Listy Czytelników

Słońce ukazuję się rzadziej i rzadziej, dni stają się coraz krótsze. Jednak grzeją wspomnienia i minionym lecie, bogatym na wydarzenia i wrażenia. Swoimi historiami o duchowym odpoczynku z radością dzielą się czytelnicy Slowa Życia.

Chodźmy na pielgrzymki!
    Szczęść Boże! Pragnę podzielić się wrażeniami o swoim tegorocznym pielgrzymkowym lecie.
   Pierwsza piesza pielgrzymka Grodno–Trokiele została zaplanowana odpowiednio wcześniej, choć miałam różne myśli, ponieważ wybierałam się z dzieckiem. Trudno? Jednak twardo sobie powiedziałam, że iść powinnam. Iść i dziękować Bogu za dar macierzyństwa.
   W drodze zachwycałam się pięknem kościołów na Białorusi. A jacy ludzie! Pielgrzymka zjednoczyła nas w dużą rodzinę. Gospodarze domów, przyjmujący pielgrzymów na nocleg, witali nas jak krewnych, z którymi dawno się nie widzieli, a następnego dnia ze łzami w oczach się z nami żegnali i zapraszali w odwiedziny. Wszyscy obiecaliśmy sobie nawzajem, że koniecznie się jeszcze zobaczymy.
   W drodze poznałam młodego chłopaka. Nigdy bym nie pomyślała, że może mnie czegoś nauczyć 18-letni młodzieniec. Mam 35 lat. Jednak nie każdy dorosły człowiek jest na tyle mądry, oświecony darami Ducha Świętego, jakim mi się wydał ten chłopiec. Byłam zafascynowana jego spokojem, bezinteresowną miłością do Boga i bliźniego, ofiarnością, pełnią zaufania do Zbawcy. Przekonałam się, że nie spotykamy ludzi przypadkowo. Skoro Bóg postawił kogoś na twej życiowej drodze, ten konkretny człowiek jest ci w tym okresie potrzebny. †

Po utracie pewnych osób w duszy tworzy się pustka. Gorzko i boleśnie...
Nie tak dawno do Pana Boga odeszła śp. Klementyna Sidlarewicz ze wsi Taniewicze (dekanat szczuczyński). Prosta wiejska kobieta, jednak niezwykle mądra i inteligentna. Podążano za nią, słuchano jej. Pani Klementyna była swoistym moralnym autorytetem na wsi, taką osią, na której się wszystko trzymało.
    Tą kobietę obchodziło wszystko: aby kaplica była zadbana, aby pieśni w niej śpiewano najpiękniejsze... Zapisywała do zeszytu nazwiska nieboszczyków, modliła się o wieczny pokój dla ich dusz. Często można ją było zobaczyć w świątyni, gdzie z iskrzącymi oczyma zwracała się do Boga, zanosząc prośby, dziękując, wysławiając, ponieważ bardzo kochała Wszechmogącego i zawierzała Mu swoje życie. †

Pisze do was Walentyna Michajłowska. Pochodzę z Grodzieńszczyzny, z lidzkiego rejonu. Obecnie mieszkam z rodziną w Mołodecznie. Wracając do krewnych, oprócz dobrego humoru i poczęstunku koniecznie przywożę gazetę „Słowo Życia”. Jest to droga cząsteczka mojej małej ojczyzny, która pozwala odczuć prawdziwą katolicką jedność i moc.
Szanowni czytelnicy, postanowiłam podzielić się z wami radością z powodu peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej, od zeszłego roku trwającej w archidiecezji mińsko-mohylewskiej. Od 22 kwietnia do 13 maja fatimską figurę Maryi spotykali
w dekanacie Mołodeczno. Nasza parafia św. Józefa była pierwszą w regionie, która ją przyjęła. Uroczyście i podniośle pod dźwięki kościelnego dzwonu spotykaliśmy swoją Matkę. Każdy obecny odczuwał wielką radość i zaszczyt z powodu nawiedzenia parafii przez poświęconą w Fatimie figurę Maryi. Dzięki niemu mogliśmy dotknąć świętego miejsca, gdzie objawiła się Niebieska Królowa. †

Podczas Jubileuszu miłosierdzia, który przeżywaliśmy nie tak dawno, mieliśmy okazję głębiej poznać tajemnicę Bożej miłości. Po raz kolejny uświadomiliśmy sobie, że właśnie miłosierdzie czyni człowieka Człowiekiem, pozwala wyrazić a zarazem odczuć miłość Wszechmogącego. Nie przez przypadek Pan Jezus nakazuje: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36).
    Ślad tego świętego roku w sposób szczególny odbił się w sercach wiernych dziatłowskiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W tym czasie w kościele miało miejsce wiele ważnych wydarzeń. Tematowi Jubileuszu zostały poświęcone rekolekcje, spotkanie pielgrzymów. Odbyły się misje św., które pomogły odczuć Bożą łaskę i miłosierdzie. Została zorganizowana akcja charytatywna dla dzieci niepełnosprawnych „Od serca do serca”. Odbyło się spotkanie salezjańskich ministrantów i święto salezjanów-współpracowników. Podczas uroczystości św. Józefa – Dnia ojca – w miejscowym oratorium im. błogosławionych męczenników z Poznania przeprowadzono program świąteczny „Mój tata jest najlepszy”.†