Życie Kościoła

Potocznie jest uważane, że jedno pokolenie - to pokolenie ludzi, którzy urodzili się i wyrośli na prze strzeni mniej więcej 25 lat. Pontyfikat Jana Pawła II trwał 27 lat. Papież ogłosił pierwszy Światowy Zjazd Młodzieży w Rzymie dokładnie 25 lat temu. Stąd dzisiaj w Kościele w stosunku do młodzieży wyrosłej podczas pontyfikatu Jana Pawła II jest określenie „Pokolenie Jana Pawła II”. Ktoś powie, że jest to tylko przesłanie dla naiwniaków: „Powstanie pokolenia nie można przecież uzależnić od człowieka, z którym dzielą nas odległości, granice, czas, więzy krwi, z którym właściwie nigdy nie mieliśmy osobistego kontaktu - nawet wtedy, jeśli chodzi o człowieka o tak wybitnej osobistości, jak Jan Paweł II. Więc czy można mówić o fenomenie Pokolenia Jana Pawła II?”

Ten, kto myśli i mówi w taki sposób, na pewno może mieć rację.
    Spróbujmy jednak spojrzeć na fenomen Pokolenia Jana Pawła II z drugiej strony. Otóż początków powstania Pokolenia Jana Pawła II należy doszukiwać się w duchu tamtych spotkań i przemówień Papieża. Ojciec Święty sam niejednokrotne dawał młodym ludziom do zrozumienia, że chce być dla nich przyjacielem i przewodnikiem na drogach życia. Dlatego z ust Jana Pawła II usłyszeli słowa świadczące o całkowitym zaufaniu, słowa, których jeszcze nigdy dotąd nie wypowiadał żaden z papieży: „Wy jesteście nadzieją Kościoła, wy jesteście moją nadzieją”. †

Wielki Czwartek

«Bez księdza śmierć i męka Naszego Pana nie służyłaby do niczego. To ksiądz kontynuuje na ziemi dzieło zbawienia...
    Ksiądz ma klucze do skarbów niebieskich: to on otwiera bramę, on jest ekonomem dobrego Boga, zarządcą Jego dóbr... Ksiądz nie jest kapłanem dla siebie, jest nim dla was»

Współczesna epoka postmodernizmu, w której białoruskie społeczeństwo zanurzyło się po kilkudziesięcioletnim panowaniu sowieckiego systemu, staje się poważnym wyzwaniem zarówno dla zwykłych wiernych, jak i dla kapłanów. Ubiegłe stulecie uzależniło takie słowa jak „prawda”, „miłość”, „dobro”, „zło” od koniunktury społecznych procesów, woli polityków i wymogów konsumentów. Wypierając Bożą Prawdę z ludzkiej świadomości, ideolodzy „świata bez Boga” proponowali w jej miejsce prawdę na zamówienie. Eksperymenty nad społeczną świadomością powołały do życia człowieka postmodernizmu, który już nikomu nie ufa, we wszystko wątpi, gubi się w oceanie kuszących propozycji. Właśnie z takim człowiekiem ma do czynienia współczesny Kościół i kapłan. Co znaczy być kapłanem w epoce postmodernizmu? Jakiego kapłana potrzebuje Kościół Chrystusowy w postsowieckim społeczeństwie? †

Msza Święta Krzyżma
Uroczysta Msza Święta z poświęceniem krzyżma i innych olejów. Poświęconych olejów używa się do niektórych sakramentów:
   Olej krzyżma jest używany przy chrzcie, bierzmowaniu i do święceń kapłańskich, służy też do namaszczania ołtarza i ścian kościoła.

    Olej chorych – do sakramentu namaszczenia chorych,

    Olej katechumenów stosuje się przed chrztem katechumenów, czyli dorosłych przyjmujących ten sakrament.
    Kapłani koncelebrują ze swoim Biskupem, dla ukazania jedności kapłaństwa Chrystusowego. †

Wielki Piątek

Czym są męka i śmierć Jezusa na krzyżu? Jest to największa ofiara i zarazem wyznanie nieobjętej miłości Bożej dla ludzi. Największą miłością jest oddanie swego życia za innego człowieka. Wszechmogący Bóg tak kocha ludzi, że oddaje swego Syna jedynego w ręce grzeszników. Powinniśmy schylić się przed tajemnicą tej wielkiej ofiary: skazania na samotne konanie, unicestwienia swego ciała i śmierci w hańbie. Wszyscy wiemy o wydarzeniach tamtego dnia: sąd, ubiczowanie, wydanie na kaźń, droga krzyżowa, ukrzyżowanie i śmierć Jezusa. Wielkość ofiary wzrasta w rozumieniu wielkości Jezusa Chrystusa, który z mocą Bożą uzdrawiał, wypędzał złe duchy, wskrzesał i mógł dokonać rzeczy niewiarygodnych. Ale dał się schwycić, osądzić, ukrzyżować i umrzeć za nasze grzechy. Jest to niewątpliwie wyraz niesamowitej, nieobjętnej miłości Syna Bożego do ludzi. Jest to zarówno wielkie wyzwanie dla całego człowieczeństwa. Każdy z nas niesie swój krzyż obowiązków, ale nikt nie jest większy od Jezusa i żaden krzyż nie jest cięższy od ofiary Syna Bożego. Cierpienie Jezusa dało nam możliwość zbawienia. †