Życie Kościoła

Wielka Sobota jest cichym dniem Trydium Paschalnego. W tym dniu nie sprawuje się Mszy świętych, ale trwa adoracja Chrystusa złożonego do grobu. W Kościele panuje atmosfera skupienia i wyciszenia w oczekiwaniu na cud Zmartwychwstania. Cisza Wielkiej Soboty z jednej strony wzbudza niepokój, ale równocześnie zapowiada coś niezwykłego – przygotowuje nasze serca i umysły na przyjęcie niepowtarzalnego cudu, przed którym trzeba nam się pochylić z miłością i pokorą.
    Wigilia Paschalna jest już świętowaniem Zmartwychwstania Chrystusa. Jej liturgia jest pełna wymownych symboli, którymi są: światło, słowo, woda i uczta. Dzięki nim Kościół pragnie ukazać bogactwo darów, którymi Bóg nas obdarzył od początku stworzenia świata.
    Najbardziej uroczysta i symboliczna liturgia w ciągu roku, Wigilia Paschalna, rozpoczyna się w Wielką Sobotę po zapadnięciu zmroku. Wtedy w sposób szczególny stają się wymowne obrzędy liturgii światła. †

Tradycyjnie w Wielką Sobotę z samego rana we wszystkich kościołach odbywa się poświęcenie pokarmów, które będą spożywane podczas śniadania wielkanocnego. Najczęściej idziemy do kościoła z koszyczkiem. Powinien on być wyłożony w środku białą serwetką, na której ułożymy pokarmy do święcenia, i udekorowany, np. baziami czy wiosennymi kwiatami i przykryty białą serwetką. Musi być zarazem estetyczny i prosty. Nie może zabraknąć w nim najbardziej podstawowych produktów.
    Chleb święci się na pamiątkę chleba, który zstąpił z nieba, tj. Jezusa, i na upamiętnienie cudownego nakarmienia przez Niego rzeszy słuchających Go ludzi. Codziennie prosimy Boga w Modlitwie Pańskiej o chleb powszedni. A skoro mamy go z Bożej hojności, to dajemy go do poświęcenia: zwykle kilka kromek, ale niektórzy dają i mały bochenek. Niektóre piekarnie przygotowują specjalny wielkanocny wypiek z okolicznościową nalepką z krzyżykiem. †

Niedziela Zmartwychwstania

Dzisiejszy dzień nazywamy Niedzielą Zmartwychwstania Pańskiego, ponieważ wydarzenie to miało miejsce w niedzielę. Uroczystość tę określamy również jako Wielkanoc, czyli Wielka Noc, albowiem ten Cud Jezusa Chrystusa dokonał się nad ranem, o świcie. Ponieważ Zmartwychwstanie jest największym z cudów, jakiego Chrystus dokonał w swoim życiu, noc tego nadzwyczajnego wydarzenia słusznie nazywamy Wielką.

Wielkanoc jest pierwszą i najdawniejszą uroczystością w Kościele. Apostołowie przeżywali ją w tym samym czasie, kiedy żydzi obchodzili swoją Paschę, gdyż Cud Zmartwychwstania dokonał się w dzień po uroczystości żydowskiej. Izraelici obchodzili Paschę na pamiątkę swego wybawienia z niewoli egipskiej. W tym czasie przypada również śmierć Jezusa Chrystusa i Jego Zmartwychwstanie - tajemnica naszego odkupienia, wybawienie nas z niewoli szatana oraz wprowadzenie do ziemi obiecanej, do domu Ojca Niebieskiego. †

Dla człowieka, który odkrywa, że jego życie ma sens dzięki zbawczej Krwi Jezusa, jest oczywiste, że święto Zmartwychwstania Pańskiego trzeba uczcić jak najbardziej uroczyście. Przecież wraz z nim przychodzi pragnienie rozpoczęcia naszych starań w poznaniu prawd Bożych. Poniedziałek Wielkanocny jest dniem radosnym, obchodzonym przez wiernych równie pobożnie jak Pascha. W tym dniu ważne są spotkania w gronie rodzinnym, wspólne spacery i rozmowy z bliskimi, z którymi niekiedy z różnych powodów możemy się spotkać tylko kilka razy w roku.

    W kalendarzu liturgicznym Kościoła rzymskokatolickiego Poniedziałek Wielkanocny jest kolejnym dniem Oktawy Wielkanocnej, trwającej przez 8 dni począwszy od pierwszej Niedzieli Wielkanocnej. W starej tradycji Oktawa Wielkanocna zwana była białym tygodniem, ostatnio to jest także tydzień związany z nowenną Miłosierdzia Bożego. Skąd ta nazwa? Otóż w białym tygodniu Kościół przyjmował nowych wiernych. Chrzest odbywał się w Niedzielę Wielkanocną i potem ochrzczeni przez tydzień chodzili w białych szatach. †