Парафіі і святыні

Дэканат Гродна-Усход

Касцёл у в. Казловічы пабудаваны ў першай палове ХIХ ст., у 1859 г. адноўлены мясцовай землеўладальніцай графіняй Светчынай, з роду Біспінгаў. Быў забраны ў католікаў і перароблены ў праваслаўную царкву. Вернікі былі далучаны да азёрскай парафіі. У 1920 г. святыня была пераасвечана ў рыма-каталіцкі касцёл пад падвойным тытулам Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Андрэя Баболі Мучаніка. У 1920 – 1922 гг. адбывалася перабудова святыні. Падчас перабудовы былі дабудаваны дзве чацверыковыя вежы. Парафія Казловічы атрымала свайго пробашча ў 1923 г. Ім стаў кс. Станіслаў Хадыка, які працаваў тут да 1932 г. Затым пробашчамі парафіі былі: кс. Казімір Маліноўскі (+1934), кс. Ян Гой (1935 – 1937 гг.), кс. Станіслаў Саросек (чэрвень 1937 г. – верасень 1939 г.). У 1939 г. колькасць вернікаў у казловіцкай парафіі перавышала 1000 чалавек. †

Астрыно, Воранава, Гродна-Вішнявец, Доцішкі, Завельцы (капл.), Ліда-Маладзёжны, Лоша (капл.), Навасёлкі (капл.), Падароск, Падбалоцце (капл.), Палецкішкі (капл.), Свяцк (капл.), Свіслач, Хадзілоні (капл.).

   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   

Дэканат Гродна-Усход

Мястэчка Прывалка вядома з 1569 г. як каралеўскае ўладанне (двор) у Гродзенскім павеце Троцкага ваяводства ВКЛ. З 1762 г. гэта ўласнасць роду Агінскіх, з 27 лютага 1792 г. мела нават свой герб – св. арханёл Міхал са шчытом і стрэламі, які перамагае д’ябла.
    Ужо на пачатку XVII ст. мясцовая каталіцкая святыня, хутчэй за ўсё капліца, адзначалася як старажытная і «невядома кім і калі фундаваная». Касцёл жа на яе месцы быў пабудаваны па фундацыі караля Жыгімонта III Вазы ў 1609 г. і асвечаны пад тытулам св. Юды Тадэвуша. Спачатку святыня атрымала статус філіі, але па просьбе віленскага біскупа Бенедыкта Войны (1600 – 1615 гг.) кароль залічыў касцёл да парафіяльных. †

Дэканат Масты

Касцёл у в. Лунна быў заснаваны каралевай Бонай Сфорцай у 1546 г. Мураваны касцёл пабудаваны ў 1782 г. на ахвяраванні апошняга караля Рэчы Паспалітай Станіслава Аўгуста Панятоўскага і асвечаны ў 1785 г. пад тытулам св. Ганны.
    Святыня пабудавана ў цэнтры вёскі з бутавага каменю і атынкаванай цэглы ў стылі г.зв. станіславаўскага класіцызму. У 1895 г. яна была значна рэканструявана на сродкі князёўны Марыі Друцкай-Любецкай (1833-1897) з Шэметаў (пахавана ў касцёле, у прэсбітэрыі змешчана мемарыяльная пліта ў яе гонар), без змен пакінута толькі апсіда. Даты пабудовы і рэканструкцыі святыні адзначаны на галоўным фасадзе перад уваходам у касцёл. Шмат на карысць святыні зрабілі паны Чахоўскія і Рамеры (пазнейшыя ўладальнікі гэтых зямель), таксама пахаваныя ў крыпце касцёла, аб чым сведчаць мемарыяльныя пліты на сценах малітоўнай залы. У ХVIII ст. мясцовая парафія ўваходзіла ў склад Ваўкавыскага дэканата, у ХІХ ст. – Гродзенскага, а ў 1920 г. Лунна стала цэнтрам аднайменнага дэканата Віленскай архідыяцэзіі, які складаўся з 8 парафій. †