GRODNO
Piątek,
26 kwietnia
2024 roku
 

Parafii i świątynie

Nacza

Parafii i świątynie

Паводле архіва Гродзенскай дыяцэзіі

15 listopada 2015 |
Dekanat Raduń
Wieś jest znana od 1529 roku, kiedy Janusz Kostewicz, wojewoda podlaski, wraz z żoną Marią założył tu parafię (przeniósł centrum parafii z Dubicz) i zbudował pierwszy drewniany kościół, konsekrowany pod tytułem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jerzego Męczennika. Później Nacza należała do Kiszków, Radziwiłłów.
    Ostatni budynek drewniany kościoła został zbudowany staraniem ks. Józefa Kuczewskiego i parafian w 1756 roku. Była to potężna świątynia trzynawowa z pięciokątną absydą, zorientowaną na zachód, flankowaną dwiema zakrystiami, z których południowa była rozszerzona. Kościół miał kryty gontem dach dwuspadowy z zastrzeszami i biodrami nad prezbiterium, który był uwieńczony ośmioboczną wieżą namiotową nad wejściem i dość wielką czworoboczną sygnaturką nad ołtarzem. W ołtarzu głównym umieszczona była znana z cudów figura Pana Jezusa Antokolskiego.
    W 1780 roku w Naczy, która w ten czas należała do pułkownika Tomasza Masalskiego, została wybudowana kaplica.
    Lecz drewniane budynki nie mogą stać wiecznie. W roku 1910 na fundację parafian w tym samym miejscu w centrum wsi wzniósł się majestatyczny dwuwieżowy kościół z czerwonej cegły w stylu modern o cechach neogotyku i neoromantyku. Jest to trzynawowa świątynia z dwupiętrowym transeptem (na dole znajdują się zakrystie, na górze – loży modlitewne) i półokrągłą absydą. Główna fasada jest oznaczona dwoma stromymi pięciokondygnacyjnymi (górna kondygnacja jest ośmioboczna, dolne są czworoboczne) wieżami-dzwonnicami pod wysokimi fasetowanymi iglicami. Kościół jest bogato zdobiony profilowymi pasami, niszami, stopniowymi systemami przyporowymi, szczytami, sygnaturką z cegieł kształtowych. Spiralne schody w kątach transeptu, które prowadzą do lóż modlitewnych, w objętości przechodzą w ośmiokątne wieżyczki namiotowe. Kościół został konsekrowany 26 kwietnia 1927 roku. †
Więcej: Nacza
 

Konwaliszki

Parafii i świątynie

Паводле архіва Гродзенскай дыяцэзіі

01 listopada 2015 |
Dekanat RADUŃ
Wieś jest znana od drugiej połowy XVIІ w. jako majątek Kołwaliszki w powiecie oszmiańskim, będący własnością rodu Prażmowskich. W jego skład wchodziły wieś Kołwaliszki i miasteczko Smolinsk (później Konwaliszki). Kościół Smolińskі zaznaczony jest w 1738 r. jak już działający i przypisany jako kaplica do parafii bieniakońskiej. Była to zbudowana na kształt centrycznej, prawdopodobnie ośmiobocznej rotundy świątynia. W ołtarzu świątyni był umieszczony obraz św. Anny. Na końcu ХІХ w. kaplica była zamknięta z niewiadomych przyczyn. †
Więcej: Konwaliszki
   

Zabłocie

Parafii i świątynie

Паводле архіва Гродзенскай дыяцэзіі

18 października 2015 |
Dekanat RADUŃ
W źródłach pisemnych wieś jest znana od końca XIV w. Pod koniec XV w. znajdowała się we własności Daszkowiczów w powiecie lidzkim województwa wileńskiego WKL. Później należała do Glińskich, od roku 1508 г. – do Wojciecha Narbutowicza, który w 1536 r. zrobił tu miasteczko. Na początku XVІІ w. – własność Sapiehów, później Połubienskich, Gabajów, w 1690 – Narbutów, w ХІХ w. – hrabiów Tyszkiewiczów.
    Kościół pod tytułem Najświętszej Trójcy został tu założony w 1601 r. z fundacji ówczesnego właściciela Zabłocia sędzi ziemskiego Wojciecha Narbuta. Pierwszą świątynię zbudowano z drewna w centrum wsi. Syn fundatora Mikołaj Narbut uposażył świątynię w 1623 r. z obowiązkiem utrzymywania nauczyciela dla nauczania dzieci w szkole przy kościele. Ostatni kościół drewniany zbudował Mikołaj Piotrów Narbut z własnej fundacji od 16 września 1750 r. Wnętrza świątyni w owym czasie ozdobione były czterema ołtarzami. Ołtarz główny, konsekrowany przez wileńskiego biskupa sufragana Antoniego Żółkowskiego – Najświętszej Trójcy z obrazem tytułowym pośrodku w otoczeniu obrazów świętych Archaniołów Michała i Gabriela, kompozycję dopełniał obraz św. Anny. W prezbiterium znajdowały się ołtarze św. Wincenta i Nawiedzenia NMP, jeszcze jeden ołtarz – św. Antoniego z obrazem św. Jana Niepomucena w drugiej kondygnacji – był widocznie przyścienny. †
Więcej: Zabłocie
   

