Listy Czytelników

Piszę do waszej gazety, ponieważ chcę się podzielić swą radością i opowiedzieć o miłosierdziu Pana Boga.
    Pan Bóg nas kocha. Daje nam radości lub smutki, zdrowie lub choroby po to, byśmy mu uwierzyli, przyjęli jego miłość i odczuli miłosierdzie. Trzeba po prostu nauczyć się odczytywać jego znaki. Uważam, że w swoim życiu każdy człowiek miał momenty, kiedy Pan Bóg starał się powiedzieć mu coś bardzo ważnego. Jednak, być może, człowiek nie zawsze jest zdolny do rozumienia tego. Często odczuwałam miłosierdzie Pana Boga, dużo uczynków zrobiłam z jego pomocą. A mój krewny dzięki Panu Bogu został przy życiu. Było to podczas Popielca. Mój wujek Wiktor w wyniku wypadku w miejscu pracy miał poważny uraz mózgu. Zawieźli go do szpitala. W drodze w każdym momencie mógł umrzeć – lekarze mówili, ze z takim urazem nie ma szans.†

W dniach 18-19 sierpnia, tak jak co roku, przez Grodno przeszła piesza ekumeniczna pielgrzymka Białystok – Grodno – Wilno. W tym roku była ona nadzwyczaj liczna, gdyż udział w niej wzięło aż 340 uczestników, a z nich około 70 z Białorusi. Hasłem tegorocznej pielgrzymki było „Otoczmy troską życie jak Maryja Matka Miłosierdzia”. Podczas pielgrzymiej drogi ks. Marian Rajchel wygłosił szereg konferencji związanych z aktualnie „głośnymi” tematami: aborcją, eutanazją, in vitro...
    24 sierpnia z wdzięcznością za przebyty szlak stanęliśmy przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej Miłosierdzia w Ostrej Bramie, która ze swego obrazu, jakby miała rzec: «Cieszę się, że jesteście w tym domu mojego Miłosierdzia i Bożych łask».   Podczas tegorocznej pielgrzymki po raz pierwszy w pełni uświadomiłam sobie, jakie to świadectwo wiary niesiemy ludziom. Ludzie, widząc nas, mają łzy w oczach, oni przygotowują się na nasze przyjście nawet jeśli tylko mijamy ich dom, upiększają swoje mieszkania i obrazy Matki Bożej kwiatami, pragną podzielić się wszystkim, co mają. Dla nich przejście każdej pielgrzymki to święto, żyją tym i czekają na pielgrzymów przez cały rok.
    W pielgrzymce do Wilna szłam po raz drugi. Różni się ona od naszych młodzieżowych pielgrzymek z Grodna. Uczestniczy w niej sporo pątników w podeszłym wieku. Żeby stać po raz pierwszy, mówiąc słowami pieśni, „na wspaniały pielgrzymkowy szlak”, trzeba mieć dużo odwagi, ale przede wszystkim zaufać Panu i Jego Matce, a wtedy każdy krok nabierze nadzwyczajnego sensu.