patronką misji dzięki żarliwej modlitwie i chęci wspierania misjonarzy. †