GRODNO
Sobota,
27 kwietnia
2024 roku
 

Parafii i świątynie

Kościół św. Franciszka z Asyżu w Świsłoczy

Parafii i świątynie

Dekanat Brzostowica Wielka
Po raz pierwszy wzmianki o osadzie Świsłocz występują w źródłach pisemnych w końcu XV – początku XVI w. jako o Świsłoczy Wołkowyskiej, wielkoksiążęcym mieniu. Od 1542 r. Świsłocz należała do Zasławskich, od początku XVII w. – do Kryszpinów, od drugiej połowy XVIII w. do 1831 r. – do Tyszkiewiczów.
    Kościół w Świsłoczy został założony fundacją prywatną jeszcze w 1550 r., lecz w czasach reformacji działał jako zbiór kalwiński. Świątynię zwrócono katolikom w 1630 r. Nowy kościół drewniany pw. Trójcy Przenajświętszej został pobudowany w 1666 r. przez litewskiego podskarbiego Hieronima Kryszpina. W 1772 r. został on odnowiony przez ówczesną właścicielkę majątku Teresę Tyszkiewiczową. W 1782 r. kościół ponownie odnowił i ozdobił Wincenty Tyszkiewicz (…1816), ówczesny właściciel Świsłoczy. Drewniana świątynia miała następujące wymiary: 41 łokieć długości i 20 łokci szerokości (około 26 x 13 m). Dwupoziomowa wieża walmowa poznaczała fasadę główną. Wysoki dach gontowy nad ołtarzem kończyła sygnaturka. Osobnie stała dwupoziomowa czworokątna dzwonnica z zegarem. Terytorium kościelne obniesione było sztachetowym ogrodzeniem na ceglanych słupkach z taką samą bramą wejściową.
 

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Makarowcach

Parafii i świątynie

Dekanat Brzostowica Wielka
Jeszcze w 1767 r., kiedy majątek Usnarz należał do Anny Woszczyńskiej, tu pobudowano kaplicę parafii Indura. Późniejszy drewniany kościół pt. Podwyższenia Krzyża Świętego, wybudowany w stylu wczesnego klasycyzmu, został założony w 1795 r. jako filia parafii Indura. Świątynię pobudowano na wyżynie w zachodniej części wsi, na cmentarzu, obok siedziby państwa Chruscickich. Fundatorami kościoła byli marszałek grodzieńskiej szlachty Ludwik Marcjann Pancerzyński i jego żona Konstancja ze Skirmunttów, a także państwo Sorokowie i Zarzyccy. Do filii dołączono wsie, które wcześniej wchodziły w skład południowej części parafii Odelsk, a po II wojnie światowej – także niektóre wsie i okolice parafii Krynki. W pierwszej połowie XIX w. przy kościele istniało Bractwo Różańcowe.
   

Kościół Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Nepomucena w Ejsmontach Wielkich

Parafii i świątynie

Dekanat Brzostowica Wielka
Pierwszy kościół (drewniany) Najświętszego Imienia Maryi we wsi Ejsmonty Wielkie został ufundowany w 1659 r. przez Annę Ejsmont i jej syna Jakuba. W świątyni znajdowało się 9 ołtarzy. Ołtarz główny był trzykondygnacyjny: na pierwszym poziomie znajdował się obraz Matki Bożej Ejsmontowskiej w srebrnej szacie (już w poł. XVII w. obraz uważano za cudowny, a kościół miał status sanktuarium Maryjnego), na drugim – obraz NMP Częstochowskiej, na trzecim – obraz Imienia Maryi. Po lewej stronie kościoła mieściły się ołtarze: Pana Jezusa, św. Antoniego, św. Onufrego oraz dwukondygnacyjny Zwiastowania NMP z obrazem św. Adalberta na górze. Po prawej stronie stały ołtarze: św. Jana Nepomucena, św. Michała Archanioła, św. Tadeusza Apostoła i dwukondygnacyjny św. Marii Magdaleny z obrazem Matki Bożej Orędowniczki na górze. Przykościelny teren został otoczony murowanym ogrodzeniem z bramami stolarskiej roboty. Od rynku wejściową bramę wieńczyła figura św. Jana Nepomucena, a od strony gościńca na Brzostowicę - figura Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Między bramami stała dzwonnica na 6 słupach.
   

Parafia Matki Bożej Ostrobramskiej (Miłosierdzia) w Grodnie (Augustówek)

Parafii i świątynie

Дэканат Гродна-Захад
Аugustówek jako przedmieście miejskie powstał w czasach ostatniego króla Rzeczy Pospolitej Stanisława Poniatowskiego, kiedy litewski podskarbi Antoni Tyzenhauz wybudował nad lewym brzegiem Niemna nieduży pałac i nazwał go na cześć króla Augustówkiem. Siedziba była królewskim majątkiem do 1797 r., kiedy to rosyjski imperator Paweł I podarował ją generałowi hrabiemu Maurycemu O'Brien de Lacy.
   

Kościół Miłosierdzia Bożego w Grodnie na Wiszniowcu

Parafii i świątynie

Widok zewnętrzny kościołaDekanat Grodno-Zachód
Parafia Miłosierdzia Bożego na Wiszniowcu została założona 5 grudnia 1995 r. (data rejestracji) przez odłączenie części terytorium od parafii kościoła franciszkańskiego. Jest to największa parafia miasta – ponad 50 tysięcy wiernych. Początkowo wierni dzierżawili dla odprawiania nabożeństw różne pomieszczenia. 12 lipca 1999 r. ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz i ks. bp Aleksander Kaszkiewicz poświęcili krzyż i plac budowy kościoła przy ul. Kabiaka 14. 4 listopada 1999 r. rozpoczęła się budowa, i już w 2000 r. fundament świątyni został zakończony. Dopóki trwała budowa, Msze św. odprawiano na składzie zakładu warzyw, potem – w dolnych pomieszczeniach świątyni. Obecnie znajdują się tam sale katechetyczne.
    Parafią opiekują się księża–sercanie – Zgromadzenie Najświętszego Serca Pana Jezusa (SCJ). Bardzo dużo sił i zaangażowania w budowę świątyni i zjednoczenie wspólnoty parafialnej włożyli księża Stanisław Rosiek SCJ i Paweł Kubik SCJ. 21 czerwca 2003 r. święcenia kapłańskie otrzymał pierwszy sercanin na Białorusi – ks. Wiktor Sinicki. W 2003 r. parafia liczyła już ponad 7 tysięcy wiernych.
   

Strona 25 z 30:

Numer aktualny

 

Kalendarz 2022

Kalendarz
«Słowo Życia»
na rok 2022

Kalendarz liturgiczny

 
white
Obchodzimy imieniny:
Do końca roku pozostało dni:  249

Czekamy na Wasze wsparcie

skarbonkaDrodzy Czytelnicy!
Prosimy Was o pomoc w głoszeniu Dobrej Nowiny. Czekamy na Wasze listy, artykuły, zdjęcia i wsparcie finansowe gazety. Jako jedna rodzina "Słowo Życia" pragniemy nieść słowo Boże, mówić o Chrystusie i Kościele co raz większemu gronu ludzi na Białorusi oraz poza jej granicami.