Życie Kościoła

2012 rok. Ile przepowiedni było na ten rok: początek III wojny światowej, całkowita klęska systemu ekonomicznego Europy, no i najbardziej znana – przepowiednia plemienia Majów o końcu świata. Zauważyliście? Żadnej dobrej wiadomości.

A Zakon Pijarów patrzy w przyszłość z prawdziwym pragnieniem i oczekiwaniem. Rok 2012 jest PIJARSKIM ROKIEM POWOŁANIOWYM. W szybkim tempie życia współczesnego człowiek nie może i nie chce się zatrzymać, aby spojrzeć na swoją drogę w codzienności. Ojcowie pijarzy zachęcają wszystkich, a szczególnie młodzież, do przysłuchania się nie do swego egoistycznego pragnienia, lecz do prawdziwego głosu Boga. †

Historia cudownego obrazu Matki Bożej Trokielskiej liczy około 500 lat. Dzisiaj, jak wiele stuleci temu, obraz ten przyciąga tysiące wiernych, którzy w modlitwie przynoszą Maryi swoje prośby, nadzieje, rany, przebaczenia. W 1994 r. ks. bp Aleksander Kaszkiewicz ogłosił miejscowy kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny sanktuarium diecezjalnym, dokąd każdego roku w pierwszą sobotę lipca przychodzą pielgrzymi z całej diecezji. W tym roku do Trokiel przybyło około 2000 wiernych w pieszych pielgrzymkach, a w uroczystościach 6-7 lipca wzięło udział około 15 tys. osób.
Główną uwagę wszystkich pielgrzymów przyciąga cudowny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Uważa się, iż został namalowany w końcu XVI w. Według jednej z legend, obraz przywieziony z Wilna w 1595 r., od dawna słynął licznymi cudami. Obraz przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus na lewej ręce. Swoją prawą dłonią Maryja objęła lewą, która trzyma Syna Bożego. Obok Niej po prawej stronie ze złożonymi do modlitwy rękami klęka św. Kazimierz, patron tej ziemi. Obraz św. Kazimierza, który bardzo czcił Matkę Bożą, był namalowany na osobnym płótnie i doklejony do głównego podczas pierwszej restauracji obrazu w II połowie XVII w. Kroniki historyczne i miejscowe podania opowiadają o licznych cudach i uzdrowieniach, które miały miejsce przed tym obrazem. Obraz Maryi z Dzieciątkiem pokrywa posrebrzane, a miejscami pozłacane szaty, ozdobione trzema koronami i siedemdziesięcioma kamieniami szlachetnymi. †

W dniach 24-26 sierpnia w Grodnie odbędzie się I Kongres Mass Mediów Katolickich na Białorusi. Sympozjum odbędzie się pod hasłem „Internet, radio, prasa, telewizja: katolicy – my tu jesteśmy!” O tym, dlaczego powstała konieczność przeprowadzenia takiego spotkania oraz co podczas niego się odbędzie zapytaliśmy ks. Pawła Sołobudę, odpowiedzialnego za przeprowadzenie I Kongresu Mass Mediów Katolickich na Białorusi.

– Księże Pawle, skąd przyszedł pomysł zorganizowania Kongresu Mass Mediów Katolickich?
   – W częstych rozmowach z ks. abp. Tadeuszem Kondrusiewiczem, który jest odpowiedzialny za rozwój katolickich mediów na Białorusi, niejednokrotnie poruszaliśmy temat: co musi uczynić Kościół, aby katolickie media nie ustawały w rozwoju. Ostatnio można zauważyć, że nasze media poszły do przodu: rozwija się prasa katolicka, przeprowadza się duża praca w Internecie, medialna działalność na radiu i telewizji, co raz więcej artykułów pojawia się na tematy religijne. Dlatego powstała idea wspólnego spotkania się, aby pracujący w katolickich i świeckich mediach dziennikarze katoliccy mogli się zapoznać. Bardzo ważna jest też wymiana poglądów, idei. Na pewno owoce kongresu nadadzą nowy kierunek naszej dalszej pracy ewangelizacyjnej w mediach. †

W dniach 29 czerwca – 1 lipca o. James Manjackal wygłosił rekolekcje w Rosi. Na jego przyjazd oczekiwały 4 tysiące wiernych. Ktoś przyjechał na wózku inwalidzkim, ktoś inny o kulach, o laskach, przywieziono sparaliżowanych, osoby w wieku starszym i niemowlęta, niektórzy przybyli z całymi rodzinami. Wierni dużo słyszeli o cudach uzdrowienia, dlatego podczas adoracji Najświętszego Sakramentu mieli nadzieję usłyszeć także swoje imię: „Józefie, Janie, Anno, wysławiajcie Boga, zostaliście uzdrowieni!” Jak i setkom tysięcy wiernych na całej ziemi, o. James odkrył uczestnikom rekolekcji w Rosi tajemnicę uzdrowienia: „Otwórzcie swe serca Jezusowi. Pan jest gotów do nich przyjść”.

Ta prosta prawda okazuje się nadzwyczaj trudna, aby ją urzeczywistnić. Grzech ludzki, blizny wewnętrzne, nasza słabość, brak wiary, wątpliwości zakrywają nas przed działaniem Ducha Świętego. Jak mogę ze swoim bólem, chorobą śmiertelną, głęboką blizną wstać przed Chrystusem w Hostii i uwierzyć, że Bóg chce mego uzdrowienia, że On mi je daje? O. James jeździ po świecie i całą swą posługą próbuje przekonać: uzdrowienie jest możliwe, trzeba jedynie zaufać!
Czym jest działanie złego ducha, o. James poznaje praktycznie każdego dnia. Kiedy dokądkolwiek się udaje z rekolekcjami, koniecznie coś się wydarzy – czy choroba, czy wypadek. Każdego poranka o. James wstaje, czyni znak krzyża na czole i każdej cząstce swego ciała i każe złemu duchowi odejść. †