Parafii i świątynie

Wspomina rzeczy minione tylko ten, kto posiada własną historię. Co więcej, historia ta musi być pozytywna i wzbogacająca, a w dodatku w dynamiczny sposób wiążąca się z dniem dzisiejszym. Wspominanie dobrych wydarzeń własnej historii w sensie duchowym ma swoją długą tradycję. Wspomnienia są więc bogactwem człowieka i społeczności, w której żyje. Dzisiaj nawiązujemy do święta rocznicy poświęcenia Bazyliki katedralnej w Grodnie, które odbyło się 5 grudnia 1705 r. ,i wspomnienia 3 grudnia jej patrona św. Franciszka Ksawerego.

Świątynia ta powstawała w latach 1678-1705, kiedy w Grodnie działali Jezuici (Towarzystwo Jezusowe). Warto zaznaczyć, że Towarzystwo Jezusowe powstało jako «znak czasu» i odpowiedź na «potrzebę chwili». W odpowiednim też czasie Bóg wzbudzał w naszej historii osobowości, do których możemy się odwoływać jako do naszych przewodników i nauczycieli. Jednym z nich był wybitny jezuita św. Franciszek Ksawery. Święty Franciszek Ksawery był najpierw misjonarzem w Indii. Tam rozwinął wspaniałą działalność misyjną, nawracając na wiarę katolicką tysiące ludzi. Jako pierwszy misjonarz z Europy stanął na ziemi japońskiej. Stąd też święty Franciszek ogłoszony został głównym patronem misji katolickich. Stał się on też patronem obecnej Katedry grodzieńskiej, świątyni-sercu naszej diecezji. Brnąc w jej bogatą historię, warto wspomnieć, że pierwsza Msza święta w budowanym jeszcze kościele sprawowana była w 1700 r. Zaś 5 grudnia 1705 r. chełmiński biskup Teodor Potocki dokonał konsekracji świątyni. W uroczystości wzięli udział król August II i car Piotr I.†

Zarówno cudowny obraz Matki Bożej Ostrobramskiej, jak i kaplica, w której się mieści, oraz sama Ostra Brama mają bogatą historię, ściśle wiążącą się z historią rozbudowy Wilna. Na przełomie XV–XVI w. powstało dziewięć bram miejskich, z których jedna (jedyna zachowana do naszych czasów) nosiła nazwę Miednickiej, inaczej Krewskiej. Nieco później przyjęła się inna nazwa bramy – Ostra (od nazwy części południowego przedmieścia, które nazywało się Ostry Koniec). Zgodnie z tradycją na bramach obronnych zawieszano święte obrazy. W 1626 r. założyli w tym miejscu swój klasztor ojcowie karmelici, a w samej bramie zbudowali niewielką kaplicę, w której umieścili obraz Matki Bożej – Matki Miłosierdzia. 12 kwietnia 1671 r. odbyło się uroczyste poświęcenie obrazu przez biskupa wileńskiego w obecności najwyższych dostojników świeckich Wielkiego Księstwa Litewskiego, profesorów i studentów Akademii Wileńskiej, magistratu miasta i wilnian.†