Listy Czytelników

Prawdopodobnie wielu z nas ceni sobie w głębi serca myśl o tym, aby przynajmniej naśladować świętych. W przypadku św. Franciszka Salezego wydaje się to o wiele bardziej realne do popełnienia. Franciszek jest patronem dziennikarzy oraz prasy katolickiej i otrzymał to „stanowisko” dzięki swojej zdolności do dzielenia się prawdami wiary w prosty i zrozumiały dla wszystkich sposób. Dostępne dla wszystkich wyjaśnienia Pisma Świętego rozpowszechniał, rozklejając ulotki na murach i ogrodzeniach swojego miasta.
    Teraz, jeśli ktoś chce podzielić się fascynującym świadectwem, nie musi szukać odpowiedniego słupa lub ogrodzenia. O wiele lepiej jest wysłać do nas, do odpowiedniej rubryki „Listy czytelników”. A jeśli myśli i słowa nie dają się ułożyć w całość – zapraszam do skorzystania z poniższych porad. †

Osiem lat minęło, odkąd na czele parafii św. Franciszka z Asyżu w Świsłoczy stanął o. Walery Szejgierewicz OFMConv. Lata posługi w Świsłoczy dla proboszcza stały się okresem ducho- wego wzrostu i rozwoju. Niedawno misjonarz z woli Bożej opuścił swoje stanowisko i pożegnał się z krajem puszczańskim i ukochanymi parafianami.†

Niewierzący oczekują cudów od Boga, a on czyni je niestrudzenie – wystarczy je rozpoznać. Czy to nie cud, gdy spotykasz życzliwą osobę na swojej drodze? Mówią o takim człowieku: „To jest człowiek Boży”.
    Współczesny świat szczyci się utalentowanymi gwiazdami, których nazwiska są zawsze rozpoznawane. Dobrze by było, żeby w Bożym dziele częściej brzmiały imiona zwykłych wiernych, na pierwszy rzut oka mało widocznych. Ktoś powie na to, że wierni się nie chwalą. Tak! Ale zwracają na siebie uwagę, będąc niezwykłymi ludźmi.†

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Chcę podzielić się tym, jak pielgrzymka do Matki Bożej Królowej Naszych Rodzin w Trokielach zmieniła moje życie. Ale najpierw trochę prehistorii z mojego życia.

Do kościoła przyprowadziła mnie moja babcia. Przez długi czas uważałam go za mój drugi dom. Z przyjemnością wspominam ten szczęśliwy okres bliskości z Bogiem... Gdy miałam 15 lat, zakochałam się, to była wielka miłość. Wybranek również zaczął chodzić ze mną do kościoła. Lecz stopniowo miłość do chłopaka zaczęła wypierać miłość do Jezusa, i po ukończeniu 18 lat zamieszkaliśmy razem. †