Лісты чытачоў

Дорогие Читатели газеты «Слова Жыцця«!

Хочу поделиться с Вами впечатлениями от IX Реколекций трезвости, которые прошли в Гродно 9 - 11 декабря 2011 года. Уже в девятый раз съехались представители групп АА (Анонимные Алкоголики), Ал-Анон (созависимые) и ВДА (взрослые дети алкоголиков) со всей Беларуси и не только. И уже на протяжении девяти лет нас в своем уютном доме встречают сестры назаретанки. Там проходит большая часть времени наших реколекций. Святая Месса… что может быть прекрасней! В Побригидском костеле, по уже сложившейся традиции, нас встретил всегда гостеприимный кс. Антони Гремза. Реколекции открыл и благословил кс. епископ Александр Кашкевич. Вместе с епископом Святую Мессу совершали кс. Александр Петрович, наш душпастырь, и кс. Антони Гремза. Необычным и впечатляющим было для меня музыкальное сопровождение св. Мессы. Ее своим чудесным пением украсил хор гродненского прихода Божьего Милосердия «Cantate Domini». А после св. Мессы состоялся воистину чудесный концерт хора. †

12 лістапада 2011 года ў Мінску адбылася сустрэча моладзі з розных куткоў нашай краіны з братамі з супольнасці Taize.

З 28 снежня 2011 года па 1 сту-дзеня 2012 года ў Берліне пройдзе XXXIV Еўрапейская сустрэча моладзі. Гэтыя некалькі дзён, як і год таму ў Ратэрдаме, зноў аб’яднаюць маладых людзей з розных краін зямнога шара, прадстаўнікоў розных галін хрысціянства.
    Пачынаючы з 90-х гадоў XX стагоддзя браты з экуменічнай супольнасці Тэзэ штогод прыязджаюць у Беларусь. У гэты раз у межах свайго візіту Мінск наведалі брат Алоіз – прэор экуменічнай супольнасці Тэзэ, брат Георг і брат Бенуа. Сустрэча праходзіла ў архікатэдральным касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі і ў праваслаўным прыходзе Усіх смуткуючых Радасць. †

Вось ужо скончыўся кастрычнік – асаблівы месяц у жыцці католікаў. У ім праз ружанцовую малітву мы аддавалі пашану Хрысту праз Маці Божую і нашую Маці. І сапраўды, гэта малітва разважання, якая супакойвае душу і ў смутку, і ў радасці. А яшчэ яна навявае на мяне ўспаміны з дзяцінства.

    Насупраць нашага дома знаходзіўся вясковы крыж. Кленчачы з татам перад акном насупраць крыжа, мы маліліся вечарамі. А ў маі і кастрычніку каля крыжа кожны дзень збіраліся вяскоўцы (у нашай вёсцы былі ўсе католікі) на маёвае набажэнства і Ружанец. Мы, дзеці, неслі пад крыж прыгожы ружанец, пацеркі якога былі вытачаны з дрэва. Якая гэта была радасць для нас! І так прыемна, з разважаннем кожнай таямніцы, плыла ружанцовая малітва над вёскай. І гэта засталося ў душы на ўсё жыццё. А таксама засталося абурэнне, таму што ў адну з кастрычніцкіх ночак 1952 года крыж быў спілаваны атэістычнымі ўладамі. Фігурка Хрыста пры падзенні разбілася на 16 частак. Тата раніцай сабраў усё, а брат склеіў так, што да цяперашняга часу не можна знайсці месцаў злучэння. †

Дні моладзі ў Мадрыдзе былі ўнікальным шансам для маладых людзей, які дазволіў адкрыць для сябе Стары Свет, паразмаўляць з равеснікамі з іншых краін, актыўна адпачыць і ў той жа час далучыцца да духоўнага жыцця ўсяго свету праз удзел у набажэнствах і наведванне святых месцаў. Я вельмі ўдзячны Богу за гэты шанс.

    Пачаць, я думаю, належыць з прыезду ў Вроцлаў. Горад размешчаны на рацэ, а таму ў ім вялікая колькасць мастоў, што ў нейкай ступені нагадвае Пецярбург. Катэдра і некалькі іншых храмаў утвараюць своеасаблівы комплекс. Там знаходзіцца і офіс “Карытас”. Моладзь з гэтай арганізацыі вельмі сардэчна нас сустрэла, пачаставала гарбатай і паказала горад. Наступным прыпынкам быў Згажэлец – горад, фармальна падзелены напалову польска-нямецкай мяжой. Тут мы жылі ў сем’ях парафіян. Гэтыя людзі былі вельмі гасцінныя і зычлівыя. І хаця мы размаўлялі на розных мовах, усё ж разумелі адзін аднаго без перакладчыка. Падзякаваўшы гаспадарам, мы працягвалі свой шлях. †