Рубрыкі Старонкі газеты
Веб-архіў Пералік нумароў
Grodnensis Каталіцкі партал
Місійнае колаКлерык – чалавек, які моліцца
кл. Анджэй Ганчар
24 лістапада 2011
|
“Малітва – гэта вялікая брама да веры. Таму для хрысціянскага жыцця патрэбен высілак штодзённай малітвы. Аднак навучыцца маліцца, так як вучацца тэхніцы, нельга. Хоць гэта і прагучыць дзіўна: малітва з’яўляецца дарам, які мы атрымліваем праз малітву” (YOUCAT 469).Кожны чалавек, а тым больш хрысціянін, прагне і шукае Бога ў сваім жыцці. Малітва з’яўляецца задавальненнем гэтай патрэбы. Цяжка ўявіць сабе функцыі і задачы Касцёла, сапраўднае і глыбокае духоўнае жыццё верніка без апоры ў малітве. Гэта менавіта з яе мы чэрпаем сілы і моц у сваім імкненні да дасканаласці. Гэта яна з’яўляецца дапамогай у шматлікіх разнастайных сітуацыях нашага жыцця.
Духоўнае жыццё як святара, так і клерыка, без глыбокага перажывання малітвы з’яўляецца пустым і сухім. Малады чалавек, які хоча стаць святаром, павінен быць падрыхтаваны і адпаведна сфармаваны да святарства. Было б няправільна, калі б у жыцці клерыка не хапала малітвы. Бо гэта ж менавіта ён будзе навучаць людзей мастацтву малітвы. Ён будзе аддаваць штосьці сваё. А гэта вельмі цяжка, калі ўвесь час не папаўняць таго, што нам было дадзена Богам. У гэтай пастаяннай аддачы вельмі важнай дапамогай з’яўляецца малітва. †
Духоўнае жыццё як святара, так і клерыка, без глыбокага перажывання малітвы з’яўляецца пустым і сухім. Малады чалавек, які хоча стаць святаром, павінен быць падрыхтаваны і адпаведна сфармаваны да святарства. Было б няправільна, калі б у жыцці клерыка не хапала малітвы. Бо гэта ж менавіта ён будзе навучаць людзей мастацтву малітвы. Ён будзе аддаваць штосьці сваё. А гэта вельмі цяжка, калі ўвесь час не папаўняць таго, што нам было дадзена Богам. У гэтай пастаяннай аддачы вельмі важнай дапамогай з’яўляецца малітва. †
Куточак міністранта
Дарагія Чытачы і Сябры “Слова Жыцця”! 
“Бог бачыць: час уцякае – вечнасць чалавека чакае”, – сцвярджае старая прыказка. Усё мінае, адыходзяць у нябыт некалі вядомыя постаці. Аднак у памяці пакаленняў назаўсёды запісаны тыя, хто ўсё сваё жыццё прысвяціў служэнню людзям. Я маю на ўвазе нязломных сведкаў нашай веры – святароў, якія служылі вернікам у савецкія часы. Яны адважна пайшлі за Хрыстом і, перажыўшы пераследаванні, захавалі і перадалі нам бясцэнны скарб веры. Да іх можна залічыць таксама і яркую постаць кс. Станіслава Кучыньскага, якога вернікі называлі “Святаром з вялікім сэрцам”, таму што ён заваяваў у іх непахісны аўтарытэт. Нам жа кс. Кучыньскі блізкі яшчэ і таму, што на працягу амаль 6-ці гадоў ён служыў маладому Гродзенскаму Касцёлу і памёр у Гродне 15 гадоў таму.
З
П
Дарагія Чытачы!