ГРОДНА
Субота,
20 красавіка
2024 года
 

Карані нашай веры

Рух Марыі ў м-не Вішнявец г. Гродна

Карані нашай веры

Культ Марыі пачаў развівацца яшчэ падчас зямнога жыцця нашай нябеснай Маці. Існуе шмат розных груп, рухаў, якія праслаўляюць Божую Маці і служаць Ёй. Рух Марыі (РМ) з’яўляецца адным з іх. Каб больш даведацца пра гэты рух, мы паразмаўлялі з яго кіраўніком Алегам Горбачам.
    Спачатку варта сказаць некалькі слоў пра кіраўніка руху. Пан Алег, як яго называюць дзеці, кіруе таксама рухам Яна Паўла II, якому 2 кастрычніка споўніцца ўжо 2 гады. Нядаўна гэты чалавек арганізаваў Цэнтр дапамогі жыццю, дзе яго ўдзельнікі моляцца за забарону абортаў. Акрамя гэтага ў сваёй парафіі ў м-не Вішнявец ён праводзіць індывідуальныя заняткі па падрыхтоўцы дзяцей да Першай Камуні. Таксама спадар Алег уваходзіць у склад Катэхетычнага аддзела нашай Гродзенскай дыяцэзіі.
 

Божая Маці, Апякунка добрай смерці! Маліся за нас!

Карані нашай веры

У Гродне ў Пабэрнардынскім касцёле ўжо 17-год дзейнічае таварыства Божай Маці, апякункі добрай смерці (БМ АДС).
    Чым жа ёсць апостальства Божай Маці, апякункі добрай смерці? Пра што тут ідзе размова? Ні пра што іншае, як толькі аб нашым прызванні да святасці, аб такім пакліканні, пра што Другі Ватыканскі Сабор гаворыць так: “стойкасць справядлівых, навяртанне абыякавых і грэшнікаў, а таксама смерць у ласцы і сяброўстве з Богам”.
Таварыства БМ АДС было зацверджана 22 ліпеня 1908 г. папам Піем X і ксяндзам з супольнасці Найсвяцейшай Панны Марыі ў Тінхэбрау з Францыі было даверана кіраваць ім. Яно з’ўяляецца агульным таварыствам малітвы, адкрытым для ўсіх без выключэння хрысціян, каб гарантаваць ім ласку стойкасці, а разам з ёй ласку добрай шчаслівай смерці. У Польшчы апекунамі аб’яднання з’яўляюцца місіянеры Святой Сям’і з сядзібай у Гурце Кляштарнай. Гэтае таварыства было аддадзена пад асаблівую апеку Божай Маці ад сямі смуткаў і св. Юзафу – двум вялікім апекунам добрай смерці.
   

«Мой жизненный путь»

Карані нашай веры

«Внешне – всё очень просто и обыденно: работа, обязанности, молитвы, а внутри – тесное единение с Господом». Каждый день – благодать, если ты ощущаешь это единение, и тогда внешние события уже не  так важны.
От кухни приходского дома до... Назарета
Я родилась в 1962 году в Гоже в католической семье. Была крещена через две недели после рождения в кухне приходского дома. В 1970 году приняла Первое Причастие в костеле в Гоже, а готовила нас к этому терциарка из Пальницы. Получила таинство Миропомазания в д. Ротница возле Друскининкая. А в 14 лет я сказала родителям: «Бога нет, в костел я ходить не буду». И после этого приступила к таинству Примирения только через 21 год. За это время я окончила школу в Гоже, Ленинградский горный институт. Приехала по распределению в г. Калининград и там работала геологом. В один прекрасный день мы получили заказ на изыскания под строительство католической часовни. Я приехала на участок и встретилась там с женщинами с молитвенниками и розариями в руках. После этого моя жизнь стала понемногу изменяться в лучшую сторону. Иногда я приходила на св. Мессы, которые проходили под открытом небом у стен старого храма, где в то время была филармония. Потом были Мессы в вагончике, затем – в строящемся храме. Я вспоминала забытые молитвы, песни, стала читать Библию, но в таинствах участия не принимала.
    В 1997 г. я начала учиться в Калининградском католическом теологическом колледже. И здесь произошло чудо: я поняла, что вера и знания не противоречат друг другу. Во время великопостных реколекций неведомая мне в те времена сила привела меня к исповедальне. Это был переломный момент, хотя после него были ещё и сомнения, и падения, но Господь уже крепко меня держал за руку. Я поняла, что Господь – это личность, что Он любит меня и хочет, чтобы я ответила взаимностью своему Творцу.
   

И только память жива

Карані нашай веры

Улица Замковая. Ноябрь 1941 года. Возле входа в гетто №2
Есть люди, чья судьба, как история. На полотнах их жизни будто выбиты знаки времен. Они – СВИДЕТЕЛИ. Среди таких людей – гродненец ГРИГОРИЙ НИСЕЛЕВИЧ ХОСИД, единственный живущий в нашем городе свидетель зверств фашистов над узниками гродненского гетто.
    Можно прочесть массу книг о войне, но она все равно останется для тебя, человека, живущего в мирное время, набором стратегических решений и статистических данных. Но однажды судьба сведет тебя с человеком, который просто расскажет свою жизнь. И тогда не просто поймешь – прочувствуешь: вдруг немецкий штык уткнется в спину, леденящий хохот звереющего фашиста раздастся за спиной, неистовая плеть снова и снова опустится на окровавленное тело, осядет на висках липкий страх прижатых друг к другу тел, увозимых товарняками в лагеря... И станут понятны слова моего героя: «Я не могу ходить в театр. Я не могу даже читать художественные книги. Все то, что там написано, мне кажется искусственным, нарочито придуманным, пусть даже очень талантливо... То, что я пережил, страшнее всего...»
   

Старонка 3 з 3:

Актуальны нумар

 

Каляндар 2022

Каляндар
«Слова Жыцця»
на 2022 год

Літургічны каляндар

 
white
Адзначаем імяніны:
Да канца года засталося дзён:  256

Чакаем Вашай падтрымкі

skarbonkaДарагія Чытачы!
Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.