Żyrmuny

Parafii i świątynie

Паводле архіва Гродзенскай дыяцэзіі

04 października 2015 |
Dekanat RADUŃ
Wieś jest znana od początku XV w., kiedy była ona majątkiem rodowym Butrymów. Później jest własnością Kuczuków, od końca XV w. – Mantowtowiczów, od 1513 r. jest w posiadaniu księcia Jerzego Radziwiłła. Na mapie T. Makowskiego 1613 r. Żyrmuny są poznaczone jak miasteczko powiatu lidzkiego. W XVII w. znajduje się we własności Zawiszów, od początku XVIII w. znowu przechodzi do Radziwiłłów. W 1724 r. król August ІІ nadał miasteczku prawo magdeburskie.
    Kościół tu był założony w 1437 r. z fundacji ówczesnego właściciela Żyrmun pana Wojciecha Kuczuka. W połowie XVІ w. przy kościele działała altaria.
    Nowy drewniany kościół został zbudowany w 1624 r. na środki Jana Zawiszy, wojewody witebskiego, i jego żony Anny Tryznianki. Kościół był konsekrowany pod tytułem Najświętszej Maryi Panny i wyposażony „z obowiązkiem utrzymywania organisty, szkółki, kantora i sług kościelnych”. Ale świątynia została zniszczona podczas wojny 1654–1667 ll. Nowy kościół w latach 1667–1673 powstał dzięki staraniom ks. Macieja Szarkiewicza na środki pana Alojzego Kuncewicza. Właśnie w tym czasie w parafii zjawiła się główna relikwia parafialna – krople krwi Pana Jezusa. 20 marca 1667 r. małżonka kasztelana witebskiego Zawiszy Halszka Tyszkiewiczówna ofiarowała je kościołowi w Żyrmunach. A dla niej, otrzymawszy od papieża Urbana VIII, relikwię tą przywiózł z Rzymu jej brat biskup wileński Tyszkiewicz. W 1674 r. świątynię konsekrował biskup sufragan Mikołaj Słupski. W jego ówczesnej wizycie wspomina się łaskami słynący obraz Najświętszej Maryi Panny umieszczony w głównym ołtarzu kościoła. †
Więcej: Żyrmuny
   

Dociszki

Parafii i świątynie

Паводле архіва Гродзенскай дыяцэзіі

20 wrzesnia 2015 |
Dekanat RADUŃ
Informacji o istnieniu tu wcześniejszych świątyń katolickich nie znaleziono. Wspólnota katolicka powstała w Dociszkach w 1992 r., w domu prywatnym zrobiona była kaplica, którą opiekowali się księża z parafii ejszyszskiej (Litwa). Lecz już w 1995 r. przez Instytut Wzornictwa „Grodnograżdanprojekt” (główny architekt projektu – A. Taranienko) został przygotowany projekt nowego kościoła bezpośrednio dla Dociszek. Budowa, na którą podstawowe środki ofiarował miejscowy kołchoz „Za Ojczyznę”, dobiegła końca w 1998 r. Szczególnego wysiłku do wznoszenia świątyni dołożyła rodzina Kozłowskich, która też ofiarowała dzwon dla kościoła odlany w Polsce. Przed ich domem w latach 2000. postawiono przydrożną kapliczkę-słupek z cegły silikatowej z figurką Matki Bożej. 17 listopada 2002 r. kościół pod tytułem Miłosierdzia Bożego konsekrował biskup grodzieński Aleksander Kaszkiewicz. †
Więcej: Dociszki
   

Więcej artykułów…

Strona 9 z 30:

Numer aktualny

 

Kalendarz 2022

Kalendarz
«Słowo Życia»
na rok 2022

Kalendarz liturgiczny

 
Dzień zwykły
white
Obchodzimy imieniny:
Marcelina, Ryszarda
Do końca roku pozostało dni:  250

Czekamy na Wasze wsparcie

skarbonkaDrodzy Czytelnicy!
Prosimy Was o pomoc w głoszeniu Dobrej Nowiny. Czekamy na Wasze listy, artykuły, zdjęcia i wsparcie finansowe gazety. Jako jedna rodzina "Słowo Życia" pragniemy nieść słowo Boże, mówić o Chrystusie i Kościele co raz większemu gronu ludzi na Białorusi oraz poza jej granicami.

Z głębi serca